Η Ιστορία του Σουλιμά και οι θρυλικοί Ντρέδες

"Η Ιστορία του Σουλιμά και οι θρυλικοί Ντρέδες" είναι παραγωγή του δημοσιογράφου Θ. Κανελλόπουλου, που εργάζεται στο BEST Καλαμάτας και προβλήθηκε από το κανάλι αυτό.



Σημ: Ευχαριστώ το Λεωνίδα Θεοχάρη για την προσφορά του βίντεο - αφιερώματος στο χωριό μας.

22-9-2004 / 22-9-2009 (5 χρόνια απών)

Το Άνω Δώριο όνομα σε οδό δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας Αττικής

Το όνομα του χωριού μας «Άνω Δώριο», φέρει δρόμος σε δήμο του νομού Αττικής και συγκεκριμένα στον Δήμο Μαρκοπούλου Μεσογαίας.

Ο δρόμος αυτός είναι κάθετος στον παράπλευρο της Λ. Μαρκοπούλου και βρίσκεται στην κάθοδο για Μαρκόπουλο, αριστερά πριν το κοιμητήριο.

Η οδός «Άνω Δωρίου», φέρει αυτό το όνομα αρκετά χρόνια και έτσι έχει καταγραφεί στον δήμο παίρνοντας οριστικά αυτή την ονομασία. 

Το τιμητικό αυτό όνομα το έχει δώσει ένας εκλεκτός πατριώτης με καταγωγή από το Σουλιμά, ο Παύλος Γ. Ανδριόπουλος, ο οποίος και έχει εξοχική κατοικία στον δρόμο αυτό.

Η αγάπη του για τη γενέτειρά του ήταν και είναι μεγάλη και το απέδειξε με αυτή του την ενέργεια, που κερδίζει τις ευχαριστίες και τη συμπάθεια όλων των Σουλιμαίων.

6 μήνες λειτουργίας του anodorio.blogspot.com

Σαν σήμερα πριν 6 μήνες ξεκίνησε η λειτουργία του ιστολογίου του χωριού μας. Ήταν ένα εγχείρημα δοκιμαστικό, που ποτέ κανείς δεν πίστευε, ότι θα είχε τόσο μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Οι συνολικές επισκέψεις ξεπέρασαν κατά πολύ τις 6.000 και οι χώρες που μας διάβασαν κοντεύουν 50. Ιδιαίτερη αγάπη δείχνουν οι νέοι του χωριού, οι οποίοι μας αγκαλιάζουν με μεγάλο ενθουσιασμό. Αυτή η αγάπη με αναγκάζει να συνεχίσω με μεγαλύτερο ζήλο και ευθύνη και το anodorio.blogspot να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερο.

Ήδη η προσπάθεια βελτίωσης είναι πλέον ορατή, από τις 3 Σεπτεμβρίου στα βίντεο, τα οποία ανεβαίνουν με καλύτερη εικόνα και με δυνατότητα προβολής πλήρους οθόνης. Τα υπάρχοντα προηγούμενα βίντεο έχουν αντικατασταθεί και όλοι μπορούν να τα βλέπουν καλύτερα.

Ο σκοπός δημιουργίας του ιστολογίου είναι η προβολή του χωριού και η ανάδειξη των δραστηριοτήτων των κατοίκων του, γι΄αυτό η συνεχής βοήθεια όλων είναι απαραίτητη.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν στέλνοντας πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό που αμέσως θα γίνεται η δημοσίευσή των.

Στην διάρκεια των 6 μηνών βοήθησαν αρκετοί φίλοι, όπως μπόρεσε ο καθένας από την μεριά του. Σε αυτό το σημείο ενδεικτικά θα αναφέρω μερικά ονόματα, που στο μέλλον ελπίζω να είναι πολύ περισσότερα: Κώστας Βασ. Πάλλας, Λεωνίδας και Φωτεινή Θεοχάρη, Γιάννης Αλλαγιάννης, Δημήτριος Παν.Αθανασόπουλος, Γεώργιος Αλ. Ανδριόπουλος, Ελπίδα Ι. Ανδριοπούλου, Αλέξιος Ι. Ανδριόπουλος και πολλοί άλλοι ανώνυμοι.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τα ιστολόγια Kopanakinews, Trifylianews, Τριφυλιακά Νέα και την εφημερίδα των Σουλιμαίων, για τη συνεχή διαφήμιση και προβολή που κάνουν στο anodorio.blogspot.com

Μαζί συνεχίζουμε………

Ο Όμιλος Γυναικών "Η Σουλιμιώτισσα"

