Ο Δωραίος ομογενής Φώτης Τάκης δώρισε 100.000 $ στο Γυμνάσιο - Λύκειο Δωρίου

Μια σημαντική δωρεά από τον ομογενή επιχειρηματία Φώτη Τάκη, ο οποίος δραστηριοποιείται στον Παναμά και κατάγεται από το Δώριο, αποδέχθηκαν χθες το Γυμνάσιο και το Λύκειο Δωρίου σε μια λιτή τελετή, ευχαριστώντας θερμά τον δωρητή.

Πρόκειται για μια δωρεά 100.000 δολαρίων για να γίνουν απαραίτητα έργα στο σχολικό συγκρότημα - το οποίο θα αποκτήσει Εργαστήριο Πληροφορικής - αλλά και για τη χορήγηση υποτροφίας σε έναν απόφοιτο της φετινής σχολικής χρονιάς.
Ο κ. Τάκης φανερά συγκινημένος επισήμανε ότι η δωρεά του αυτή είναι για να βοηθήσει την παιδεία και τα παιδιά, καθώς όπως σημείωσε το μέλλον της Ελλάδας εξαρτάται από αυτά. «Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω», είπε, «και ό,τι άλλο χρειαστείτε μη διστάσετε να το ζητήσετε».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τη διευθύντρια του γυμνασίου, Μάτα Μπαρτζελιώτη, η οποία σημείωσε ότι πρόκειται για μια πράξη που θυμίζει τους μεγάλους ευεργέτες της πατρίδας μας. Αν και μακριά, υπογράμμισε, ο Φώτης Τάκης δεν λησμόνησε την πατρίδα και τον τόπο του.
Στη συνέχεια η λυκειάρχης Χρύσα Θεοδούλου αναφέρθηκε στο βιογραφικό του κ. Τάκη. Είπε ότι γεννήθηκε στο Δώριο το 1925 και αφού τελείωσε το σχολείο σε Δώριο και Κυπαρισσία, το 1945 εισήχθη μετά από εξετάσεις 9ος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1947 έφυγε για τον Παναμά όπου ήταν ο πατέρας του και σπούδασε οικονομικά. Ασχολήθηκε με οικοδομικές επιχειρήσεις και έγινε ιδιοκτήτης της τράπεζας Trans Atlantic, ενώ έχει αναπτύξει και πολλές κοινωνικές δραστηριότητες.
Την απόφαση των Συμβουλίων Διδασκόντων του γυμνασίου και του λυκείου για την αποδοχή της δωρεάς διάβασε η καθηγήτρια Ευγενία Πανομήτρου, ενώ ευχαριστήρια επιστολή των καθηγητών και μαθητών ανέγνωσε η μαθήτρια Αικατερίνη Χριστίνα Κομιανού. Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι «με τη δωρεά σας βοηθάτε τα παιδιά της περιοχής μας στον δύσκολο αγώνα τους για κατάκτηση γνώσεων και άνοδο του μορφωτικού τους επιπέδου, ώστε να διεκδικήσουν επάξια καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας στο μέλλον».
Αφού του επιδόθηκε η ευχαριστήρια επιστολή, ο κ. Τάκης ανάμεσα στα αδέρφια του Γιώργο και Ευστάθιο και τον γιο του Αντώνη, που έχει διατελέσει πρέσβης του Παναμά στην Ελλάδα, με συγκίνηση αναφέρθηκε στα παιδικά του χρόνια και τις γνώσης που έλαβε από το σχολείο στην Ελλάδα. Μάλιστα τόνισε ότι οι γνώσεις που είχε λάβει από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας τον έκαναν να ξεχωρίσει στα σχολεία του Παναμά αλλά και της Βόρειας Αμερικής. Για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες σημείωσε ότι επί 30 χρόνια ασχολήθηκε με τις κατασκευές κτηρίων, ενώ ίδρυσε και μια τράπεζα στον Παναμά, μέσα από την οποία βοηθούσε τους εκεί Έλληνες. «Ερχόμενος στην Ελλάδα», είπε, «η συμβολή μου είναι να βοηθήσω την παιδεία και τα παιδιά από τα οποία εξαρτάται όλο το μέλλον της Ελλάδας. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω - και αυτό είναι να βοηθήσω την παιδεία στον τόπο μου».
Τις θερμές του ευχαριστίες εξέφρασε ο πρώην δήμαρχος Δωρίου, δημοτικός σύμβουλος Οιχαλίας και ανιψιός του δωρητή, Αντώνης Τάκης, σημειώνοντας ότι πρόκειται για μια πολύ σημαντική πράξη.
Επίσης, ο προϊστάμενος του Γραφείου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Κυπαρισσία, Σταμάτης Γιαννακόπουλος, ευχαρίστησε τον Φώτη Τάκη σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «τα παιδικά χρόνια είναι αυτά που μας ακολουθούν και μας ξαναζωντανεύουν».

