Αμφιθέα (Κλέσουρα)

Το Κλέσουρα ή Αμφιθέα όπως λέγεται σήμερα, είναι χτισμένο στους πρόποδες του βουνού «Αι Λιας» σε υψόμετρο 476 μέτρων, απέναντι από τη δυτική πλευρά του βουνού «Κριοντέρι» και βλέπει την πεδιάδα της Κοπρινίτσας και του Δωρίου.

Η θέση δικαιώνει την ονομασία του χωριού, γιατί είναι η μοναδική διάβαση ανάμεσα στο πέρασμα των δύο βουνών που κλείνει τον ορεινό όγκο για τις περιοχές του Γκλιάτα και της Άνω Μεσσηνίας.

Το Κλέσουρα έχει ωραία θέα, ήπιο κλίμα και απέχει 2,9 χλμ. από το Δώριο. Έχει πολλά νερά και εύφορα χωράφια, περιβόλια, ελιές και αμπέλια.

Ανατολικά, επιβλητικό το βουνό του Αι Λια ντυμένο στο πράσινο από θάμνους και σφελάχτρια (2η φωτ. ο Αι Λιας).
Η πρώτη του ονομασία ήταν «Κλεισωρία» δηλ. Κλεισούρα που σημαίνει στενή δίοδος ανάμεσα στα βουνά, οχυρή τοποθεσία.
Το Κλέσουρα έχει μεγάλη ιστορία όπως και τα άλλα Σουλιμοχώρια. Πρέπει να χτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα με αρχές 15ου αιώνα με την εγκατάσταση εποίκων Αρβανιτών, των ονομαστών Ντρέδων. Φαίνεται όμως πως χτίστηκε μετά το Σουλιμά, πριν όμως από τα άλλα Σουλιμοχώρια.
Στις διάφορες απογραφές εμφανίζει τον εξής αριθμό κατοίκων: 
Έτος 1689 κάτ. 130, έτος 1700 κάτ. 73, έτος 1879 κάτ. 426, έτος 1889 κάτ. 484, έτος 1896 κάτ. 512, έτος 1907 κάτ. 517, έτος 1920 κάτ. 487, έτος 1928 κάτ. 539, έτος 1940 κάτ. 564, έτος 1951 κάτ. 497, έτος 1961 κάτ. 363. Άνω κ΄ Κάτω Αμφιθέα: έτος 1971 κάτ. 218, έτος 1981 κάτ. 129, έτος 1991 κάτ. 109, έτος 2001 κάτ. 112, έτος 2011 κάτ. 7 κ΄ Κάτω Αμφιθέα 64 κάτ.
Προτού ακόμα εγκατασταθούν στο Κλέσουρα οι Αλβανόφωνοι πληθυσμοί πρέπει οπωσδήποτε να υπήρχαν παλαιότεροι βυζαντινοί οικισμοί στην περιοχή του χωριού και το γεγονός αυτό μαρτυρείται από την ύπαρξη πολλών μεσαιωνικών ερειπίων.

Έτσι στη «Μούσγα Βόγλια» βρέθηκαν ερείπια βυζαντινού οικισμού και υπόγειο σύστημα μεταφοράς νερού από την ομώνυμη βρύση και δεξαμενή στον οικισμό.

Στη θέση αυτή έχουν βρεθεί κατά καιρούς βυζαντινά νομίσματα από τους ιδιοκτήτες των εκεί γύρω χωραφιών. Άφθονα επίσης μεσαιωνικά ερείπια βρίσκονται στο «Λουτρό» και στην «Κεραμίδεζα».
Η εγκατάσταση στη σημερινή του θέση κατά την παράδοση έγινε λίγα χρόνια προ της επανάστασης του 1821. Η αρχική του θέση πρέπει να ήταν το «Λουτρό».

Για την περίοδο της Τουρκοκρατίας δεν υπάρχουν γραφτές ιστορικές μαρτυρίες για το χωριό.