Οι εγκατεστημένες στην Αθήνα γυναίκες του χωριού μας ίδρυσαν στις 13-8-1991 τον όμιλο γυναικών, με την επωνυμία « Η Σουλιμιώτισσα ». Μια ιδέα της Φωτεινής σύζ. Λ. Θεοχάρη γίνεται πραγματικότητα. Τα πρώτα ιδρυτικά μέλη είναι τα εξής:

Φωτεινή Λ. Θεοχάρη, Αναστασία Σάββα Κόλλια, Έφη Μ. Αντωνοπούλου, Σταυρούλα Αδάμ Δεδεμάδη, Γεωργία Αθ. Κωτσάκη, Βάσω Ιωαν. Μαγκαφά, Ρούλα Κωστ. Πάλλα.

Τα μέλη του ομίλου κανονικά και επίτιμα είναι πολλά, γίνονται προσπάθειες, ώστε να γραφτούν όλες οι Σουλιμιώτισσες στον όμιλο, οπουδήποτε κι αν κατοικούν και να αισθάνονται όλες ότι αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια.

Σκοπός του ομίλου είναι : α) η ανακαίνιση όλων των εκκλησιών και εξωκκλησιών, β) η συνένωση και η σύσφιξη των σχέσεων των γυναικών που διαμένουν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, γ) η ανάπτυξη πνεύματος αγάπης, φιλαλληλίας και αλληλοβοήθειας και δ) η ηθική και υλική βοήθεια των αναξιοπαθούντων και ασθενών συγχωριανών μας.

Οι διατελέσαντες μέχρι σήμερα πρόεδροι του ομίλου είναι η Φωτεινή Λ. Θεοχάρη ( από 18-8-1991 μέχρι 13-8-2002) και η Βάσω Ι. Μαγκαφά (από 13-8-2002 μέχρι σήμερα), οι οποίες ήταν και είναι πολύ δραστήριες.

Ο όμιλος όλα αυτά τα χρόνια λειτουργεί με πνεύμα συναίνεσης, αλληλοσεβασμού και καθαρά πατριωτικού και μόνο ενδιαφέροντος. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσε να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα και σε άριστη συνεργασία με τον μακαριστό ιερέα του χωριού Αλέξιο Ανδριόπουλο, ο οποίος ήταν συμπαραστάτης και εμψυχωτής του ομίλου από την πρώτη στιγμή μαζί με το Γιάννη Αλλαγιάννη, να ανακαινίσει όλες τις εκκλησίες του χωριού.
Κατά τα χρόνια λειτουργίας του ομίλου εργάστηκαν και εργάζονται όλα τα μέλη με ιδιαίτερο ζήλο και πέτυχαν πάρα πολλά. Θα αναφέρουμε εδώ μερικές από τις δραστηριότητες, γιατί και να θέλαμε, δεν είναι δυνατόν

να αναφερθούν όλες.

-Στις 5 Απριλίου του έτους 1995 διέθεσε μεγάλο χρηματικό ποσό για την εκ θεμελίων ανέγερση της εκκλησίας του κοιμητηρίου « Κοίμηση της Θεοτόκου », διότι η παλιά εκκλησία είχε υποστεί σημαντικές βλάβες.
-Διέθεσε αρκετά χρήματα για εργασίες κατασκευής του προαυλίου της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία, στη Γρηγόραινα.
-Ενδιαφέρθηκε για την αγορά εκκλησιαστικών αντικειμένων της Αγίας Τριάδας (παγκάρι, στασίδια, προσκυνητάρι κλπ.) και πρόσφατα διέθεσε μεγάλο χρηματικό ποσό για την ανακαίνισή της και την αγιογράφισή της.
-Το έτος 2000 βοήθησε σημαντικά στην εκ θεμελίων ανέγερση της εκκλησίας του Αγίου Γρηγορίου, διαθέτοντας μεγάλο χρηματικό ποσό, διότι η παλιά εκκλησία ήταν ετοιμόρροπη.
-Διέθεσε σημαντικό χρηματικό ποσό, για την επισκευή της εκκλησίας της Παναγίας, στο Καμάρι.
-Διοργανώνει εκδρομές σε διάφορα μέρη της πατρίδας μας και εκτύπωσε ημερολόγια με διάφορες παραστάσεις του χωριού.