Πηγή: Ελευθερία

Το επάγγελμα του αγροφύλακα

Η αγροφυλακή ήταν δημόσια υπηρεσία, έργο της οποίας ήταν η τήρηση της αγροτικής ασφάλειας. Ιδρύθηκε το 1835 και καταργήθηκε το 1993. Με προεδρικό διάταγμα του 2001 τα καθήκοντά της μεταφέρθηκαν στη Δημοτική Αστυνομία, ενώ το 2007 επανασυστάθηκε ως το 2011 που με ψήφιση νομοσχεδίου έπαψε να υφίσταται ως υπηρεσία και οι αρμοδιότητές της υπήχθησαν στις εκάστοτε Δασικές Υπηρεσίες ενώ το προσωπικό της μετατάχθηκε στις νέες «Καλλικρατικές» περιφερειακές δασικές υπηρεσίες.
Πρώτος νόμος ο οποίος αφορούσε θέματα αγροφυλακής ήταν το διάταγμα της 13 Μαΐου 1835 «περί προξενουμένης εις τους αγρούς βλάβης εκ της βοσκής των ζώων», ενώ από τους νόμους και τα διατάγματα που ακολούθησαν, σημαντικότεροι ήταν οι νόμοι του 1856 και του 1907, με τους οποίους ανατέθηκε η φύλαξη των αγρών στους δήμους. Η ρύθμιση αυτή παρουσίαζε πολλά μειονεκτήματα και γι’ αυτό, με τον νόμο του 1923 «περί αγροτικής ασφαλείας», η αγροφυλακή συγκροτήθηκε σε ιδιαίτερο σώμα, ανάλογο με αυτό της χωροφυλακής. Ύστερα από μια παλινδρόμηση του θεσμού, η νομοθετική εξέλιξη οδηγήθηκε σε νόμο (1954) ο οποίος, μαζί με τις συμπληρώσεις και τροποποιήσεις των νόμων που ακολούθησαν, αποτέλεσε το δίκαιο της αγροφυλακής. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, καθήκοντα της αγροφυλακής ήταν η φρούρηση των αγροτικών κτημάτων από τον κίνδυνο διάπραξης αγροτικών αδικημάτων, η προανάκριση των αδικημάτων αυτών και η δίωξη και εκδίκαση των αγροτικών πταισμάτων. Επίσης καθήκον της ήταν η αστυνόμευση των αρδευτικών υδάτων. Τη φύλαξη των κτημάτων είχαν οι αγροφύλακες, ενώ την αστυνόμευση των αρδευτικών υδάτων οι υδρονομείς. Το έργο των αγροφυλάκων και των υδρονόμων διηύθυνε ο αγρονόμος, ενώ προϊστάμενος όλων των υπαλλήλων της αγροφυλακής του νομού ήταν ο διοικητής αγροφυλακής, που με τη σειρά του εποπτευόταν από τον νομάρχη. Τον έλεγχο της αγροφυλακής σε ολόκληρη τη χώρα είχε η Γενική Διεύθυνση Αγροφυλακής του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.
Το επάγγελμα του αγροφύλακα ήταν αρκετά δύσκολο, γιατί ήταν υποχρεωμένος να γυρίζει όλη τη μέρα στα χωράφια και να ελέγχει ώστε να μη γίνονται αγροτικά αδικήματα. Δεν είχε συγκεκριμένο ωράριο, πρωί, μεσημέρι, βράδυ ήταν πάντα στο καθήκον. Πολλές φορές υποχρεωνόταν να σηκώνεται και το βράδυ, για να λύσει προσωπικές διαφορές των χωρικών ή να διαπιστώσει κάποια κλοπή ή παράβαση. Ο αγροφύλακας φορούσε πάντα τη στολή του και γύριζε στην περιοχή ευθύνης του.
Η δουλειά του ήταν δύσκολη και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή συνεχώς ήταν υποχρεωμένος να ελέγχει και να τιμωρεί όσους κάνουν αδικήματα, βρισκόταν σε αντιδικία και φιλονικίες με αυτούς που δεν δέχονταν τα αδικήματα.
Ο αγροφύλακας ήταν ο φύλακας άγγελος της περιουσίας των αγροτών.
Γνώριζε με κάθε λεπτομέρεια, τίνος ήταν το χωράφι, πόσα στρέμματα ήταν, τι καλλιέργεια είχε. Γι αυτό και ήταν αυτός που έδινε και επίσημες βεβαιώσεις σε αγρότες για να πάρουν κάποια βοηθήματα ή να συνταξιοδοτηθούν. Ακόμη έδινε πληροφορίες και στους γεωπόνους για καλλιέργειες, στρεμματικές εκτάσεις κλπ. Είχε το ελεύθερο να κινείται με οποιοδήποτε μέσο, εφ’ όσον ο δρόμος το επέτρεπε, διαφορετικά με τα πόδια.
