Την Κυριακή
12 Φεβρουαρίου 2012, πραγματοποιήθηκε ο ετήσιος αποκριάτικος χορός του Συλλόγου Άνω Δωριτών, η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας και η βράβευση των πτυχιούχων - επιτυχόντων στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. - αριστούχων Γυμνασίου και Λυκείου μαθητών.
Πριν τις βραβεύσεις των μαθητών,
ο Σύλλογος Άνω Δωριτών, τίμησε το
Δημήτρη Π. Αθανασόπουλο, απονέμοντάς του αναμνηστική πλακέτα, για τη μεγάλη του προσφορά στο χωριό μας και γενικά στα Σουλιμοχώρια.
Το τιμώμενο πρόσωπο προσφώνησε
ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αναστάσιος Δ. Αρνόκουρος, ο οποίος χαρακτηριστικά είπε:
«Χαιρετίζουμε την αξιοζήλευτη προσπάθειά του για την ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας του χωριού μας και γενικά των Σουλιμοχωρίων, με την έκδοση του βιβλίου του ''
ΝΤΡΕΔΕΣ - Οι αδικημένοι της ιστορίας''.Φίλε Δημήτρη,
Ο αγώνας σου για την ιστορική αλήθεια είναι αγώνας δικαίωσης των προγόνων μας και σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.
Με την πώληση του βιβλίου ο κ. Αθανασόπουλος έχει συμβάλει σημαντικά στην ανακαίνιση και αγιογράφηση του Ι.Ν. Αγίας Τριάδας Άνω Δωρίου».
Την αναμνηστική πλακέτα επέδωσε
ο Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Δημήτριος Ι. Αλλαγιάννης.Στη συνέχεια ο κ. Αθανασόπουλος ευχαρίστησε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Άνω Δωριτών, για τη μεγάλη τιμή που του έκανε.
Για να μην καταχραστεί το χρόνο, έστω και ελάχιστα, από το γλέντι που επακολούθησε - σεβόμενος τους παρευρισκομένους - ο Δημήτρης Αθανασόπουλος έστειλε στο ιστολόγιο αυτά που δεν είπε για τη βράβευσή του και θα ήθελε να πει προς όλους τους παρευρισκομένους:
«Κε Πρόεδρε, Κα και Κοι Σύμβουλοι του Συλλόγου των Άνω Δωριτών
«ΤΟ ΣΟΥΛΙΜΑ». Κες και Κοι συνδαιτυμόνες:
Όταν πριν από αρκετά χρόνια ξεκίναγα από το χωριό που γεννήθηκα, το Μύρον της Κυπαρισσίας, για την πρώτη μου επίσκεψη στο Σουλιμά, το χωριό των προγόνων μου, με σκοπό να αναζητήσω τις ρίζες μου, ώστε να μην με ξανά-προσβάλουν, για την άγνοιά μου αυτή, ούτε καν πέρασε από το μυαλό μου ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα έγραφα ένα βιβλίο 586 σελίδων για τα Σουλιμοχώρια και τους Ντρέδες, ότι αυτό το βιβλίο θα τύχαινε τέτοιας μεγάλης απήχησης και ότι θα με βράβευαν γι αυτό.
Όλα αυτά από έναν άπειρο κι ερασιτέχνη, έναν εραστή σωστότερα της ιστορίας των προγόνων του, που έτσι χωρίς καμιά επιστημονική κατάρτιση και - συγγραφική εμπειρία και με μόνη συντροφιά τη δίψα μου να μάθω από πού κρατάει η σκούφια μου και ότι άλλο είχε σχέση με τα Σουλιμοχώρια και τους Ντρέδες προγόνους μου.
Η δίψα μου αυτή λοιπόν και η πίκρα που δοκίμασα όταν διαπίστωσα την μεγάλη αδικία που έχει γίνει σε βάρος των προγόνων μου, από τους ιστορικούς που έγραψαν την ιστορία της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, οι οποίοι παρότι γνώριζαν ότι οι Ντρέδες υπήρξαν οι πρωτοπόροι και οι πρωταγωνιστές της και δεν έγραψαν ούτε μια λέξη γι αυτούς, με οδήγησαν στο γράψιμο του βιβλίου
«ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», για το οποίο βραβεύομαι σήμερα.
Αγαπητοί συμπατριώτες: Στα δέκα χρόνια που ασχολήθηκα με το γράψιμο αυτού του βιβλίου, πέρα από τα παραπάνω, διαπίστωσα και κάτι ακόμα που με έκανε να νιώθω καθημερινά όλο και πιο πολύ περήφανος που η σκούφια μου κρατάει από τους θρυλικούς Ντρέδες. Αυτό το κάτι, ας μου επιτρέψετε να το βροντοφωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, για να τ’ ακούσουν όλοι όσοι στις φλέβες τους τρέχει Ντρέδικο αίμα.