Για το έργο του ομίλου γυναικών όλοι μιλούν με κολακευτικά λόγια. Ιδιαίτερη μνεία για τον όμιλο γυναικών γίνεται στην ομιλία του μακαριστού ιερέα του χωριού Αλεξίου Ανδριόπουλου, κατά την βράβευσή του στις 17-8-2000, προς τον τότε μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας κ.κ. Στέφανο και το σύλλογο των Σουλιμαίων:
« Θα ήτο μέγα σφάλμα να ξεχάσω, του να μη ευχαριστήσω Δημοσία, τον Όμιλο των Γυναικών, δια την προτάκουστον εργατικότητά του, εις την ανοικοδόμησιν και συντήρησιν, καθαριότητα των Ιερών Ναών μας, τη Στενή Συνεργασία και Ευθύνη ημών, και χωρίς αυτών εγένετο ουδέν ο γέγονεν και πάντας τους λοιπούς ενορίτας ημών ».

Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο όμιλος γυναικών προσέφερε και προσφέρει πολλά στο χωριό μας και το έργο του είναι αξιέπαινο και αξιοζήλευτο.

Σημ: Ευχαριστώ την κ.Φωτεινή Λ. Θεοχάρη για τις πληροφορίες και το φωτογραφικό υλικό που μου διέθεσε.

Γλέντι στο Καμάρι την 1-9-2006. Συνδιοργάνωση συλλόγων Άνω Δωρίου και Χαλκιά

402 προσλήψεις μερικής απασχόλησης σε δήμους της Μεσσηνίας

Την πρόσληψη εργαζομένων στους δήμους με καθεστώς μερικής απασχόλησης αποφάσισε η αρμόδια διϋπουργική επιτροπή. Για τη Μεσσηνία εγκρίθηκαν συνολικά 402 προσλήψεις. Οι νέες συμβάσεις με τους συμβασιούχους μερικής απασχόλησης μπορούν να καταρτισθούν από την 1η Νοεμβρίου 2009.
Συγκεκριμένα στη Μεσσηνία η κατανομή των θέσεων στους δήμους έχει ως εξής:
Δήμος Θέσεις
Αετού 8
Αίπειας 3
Ανδρούσας 4
Αριος 6
Αριστομένους 14
Αρφαρών 10
Αυλώνος 5
Βουφράδος 6
Γαργαλιάνων 25
Δωρίου 15
Θουρίας 20
Ιθώμης 8
Καλαμάτας 80
Κορώνης 15
Κυπαρισσίας 30
Λεύκτρου 20
Μεθώνης 10
Μελιγαλά 20
Μεσσήνης 25
Νέστορος 8
Οιχαλίας 14
Παπαφλέσσα 6
Πεταλιδίου 4
Πύλου 10
Τριπύλας 2
Φιλιατρών 28
Χιλιοχωρίων 6

Πηγή: Ελευθερία

Επίσκεψη στη Νέδα

Ένας κοντινότατος προορισμός στο χωριό μας είναι ο ποταμός Νέδα.