Είχε συνεργασία με την δασική υπηρεσία, για καταπάτηση δασικής εκτάσεως ή παράνομη ξύλευση. Ο αγροφύλακας πέρα των ελέγχων παρείχε και άλλες υπηρεσίες, ιδίως την άνοιξη, έπαιρνε μαζί του «μπόλια» και εμβολίαζε τα άγρια δένδρα (αχλαδιές, ελιές, αμυγδαλιές) που υπήρχαν διάσπαρτα στην εξοχή. Τα παλιά χρόνια του έδιναν και ένα ειδικό σχοινί, το είχε πάντα στην μέση κρεμασμένο. Με αυτό το σχοινί έδενε τα αδέσποτα ζώα που έκαναν ζημιές σε ξένα κτήματα, γίδες, πρόβατα, αγελάδες, γαϊδούρια, μουλάρια κ.α. Τα ζώα αυτά τα κράταγε για 3-4 ημέρες, αφού ειδοποιούσε με χαρτιά ανακοινώσεων για το ζώο που είχε πιάσει. Αν παρουσιαζόταν ο ιδιοκτήτης τότε έπρεπε να πληρώσει τα λεγόμενα «σύλληπτρα». Βέβαια έπρεπε να αποζημιώσει και τον παθόντα για τις ζημιές που είχε προξενήσει. Εάν δεν εμφανιζόταν ο ιδιοκτήτης, τότε δημοσίευε μέσω αγρονομείου και το έβγαζε σε πλειστηριασμό. Στο Ειρηνοδικείο γινόταν το αυτόφωρο ή η δίκη. Παρόντες ο ειρηνοδίκης, ο αγρονόμος και απαραίτητα ο αγροφύλακας και εκεί έπεφτε το πρόστιμο και πληρώνονταν και τα σύλληπτρα. Πριν την ίδρυση της αγροφυλακής υπήρξε ο δραγάτης, ένα είδος αγροφύλακα δηλαδή. Όσο κι αν οι παλιοί άνθρωποι είχαν αυστηρότερα ήθη, πάντα υπήρχε ο φόβος της κλοπής. Επειδή όμως η φύλαξη ήταν ελλιπής οι κάτοικοι συμφωνούσαν μεταξύ τους και προσελάμβαναν ιδιωτικούς φύλακες. Το χρονικό διάστημα των καθηκόντων τους περιοριζόταν την περίοδο που υπήρχε καρποφορία, ήταν δηλαδή εποχικοί. Αυτοί οι ιδιωτικοί φύλακες ήταν γνωστοί με το όνομα Δραγάτες, οι οποίοι πληρώνονταν σε είδος, ανάλογα με την παραγωγή (σιτάρι, κριθάρι κλπ.).
Οι Δραγάτες ήταν άτομα που έχαιραν γενικής εκτίμησης και αποδοχής. Γι αυτό και τους εμπιστευόταν τη φύλαξη των ιδιοκτησιών τους.Βέβαια, η δουλειά του Δραγάτη δεν ήταν αποκλειστική. Τους υπόλοιπους μήνες είχε κάποια άλλη δουλειά, συνήθως είχε κάποιο κομμάτι γης ή λίγα ζώα.
Το ρόλο του τον αναγνώριζαν και τον σέβονταν όλοι οι κάτοικοι. Κανείς δεν τολμούσε να κάνει κάτι μπροστά στα μάτια του. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος ιδιαίτερα των νεαρών της εποχής που λόγω της ηλικίας τους δεν αντιλαμβανόταν τη σοβαρότητα των πράξεών τους.
Το Σουλιμά λόγω της μεγάλης αγροτικής έκτασης και της έλλειψης αγροτικών δρόμων καθιστούσε τη δουλειά του αγροφύλακα αρκετά δύσκολη και επίπονη, διότι ήταν αναγκασμένος να μετακινείται τις περισσότερες φορές πεζός.
Οι αγροφύλακες που διατέλεσαν στο χωριό μας ήταν: πριν το 1940 ο Παναγιώτης Ανδρ. Λυμπερόπουλος, κατά τη διάρκεια της κατοχής ο Νικόλαος Νικ. Τασιγιώργος και ο Περικλής Ιωάν. Κόλλιας, στη συνέχεια ο Γεώργιος Κων. Δεδεμάδης και ο Κων/νος Παν. Κατσίρης ως το έτος 1955 (ο πρώτος έγινε γραμματέας της κοινότητας και ο δεύτερος μετατέθηκε στον Άγιο Γεώργιο), από το έτος 1955 (χρονολογία καθιέρωσης μισθού στον αγροφύλακα) ως το έτος 1965 ο Κλεομένης Αναστ. Πάλλας, ο οποίος μετατέθηκε στον Άγιο Γεώργιο. Τελευταίος αγροφύλακας του χωριού μας ήταν ο Φώτιος Αναστ. Κόλλιας, ο οποίος διετέλεσε από το έτος 1965 ως το έτος 1978.