Μαζί με τα άλλα Σουλιμοχώρια αποτελούν διοικητικά το τέταρτο (κόλι) τμήμα της επαρχίας Αρκαδιάς.
Το 1965 ο σεισμός συντάραξε την Τριφυλία και προξένησε μεγάλες καταστροφές στο Κλέσουρα. Έτσι το 1973 οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού κατέβηκαν 1700 μέτρα περίπου πιο κάτω και κοντά στο Δώριο στον κάμπο έχτισαν τα νέα σπίτια τους.

Σιγά - σιγά κατέβηκαν και άλλοι, των οποίων το κράτος έχτισε προκατασκευασμένα σπίτια, ενώ άλλοι έφυγαν για την Αθήνα.Έτσι δημιουργήθηκε ο νέος οικισμός, η Κάτω Αμφιθέα, που βρίσκεται ένα περίπου χιλιόμετρο από το Δώριο.

Σήμερα δεν υπάρχει πλέον ζωή στο χωριό διότι το εγκατέλειψαν όλοι. Ακόμα όμως στέκουν όρθια τα σπίτια τους, όπως και η εκκλησία του Αγίου Βασιλείου (4η φωτ.).

Τα περισσότερα είναι φτιαγμένα με τον παραδοσιακό τρόπο αρχιτεκτονικής και τα λιγότερα είναι χτισμένα πίσω από το 1700. Αρχοντικά χτισμένα με πολύ μεράκι από πελεκητές πέτρες, ανώγεια με θολογύριστες σκάλες, ψηλές πέτρινες αυλόμαντρες με καμπυλόγραμμες εξώπορτες, αλλά χορταριασμένες αυλές στέκουν ακόμα όρθια και σιωπούν. Θυμούνται τις χαμένες φωνές και τους πεθαμένους χορούς και τραγούδια.
Διασχίζοντας τα έρημα σοκάκια του χωριού, σφίγγεται η καρδιά από πόνο για την ερημιά και την εγκατάλειψη, αλλά δε χορταίνεις να απολαμβάνεις την ομορφιά της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του οικισμού στον αμφιθεατρικό χώρο του.
Οι κάτοικοι του Κλέσουρα ήταν πολύ φιλόξενοι, φιλότιμοι, περιποιητικοί και γλυκόλογοι. Ήταν σωστοί γλετζέδες. Όλα τα τραγούδια, ήταν ψυχικές εκδηλώσεις του κάθε τραγουδιστή. Τη Λαμπρή, στην αγάπη, χόρευαν όλοι Μπρεσίλια που είναι χορός άγνωστος στα άλλα Αρβανιτοχώρια.

Ο χορός αυτός είναι πατροπαράδοτος, Ηπειρώτικου ρυθμού, που μαρτυρεί την καταγωγή των κατοίκων που το χόρευαν. Είναι χορός πρωτότυπος, δύσκολος και αντοχής και ονομάστηκε Μπρεσίλια από το μπρες (ζουνάρι) που πιανόντουσαν οι χορευτές.
Το Κλέσουρα κατά την επανάσταση του 1821 έδωσε λαμπρά παλικάρια και άξιους πολεμιστές, όπως το Δήμο Τότση (διετέλεσε Δήμαρχος Δωρίου), Γιώργο Μεγάλη κ.ά. Αλλά και στους μετέπειτα πολέμους αυτό το χωριό είχε πολλά θύματα.
Με το Β.Δ. της 11-11-1959 (Φ.Ε.Κ. 16/1960) μετονομάστηκε σε Αμφιθέα. Διοικητικά υπάγεται στην Τοπική Κοινότητα Δωρίου.

Πηγές: α) Λεωνίδας Γ. Θεοχάρης, β) τα στοιχεία των απογραφών είναι από τον  Χρήστο Α. Τάκη «Η ιστορία της περιοχής μας».

Ευχαριστώ τον Βασίλη Δαλιάνη, κάτοικο του παλιού και τώρα νέου Κλέσουρα (Αμφιθέα), για τη διάθεση των φωτογραφιών. Το βίντεο παρουσίαση είναι επιμέλεια του anodorio.blogspot.gr