Για να τον επισκεφτεί κάποιος θα ακολουθήσει τη διαδρομή με κατεύθυνση το χωριό Πλατάνια. Από την πλατεία του χωριού (τα πρώτα 2 χλμ. άσφαλτος και τα υπόλοιπα 2,5 χωματόδρομος) ως τα 4,5 χλμ., που βρίσκει την άσφαλτο, στρίβει δεξιά και μετά από 4 χλμ. φτάνει στα Πλατάνια. Από εκεί πρέπει να ακολουθήσει ένα χωματόδρομο περίπου 3,5 χλμ, με έναν κάκιστο δρόμο και εγκαταλελειμμένο για αυτοκίνητα. Θα πρέπει να αφήσει το αυτοκίνητο στη μέση περίπου της διαδρομής, εκτός αν έχει 4χ4, γιατί η πρόσβαση είναι πολύ δύσκολη, ειδικά στο ανέβασμα. Ας ελπίσουμε ότι ο Δήμος Αυλώνος και η Νομαρχία Μεσσηνίας θα φροντίσουν να τον βελτιώσουν το συντομότερο δυνατόν. Οι τολμηροί που θα κατέβουν αποζημιώνονται γρήγορα από την ομορφιά της φύσης και του τοπίου και ξεχνούν την ταλαιπωρία.
Η Νέδα είναι το μοναδικό θηλυκό ποτάμι της Ελλάδας και αποτελεί το φυσικό όριο των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας. Πηγάζει από το όρος Λύκαιο, ανάμεσα στα χωριά Κακαλέτρι και Πέτρα στα ορεινά της Μεσσηνίας, πολύ κοντά στην Ανδρίτσαινα. Τα νερά της, ύστερα από 32 χιλιόμετρα φυσικής ομορφιάς, συναντούν το Ιόνιο στη θέση Ελαία, λίγο έξω από την Κυπαρισσία.
Σύμφωνα με το μύθο, όταν η Ρέα γέννησε το Δία, τον έδωσε στη νύμφη Νέδα, θεότητα των νερών, για να τον προστατέψει από τον άνδρα της Κρόνο. Εκείνη θήλασε το βρέφος μαζί με τις νύμφες Θεισόα και Αγνώ, το έλουσε και το έπλυνε στο κεφαλάρι στο Λύκαιο, που αργότερα έγινε το θρυλικό ποτάμι που πήρε το όνομά της.
Το φαράγγι της Νέδας, το οποίο διασχίζει κι ο ομώνυμος ποταμός, αποτελεί μια σπάνια και συνάμα ανεξερεύνητη μέχρι πρόσφατα γωνιά της Ελληνικής φύσης. Οι συνεχείς εναλλαγές του τοπίου, η πλούσια βλάστηση, οι τεράστιες ποταμίσιες πέτρες μέσα στα ανοιχτοπράσινα νερά κι οι επιβλητικοί βράχοι, κάνουν το πέρασμά της αληθινή πρόκληση, αλλά και απόλαυση για τον επισκέπτη Το φαράγγι γίνεται προσπελάσιμο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ενώ την ομορφιά του τοπίου συνθέτουν ελαιώνες, συκιές, πλατάνια, αγριοβελανιδιές και πουρνάρια. Σε διάφορα σημεία της πορείας υπάρχουν συνολικά τρεις καταρράκτες που καταλήγουν σε μικρές κολυμπήθρες. Σε μια πλαγιά βρίσκεται το εκκλησάκι της Παναγιάς και λίγο πιο πάνω η εσοχή, όπου σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα. Λίγο πιο κάτω βρίσκεται το Στόμιο (λίγα χιλιόμετρα ανατολικά από το Στόμιο βρίσκεται η Φιγαλεία) μια μεγάλη σπηλιά μοναδικής ομορφιάς, απ' όπου περνούν τα νερά του ποταμού, μέχρι να καταλήξουν στον παραπόταμο Πάμισσο, στην περιοχή Λεμονιά. Η σήραγγα του Στομίου έχει δυο επίπεδα, εκείνο που βρίσκεται στο ύψος της κοίτης και ένα άλλο, πιο ψηλά, που φαντάζει σαν υπερώο, όπου βρισκόταν η παλιά κοίτη, ενώ έχει τη μορφή σπηλαίου με χαμηλή θερμοκρασία εξαιτίας των νερών των πηγών που τρέχουν από τον ουρανό της σήραγγας και αποτελεί κατοικητήριο χιλιάδων αγριοπερίστερων και νυχτερίδων. Πριν την είσοδο του Στομίου και σε απόσταση 150μ. από την κοίτη της Νέδας, γκρεμίζονται τ' αφρισμένα νερά του περίφημου καταρράκτη της Φιγαλείας ύψους 50 μ., που ξεπροβάλλει από ένα εντυπωσιακό φαράγγι το οποίο ορίζεται από θεόρατους σαν κρεμαστούς βράχους, που λογχίζουν αγέρωχα τον ουρανό. Δεξιά και αριστερά υψώνονται κατάφυτοι λόφοι και βουνά παραφυάδες του Λυκείου, των Νομίων και του Κωτίλου, ενώ 30 περίπου πηγές και κεφαλάρια αναβλύζουν και εμπλουτίζουν το ποτάμι με κρυστάλλινα νερά, δίνοντας, παλαιότερα, κίνηση σε αρκετούς νερόμυλους, που βρίσκονται ακόμη και σήμερα ερειπωμένοι στις όχθες της Νέδας. Το βάδισμα στην κοίτη είναι επώδυνο και επικίνδυνο από την ολισθηρότητα των βρύων πάνω στις πέτρες, το εκτεταμένο πυκνό σύδεντρο και την έλλειψη μονοπατιού, ενώ σε αρκετά σημεία είναι αναγκαία και η κολύμβηση αφού στο ποτάμι έχουν σχηματιστεί βαθιές λίμνες.
Κάθε χρόνο τον Αύγουστο, τοπικοί φορείς και φυσιολατρικοί όμιλοι οργανώνουν διήμερη πεζοπορία στην κοίτη της Νέδας. Ξεκινούν από τις πηγές της, στην Πέτρα, συνεχίζουν στο Κακαλέτρι και τη Μαρίνα, φτάνουν στα Πλατάνια και από εκεί στο Στόμιο, αφού περάσουν από τη χαράδρα της Φιγαλείας και ολοκληρώσουν την πεζοπορία φτάνοντας στις εκβολές, μετά από διαδρομή 15 χλμ.
Μαγιό, αθλητικά παπούτσια απαραίτητα και ... καλή διάσχιση !!!

Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα

Σε πολύ μικρή απόσταση από το χωριό βρίσκονται όμορφοι τόποι, σωστά θαύματα της φύσης και του ανθρώπου, που επιβάλλεται σε όλους μας να τα επισκεφτούμε, να τα θαυμάσουμε και να τα διαφημίσουμε σε πατριώτες και φίλους μας.

Ένας τέτοιος κοντινότατος σε μας προορισμός είναι ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα.
Η πρόσβαση είναι πανεύκολη. Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από το χωριό ακολουθώντας το δρόμο για τα Πλατάνια (τα πρώτα 2 χλμ. από την πλατεία άσφαλτος και τα άλλα 2,5 χωματόδρομος ως τη διασταύρωση). Στην πρώτη διασταύρωση που βρίσκει στρίβει δεξιά στην άσφαλτο και στα 8,3 συνολικά χλμ. πριν τα Πλατάνια δεξιά με κατεύθυνση Φιγάλεια – ναό Επικούριου Απόλλωνα. Αφού περάσει τη Νέδα, στα 20 χλμ. συνολικά, φτάνει στα Περιβόλια κι εκεί στρίβει δεξιά ακολουθώντας τις πινακίδες. Στα 30,5 περίπου χλμ., συνολικά, φτάνει στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα.
Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγάλειας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό με την πανανθρώπινη σημασία και συνάμα ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.
Ο κλασικός ναός είναι θεμελιωμένος πάνω στο φυσικό βράχο του όρους Κωτιλίου σε ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο.
Ο ναός παρέμεινε σε χρήση κατά τα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια όπως φαίνεται από τις επιδιορθώσεις που δεχόταν η κεραμοσκεπή. Με την κατάρρευση της στέγης λόγω της φθοράς των ξύλινων δοκαριών της επήλθε η πρώτη σημαντική καταστροφή. Η ανθρώπινη επέμβαση ήταν ένας άλλος φθοροποιός παράγοντας.
Το 1814 η ζωφόρος αγοράστηκε με εντολή του άγγλου αντιβασιλιά πρίγκιπα Γεωργίου και το 1815 κατέληξε στο Βρετανικό Μουσείο.
Το σαθρό έδαφος στο οποίο είναι χτισμένος, οι ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή και το ασβεστολιθικό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος, επέβαλαν τη μόνιμη κάλυψη του με στέγαστρο από το 1987. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του υπουργείου το στέγαστρο, το αντισεισμικό ικρίωμα και οι άλλες εγκαταστάσεις θα απομακρυνθούν μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων επεμβάσεων.

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΣΟΥΛΙΜΑ - Στο σπίτι και στο Μουσείο... του Λεωνίδα και της Φωτεινής Θεοχάρη