Σημ: Στην φωτογραφία διακρίνονται από αριστερά οι αγροφύλακες: Κλεομένης Πάλλας - αγροφύλακας Αγίου Γεωργίου, Γεώργιος Ντάγκας - αγροφύλακας Χρυσοχωρίου και Φώτιος Κόλλιας - αγροφύλακας Άνω Δωρίου. Ευχαριστώ τον Νίκο Φ. Κόλλια, για την προσφορά πληροφοριών και της φωτογραφίας.

Ένοπλη ληστεία στην Α.Τ.Ε. Δωρίου

Τρεις άγνωστοι φορώντας κουκούλες εισέβαλαν το πρωί στην Αγροτική Τράπεζα στο Δώριο Μεσσηνίας και με την απειλή όπλων αφαίρεσαν από τα ταμεία δέκα χιλιάδες ευρώ.

Στη συνέχεια απαίτησαν από τους υπαλλήλους της τράπεζας να ανοίξουν το χρηματοκιβώτιο, όμως η εμφάνιση των αστυνομικών που είχαν ειδοποιηθεί ήδη, ανάγκασε τους δράστες να αφήσουν τα χρήματα στην τράπεζα και να φύγουν τρέχοντας από την πίσω πόρτα, προς άγνωστη κατεύθυνση.

Κοντά στην τράπεζα βρέθηκε το αυτοκίνητο με το οποίο είχαν κατέβει στη Μεσσηνία και διαπιστώθηκε ότι είχε κλαπεί τα ξημερώματα της 18ης του μηνός από το Μαρκόπουλο Αττικής.

Σε κοντινή απόσταση και σε χωράφι, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ένα καλάσνικοφ, τα γάντια και η κουκούλα που φορούσαν.

Οι αστυνομικοί έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό σε όλη την ευρύτερη περιοχή για να τους εντοπίσουν.

Το γλέντι της Πεντηκοστής (12-6-2011) - Έτσι γλεντάνε οι Σουλιμαίοι...

Ο εορτασμός της Πεντηκοστής στο χωριό μας

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η Πεντηκοστή στο χωριό μας, η μέρα που ως γνωστόν εορτάζει η εκκλησία μας η Αγία Τριάδα.
Την εορτή τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιδήμαρχος του Δήμου Οιχαλίας κ. Γεώργιος Κατσαμπάνης, ο Δημοτικός Σύμβουλος και πρώην Δήμαρχος του Δήμου Δωρίου κ. Αντώνης Τάκης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Καλλίτσαινας κ. Δημήτριος Γεωργόπουλος, ο πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Χαλκιαίων κ. Γεώργιος Γκότσης και πλήθος κόσμου.
Μετά τη Θεία Λειτουργία έγινε περιφορά της εικόνας της Αγίας Τριάδας στην πλατεία και μέχρι τον προαύλιο χώρο του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου, όπου κι εψάλλει η σχετική δέηση.
Στη συνέχεια ακολούθησε δεξίωση, από το Σύλλογο Άνω Δωριτών, στο Πνευματικό Κέντρο Άνω Δωρίου με πλούσιο φαγητό, άφθονο κρασί, πολύ κέφι, τραγούδι και χορό μέχρι αργά το απόγευμα.
Αξιοσημείωτες είναι οι προσφορές της Προέδρου της Κοινότητας κ. Αγγελικής Θεοχάρη και της οικογένειάς της, που προσέφεραν ένα αρνί στη σούβλα και άλλων κυριών μελών του Συλλόγου που προσέφεραν πολλά εδέσματα και γλυκίσματα.

Και του χρόνου, η Αγία Τριάδα να είναι μαζί μας.

Πρακτικά Ελληνικού Σχολείου (Σχολαρχείου) Σουλιμά

Όπως είναι γνωστό σε όλους μας και περισσότερο στους μεγαλύτερους, στο Σουλιμά λειτουργούσε Ελληνικό Σχολείο ή Σχολαρχείο, από το έτος 1882 μέχρι το έτος 1929, με μαθητές από όλα τα γύρω χωριά.
Το έτος 1929 το Ελληνικό Σχολείο Άνω Δωρίου καταργήθηκε και αμέσως σε αντικατάστασή του το ίδιο έτος ιδρύθηκε το Ημιγυμνάσιο Άνω Δωρίου που λειτούργησε ως το έτος 1936.
Στο Ελληνικό Σχολείο γίνονταν δεκτοί οι μαθητές, μετά από εξετάσεις, όταν τελείωναν την Δ΄τάξη Δημοτικού.

Πατώντας πάνω στη φωτογραφία μπορείτε να διαβάσετε τα Πρακτικά των ετών 1914-15.

Πηγή: Γενικά Αρχεία του Κράτους.