Του Στάθη Παρασκευόπουλου

Τα Μουσεία στην αρχαιότητα, ήταν τόποι ή και ναοί αφιερωμένοι στις Μούσες, που ήσαν προσωποποιημένες θεότητες και εκπροσωπούσαν κλάδους της πνευματικής παραγωγής και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Τέτοιοι ναοί, λόγου χάρη, ήσαν στον Ελικώνα, στο λόφο του Φιλοπάππου και αλλού. Στην Αλεξανδρινή εποχή, Μουσεία ονόμαζαν ιδρύματα που γίνονταν έργα και τα θεωρούσαν προστατευόμενα από τις Μούσες.
Σήμερα, τα Μουσεία, φιλοξενούν αρχαιολογικούς θησαυρούς, καλλιτεχνικές δημιουργίες ή και επιστημονικά αντικείμενα. Τα τελευταία χρόνια, κλάδος των Μουσείων και μάλιστα αξιόλογος, με ηχηρή παρουσία ανά την επικράτεια, είναι τα Λαογραφικά Μουσεία. Τα Μουσεία αυτά έγιναν από Δήμους και Κοινότητες, από Συλλόγους και άλλους πολιτιστικούς φορείς αλλά και από ιδιώτες. Και φιλοξενούν αντικείμενα απ΄την κοινωνική ζωή των χρόνων που, ανεπιστρεπτί, έφυγαν με όλα όσα η ζωή των ανθρώπων, εκείνων των χρόνων, έφτιαχναν και χρησιμοποιούσαν στην καθημερινή ζωή.
Ένα τέτοιο Μουσείο ονειρεύτηκε και το ΄βαλε στόχο και το ΄στησε το ζεύγος Θεοχάρη (ο Λεωνίδας και η σύζυγος του Φωτεινή) που ζουν στην Αγία Παρασκευή Αττικής, αλλά κατεβαίνουν και στο Σουλιμά, που ΄ναι το χωριό του Λεωνίδα και περνούν το καλοκαίρι τους, αλλά και άλλες μέρες του έτους. Στο Σουλιμά – που ΄χει, κακώς, μετονομαστεί σε Άνω Δώριο – το χτισμένο σε υψόμετρο 600 μ. και το φορτωμένο με ιστορία αφού ο Άι-Δημήτρης του έχει χαρακτηριστεί - και δικαιολογημένα - ως η Αγία Λαύρα της Τριφυλίας. Στο σπίτι τους, ένα καλοχτισμένο σπίτι, που ΄ναι στο πάνω μέρος του χωριού με αυλή που τη στολίζει η ''βασιλική δρυς'' – όπως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης – και με κήπο που τον στολίζουν οπωροφόρα δέντρα μ΄εύχυμους καρπούς το καλοκαίρι. Στο ισόγειο αυτού του σπιτιού, έστησαν το Λαογραφικό τους Μουσείο. Μ΄έναν πακτωλό λαογραφικού υλικού εμπλουτισμένο. Που χρειάστηκε και χρόνος και κόπος αλλά και κάποια χρήματα για να συγκεντρωθεί. Μα πάνω απ΄όλα αγάπη στον τόπο και στην παράδοση και μεράκι.
Οι οικοδεσπότες σε υποδέχονται εγκάρδια και η οικοδέσποινα μ΄ένα καλάμι, που η ρίζα είναι το χερούλι του (μοιάζει με γκλίτσα στο σύνολό του) είναι αυτή που αναλαμβάνει την ξενάγηση. Στην είσοδο, αριστερά, οι φωτογραφίες των χωριών του ζεύγους. Το Σουλιμά του Λεωνίδα και του Χρυσό Σερρών της Φωτεινής. Ο Μωριάς που ΄σμιξε με τη Μακεδονία μας. Και μια στολή τσολιά, η εθνική περηφάνια μας. Ύστερα όλα τα άλλα. Από πού ν΄ αρχίσεις και που να τελειώσεις. Απ΄τον αργαλειό με όλα τα συμπράγκαλά του, που για χρόνια οι ανυφάντρες – , ''μάνα μια κόρη που ΄δα εγώ / στον αργαλειό ν΄υφαίνει…'' θυμάσαι το δημοτικό τραγούδι - ύφαιναν μάλλινα αλλά και λινά για τις ανάγκες της ένδυσης και της εξασφάλισης της ζεστασιάς. Να περάσεις στη γωνιά του τσαγκάρη με το τραπεζάκι και τα εργαλεία του. Να σταθείς σ΄αυτά, που χρησιμοποιούσαν οι ξωμάχοι του αγροτικού κόσμου, για να γράψουν τον κύκλο του ψωμιού που και μακρύς και κοπιαστικός ήταν. Να θαυμάσεις τα σκεύη του ποιμενικού βίου, που ΄χαν να κάνουν με την περιποίηση των αιγοπροβάτων και με τα σκεύη που χρησιμοποιούσαν για την παραγωγή των γαλακτοκομικών προϊόντων. Μνήμες αλησμόνητες θα σου φέρει μπροστά σου η αγωνιά του θρανίου, το αριθμητήριο, τα παλιά αναγνωστικά, τους τίτλους σπουδών και τόσα άλλα, που θα σε ταξιδέψουν στο χθες. Τα πήλινα στη σειρά να θυμάσαι τους αγγειοπλάστες και να σου δημιουργούν την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε αγγειοπλαστείο. Οι ενδυμασίες γυναικών του τόπου μας, αλλά και της Βόρειας Ελλάδας να σου στήνουν μπροστά λυγερόκορμες κορασιές, όπως τις βλέπεις πια μόνο στις εθνικές μας γιορτές. Νυφικά περασμένων καιρών που ΄δειχναν αλλά δεν ''αποκάλυπταν'' σε κοινή θέα τα κάλλη της νύφης και οι στολισμένες μ΄επιδέξια χέρια κουλούρες του γάμου. Η αγωνιά με τ΄αντικείμενα λατρείας και τα εκκλησιαστικά σκεύη στο δικό τους χώρο και με τη φωτογραφία του μακαριστού παπα-Αντώνη. Τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας στην εξελικτική τους πορεία. Δεν μπορείς όλα να τ΄απαριθμήσεις. Πρέπει να πας να τα δεις. Δυο αίθουσες γεμάτες, θα ΄λεγα παραφορτωμένες. Και όλα τ΄αντικείμενα και σκεύη, όλα τα εργαλεία, γυαλισμένα και πεντακάθαρα. Με τις ταμπελίτσες τους όπου πρέπει για πληρέστερη ενημέρωση, αλλά και με φωτογραφίες από σκηνές της οικογενειακής ζωής, του αγροτικού και του ποιμενικού βίου. Τα πάντα διευθετημένα, κατά τρόπο ιδανικό, έτσι που να ευχαριστούν τον επισκέπτη. Κοντολογίς νοικοκυρεμένα, που φαίνονται.
Είναι άξιοι συγχαρητηρίων ο Λεωνίδας και η Φωτεινή, γι αυτή τους την προσπάθεια. Ξεπέρασαν τον εαυτόν τους, έδωσαν το είναι τους. Με τα δύο παιδιά τους – το Γιώργο και την Κωνσταντίνα, επιστήμονες και τα δύο - που έδωσαν στην κοινωνία, δίνουν και το Λαογραφικό Μουσείο στο χωριό τους και στο τόπο μας, που σώζει την πολιτιστική μας παράδοση. Ένας πλούτος κι ένας θησαυρός. Μακάρι απ΄όλους να εκτιμηθεί. Οι παλιοί έχουν να θυμούνται το χτες με τα περασμένα και τα φευγάτα του. Οι νέοι βλέποντας όλα τούτα, θα μάθουν πως έζησαν οι παππούδες τους και πόσο βαθιές και στέρεες ήσαν οι ρίζες τους. Και κάποιοι απ΄τους επισκέπτες μπορούν να σκεφτούν και να προβληματιστούν. Μπορεί να μην είναι σε θέση να στήσουν το δικό τους Μουσείο. Μπορούν όμως να σώσουν πατρογονικούς θησαυρούς και κειμήλια και να τα προσφέρουν σε Μουσεία του τόπου τους, γιατί πολλοί απ΄τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας που δεν ήξεραν την αξία πολλών αντικειμένων και σκευών της καθημερινότητας τους τα πούλησαν, για ένα κομμάτι ψωμί. Δυστυχώς!
Βρεθήκαμε στο Σουλιμά ένα ζεστό Αυγουστιάτικο απόγευμα. Το χωριό δεν είχε κόσμο, όπως θα πρόσμενε κανείς μια καλοκαιριάτικη μέρα. Μετά το επιβαλλόμενο ''προσκύνημα'' στον Άι-Δημήτρη και στο χώρο με τις προτομές των πρωταγωνιστών του τόπου στο αγώνα, ανηφόρισμα για το σπίτι, όπου σε περιμένει το γλυκό και το κρύο νερό. ''Θα βρεις στρωμένο καναπέ / θα βρεις γλυκό στην κούπα…'' θυμάσαι τον ποιητή. Και όταν το γλυκό συνοδεύεται και από κουφέτα – γιατί το σπίτι έχει καινούργια και μεγάλη χαρά (αρραβώνα της κόρης) τότε και το γλυκό γίνεται ηδύτερο και η χαρά του σπιτιού μεγαλώνει.
Και μετά την ξενάγηση, που να φύγεις. Η συντροφιά έχει μεγαλώσει και ο Ξένιος Δίας με το ραβδί του εμποδίζει την έξοδο. Το τραπέζι στρωμένο με δέκα ειδών – κυριολεξία και όχι σχήμα λόγου – φαγητά, φτιαγμένα απ΄τα χέρια της οικοδέσποινας που θυμίζουν ''Μακεδονική κουζίνα'' και με τον οίνον που ''ευφραίνει καρδίαν ανθρώπων'' να ρέει άφθονος να δημιουργούν ατμόσφαιρα ευτυχίας.
Το εικοσιτετράωρο αλλάζει τη σκυτάλη του και η μέρα να μικραίνει ακόμα κάποια λεπτά και να ΄χει κιόλας χάσει απ΄τον Ιούνιο δυο ώρες, τη στιγμή που αφήνουμε τους καλούς φίλους που μας ταξίδεψαν στο χθες και μας χάρισαν και όμορφες στιγμές απ΄το σήμερα. Μαζί με τις ευχές τους για ''καλό δρόμο'' και τα γαυγίσματα των σκυλιών μας κατευοδώνουν. Ο Τριφυλιακός αυλώνας φωτισμένος σαν μακρόστενη πόλη. Η κίνηση στους δρόμους δεν έχει καταλαγιάσει. Ο νεοέλληνας ζει το καλοκαίρι του και κλείνει τ΄αυτιά στις Σειρήνες της κρίσης και της γρίπης. ''Η φτώχεια – έλεγε ο παππούλης – θέλει καλοπέραση''. Έτσι θα λέμε καθημερινά, πως ζούμε κάτω απ΄τα όρια της φτώχειας…
Να πάτε στο Σουλιμά και να δείτε το Μουσείο του Θεοχάρη και πιστεύω πως δε θα μετανιώσετε. Είσπραξή του – πάλι νομίζω- πως θα ΄ναι το εύγε σας! Και αυτό, θαρρώ, πως του φτάνει. Πως κι αυτόν και τη γυναίκα του θα τους γεμίσει…