Γεώργιος Λυμπερόπουλος

Του Λεωνίδα Θεοχάρη

Ο Γεώργιος Λυμπερόπουλος γεννήθηκε στο Άνω Δώριο (Σουλιμά) Τριφυλίας το έτος 1913.
Τελείωσε το Γυμνάσιο Κυπαρισσίας με άριστα και όταν εξέτισε την εθελοντική του θητεία, κατετάγη στην Β. Χωροφυλακή επιτυχών, μεταξύ των πρώτων στις σχολές Υπενωμοταρχών και Αξιωματικών του Σώματος.
Η κήρυξη του πολέμου 1940-41 τον βρίσκει στη σχολή Ανθυπομοιράρχων και πριν τελειώσει η εκπαίδευση εξέρχεται με το βαθμό του Ανθυπασπιστού για να μεταβεί από τους πρώτους στην Αλβανία όπου διετέλεσε Διοικητής του τμήματος Αργυροκάστρου.
Μετά τη λήξη του πολέμου υπηρέτησε σε διάφορες υπηρεσίες των Αθηνών. Με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου ανέλαβε από τους πρώτους τη Διοίκηση του τμήματος Ασφαλείας Ρόδου. Κατόπιν υπηρέτησε στο Νεστόριο Καστοριάς και σε άλλες υπηρεσίες της περιοχής και στη συνέχεια τοποθετήθηκε Διοικητής της προσωπικής φρουράς του Βασιλέως Παύλου, όπου υπηρέτησε επί σειρά ετών. Αργότερα του ανατέθηκε η Διοίκηση Τροχαίας Προαστίων, την οποία κυριολεκτικά αναμόρφωσε και εκσυγχρόνισε σύμφωνα με τις σημερινές απαιτήσεις της διογκωμένης Τροχαίας κινήσεως.
Ύστερα τοποθετήθηκε Διοικητής Ασφαλείας του τέως Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή όπου τερμάτισε τη μάχιμο και ενεργό υπηρεσία, γιατί μετά την αποχώρηση του Καραμανλή τοποθετήθηκε στο Φρουραρχείο στο οποίο ανήκε μέχρι του θανάτου του.
Ήταν ευθύς, έντιμος, αθόρυβος, ενάρετος, φιλόπατρις και υπερήφανος Αξιωματικός ακτινοβολούντος κύρους και γιγαντιαίου ηθικού αναστήματος. Ακολούθησε πάντοτε μετά φανατικής προσήλωσης την ευθεία οδό της αρετής και του καλώς ευνοουμένου καθήκοντος.
Όπου υπηρέτησε είχε κατακτήσει με την οξύνοια, την καλοσύνη και την σύνεση που τον διέκριναν, την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού.
Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του τιμήθηκε με πολλά μετάλλια και παράσημα, με ηθικές και τιμητικές διακρίσεις για την άψογη εκτέλεση των καθηκόντων και τις σπουδαίες υπηρεσίες που προσέφερε.
Η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» των Αθηνών έγραφε στην πρώτη σελίδα του φύλλου της 17-9-1964, με τίτλο «Γεώργιος Λυμπερόπουλος»: «Ο Αντισυνταγματάρχης της Χωροφυλακής Γεώργιος Λυμπερόπουλος, ο οποίος απέθανε και εκηδεύθη προ ημερών, ήτο από τους καλυτέρους αξιωματικούς του Σώματος και εκ των πρώτων, που ησχολήθησαν με τα φλέγοντα προβλήματα της συγχρόνου τροχαίας κυκλοφορίας. Διοικητής της Τροχαίας Προαστίων επί μακρόν υπήρξεν εξ εκείνων που ηγωνίσθησαν να φέρουν κάποιαν τάξιν, εις του ελληνικούς δρόμους, και άφησεν αγαθάς εντυπώσεις όταν απεχώρησε της θέσεως αυτής. Το «ΕΘΝΟΣ» συλληπείται θερμώς την οικογένειάν του.»

Μέτρα πυροπροστασίας στο Δήμο Οιχαλίας, ενόψει καλοκαιρινής περιόδου

Θέματα που αφορούν την πολιτική προστασία του Δήμου Οιχαλίας ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου, αλλά και την άμεση προμήθεια ασυρμάτων με τους οποίους θα εξοπλιστούν τα πυροσβεστικά οχήματα του δήμου, συζητήθηκαν στη χθεσινή συνάντηση του δημάρχου Φίλιππου Μπάμη και των αντιδημάρχων με τους διοικητές της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Καλαμάτας Βασίλη Καπέλιο και του Κλιμακίου Μελιγαλά Σπύρο Αργυρόπουλο.
Πιο συγκεκριμένα, στη συνάντηση που έγινε στο δημοτικό κατάστημα Μελιγαλά συζητήθηκαν τα εξής θέματα: Ο άμεσος προληπτικός καθαρισμός διαφόρων περιοχών και δρόμων, ο καθαρισμός χαντακιών για την αποφυγή πυρκαγιών, πλημμυρών κ.λπ., ο καθαρισμός αγροτικών δρόμων για την ομαλή πρόσβαση όλων των εμπλεκόμενων (Πυροσβεστική κ.λπ.) και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, καθώς και η άμεση προμήθεια ασυρμάτων για τα πυροσβεστικά αυτοκίνητα του δήμου, ώστε να επικοινωνούν με αυτά της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Ο κ. Μπάμης δήλωσε ότι όλος ο μηχανολογικός εξοπλισμός του Δήμου Οιχαλίας είναι άμεσα διαθέσιμος κατά την αντιπυρική περίοδο. Ανέφερε επίσης ότι θα υπάρχει πάντα συνεργασία μεταξύ του δήμου και του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Μελιγαλά, το οποίο - όπως τόνισε - πρέπει να αναβαθμιστεί και να γίνει Πυροσβεστικός Σταθμός.

Πηγή: Ελευθερία

ΦΥΛΛΟ 89 "ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ" Μάρτιος - Απρίλιος 2011