Σημ: Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα, "ΦΩΝΗ'' της Μεσσηνίας στις 27-8-2009 και αναδημοσιεύεται ολόκληρο.

Η 175η επέτειος της μεσσηνιακής επανάστασης στο Ψάρι - Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Η 175η επέτειος της μεσσηνιακής επανάστασης γιορτάζεται στο Ψάρι την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου με εκδηλώσεις που η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας διοργανώνει προς τιμήν των πρωταγωνιστών της, Γιαννάκη Γκρίτζαλη και Μητροπέτροβα.
Οι εκδηλώσεις, σύμφωνα με το προγραμμα που ανακοινώθηκε, θα λάβουν χώρα στο ναό του Αγίου Δημητρίου και στο σπίτι του Γιαννάκη Γκρίτζαλη.
Ειδικότερα, στις 10 το πρωί στο ναό του Αγίου Δημητρίου, παρισταμένου του μητροπολίτη Τριφυλίας και Ολυμπίας Χρυσοστόμου, θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση, στη μνήμη των Γκρίτζαλη και Μητροπέτροβα. Θα ακολουθήσει ο πανηγυρικός της ημέρας από τον οικονομολόγο Κωνσταντίνο Καράμπελα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας χωριών ορεινής Μεσσηνίας «Ο Επικούριος Απόλλωνας» και στη συνέχεια μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ψαρίου θα απαγγείλουν ποιήματα.
Περί τις 10.30 το πρωί προγραμματίζεται μετάβαση των επισήμων στο σπίτι του Γιαννάκη Γκρίτζαλη, όπου θα γίνει κατάθεση στεφανιών και στη συνέχεια θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή, ενώ η τελετή θα ολοκληρωθεί με τον εθνικό ύμνο.
Όπως γνωστοποιεί το πρόγραμμα, τέλος, στις 11 το πρωί θα παρατεθεί από τη Ν.Α.Μ. δεξίωση στο προαύλιο του ναού του Αγίου Δημητρίου, όπου θα αποδοθούν και παραδοσιακοί χοροί από το Σύλλογο Γυναικών Δήμου Δωρίου.

Πηγή: Ελευθερία

Η 5η Μουσική βραδιά στο Σουλιμά (16/8/2009)

Η γιορτή στις 16 Αυγούστου 2009

Με ιδιαίτερη επιτυχία έγινε η γιορτή, που διοργάνωσε ο Σύλλογος Άνω Δωριτών '' ΤΟ ΣΟΥΛΙΜΑ'', την 16-8-2009, στο γήπεδο μπάσκετ του χωριού, στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων Αυγούστου του Δήμου Δωρίου.

Στους παρευρεθέντες προσφέρθηκαν δωρεάν, γουρνοπούλα, σουβλάκια, σαλάτες, αναψυκτικά και μπύρες.

Η εκδήλωση άρχισε με ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου Κώστα Βασ. Πάλλα και συνεχίστηκε με γλέντι και χορούς που έφταναν ως και πέντε γύρους, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Κατά τη διάρκεια του γλεντιού έγινε λαχειοφόρος αγορά που τα έσοδα της, θα διατεθούν για την περαίωση των εργασιών της Αγίας Τριάδας.

Εύχομαι και του χρόνου να είμαστε καλά με υγεία και ευτυχία σε όλους μας. Καλό χειμώνα.