Αδέρφια: Στα Σουλιμοχώρια εκείνου του καιρού, υπήρχε κάποια αόρατη δύναμη, ας την πούμε ψυχή, ας την πούμε καρδιά, κάτι τέλος πάντων πιο δυνατό από τη ζωή και το θάνατο. Υπήρχε η αντρειοσύνη, η γενναιότητα, η παλικαριά, το πείσμα, η μπέσα και μαζί με όλα αυτά, εκείνο το κάτι άλλο που σε έκανε να χαίρεσαι, να καμαρώνεις και να νιώθεις υπερήφανος που γεννήθηκες Ντρες. Συνάμα δε να τρομάζεις όλους τους άλλους και πιο πολύ απ’ όλους τον αιμοβόρο Τούρκο δυνάστη.
Γι αυτό βγήκαν τότε τόσοι πολλοί Ντρέδες καπεταναίοι και κλέφτες που δόξασαν το όνομα και το έκαναν θρυλικό και αθάνατο. Όταν δε ξημέρωσε η «Άγια μέρα» και πήραν το «χαρωπό μαντάτο» από τον Κολοκοτρώνη, έτοιμοι καθώς ήταν απ’ ανέκαθεν, μπήκαν μπροστάρηδες στον υπέρ πάντων αγώνα κατά του «τρομερού Οθωμανικού θηρίου». Αυτοί άνοιξαν την σκηνή του πολέμου στη Λιγούδιστα της πεδινής Τριφυλίας κι αφού πρωταγωνίστησαν σε όλη την οκτάχρονη διάρκειά του, οι ίδιοι την έκλεισαν στα Γουβαλάρια της Ορεινής Τριφυλίας.
Όμως, όταν ήρθε η λευτεριά και στη συνέχεια τα βραβεία και οι αμοιβές, όλοι τους ξέχασαν. Ούτε τους βράβευσαν, ούτε τους αντάμειψαν. Κι όταν εκείνοι, θυμωμένοι απ’ την αδικία, σήκωσαν τ’ άρματά τους, κατά των ξενόφερτων Βαυαρών, για να πάρουν τα δίκαιά τους, άρχισε ένα ανελέητο κυνηγητό σε βάρος τους, που κατάληξη είχε την απομόνωση, το μπουντρούμι και την καρμανιόλα. Ας μην ξεχνάμε πως:
«Τους κλέφτες χάλασε η Τουρκιά και οι Βαυαροί τους Ντρέδες». Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν τους πέρασαν ούτε καν στα ψιλά της ιστορίας του αγώνα.
Όλα αυτά και πολλά άλλα, έμειναν θαμμένα για πολλά χρόνια, ώσπου ο Σύλλογός σας ξεκίνησε μια επίπονη προσπάθεια για να φέρει στο φως τις λαμπρές και ένδοξες μνήμες, τους θρύλους και τις παραδόσεις της Ντρέδικης ιστορίας και διαδρομής. Σ’ όλους αυτούς που ξεκίνησαν, αλλά και σε σας που συνεχίζετε, αυτή τη δύσκολη προσπάθεια, αξίζουν θερμά συγχαρητήρια και πολλά μπράβο. Σας παρακαλώ να δεχθείτε και το δικό μου ταπεινό μπράβο, αλλά και την προτροπή μου να συνεχίσετε με τον ίδιο ζήλο, την δύσκολη κι επίπονη προσπάθειά σας, γιατί υπάρχουν κι άλλες πτυχές της Ντρέδικης διαδρομής που δεν έχουν δει ακόμα το φως.
Όσο για εμάς τους υπόλοιπους, έχουμε ιερή υποχρέωση και καθήκον, να στηρίζουμε τούτους εδώ τους μπροστάρηδες, με την αγάπη, με το κύρος, με το λόγο, με την παρέμβαση, με την πένα και κυρίως με το πουγκί μας, ώστε δυνατοί απ’ όλες τις πλευρές, να προβαίνουν σε παρόμοιες εκδηλώσεις, στην επίλυση των προβλημάτων του χωριού και των κατοίκων του και κυρίως στην προβολή της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς που μας άφησαν παρακαταθήκη οι θρυλικοί προγονοί μας.
Το τελευταίο, θαρρώ πως θα είναι το καλύτερο μνημόσυνο στην μνήμη των Ντρέδων προγόνων μας.
Κε Πρόεδρε, Κα και Κοι Σύμβουλοι: Για τα Σουλιμοχώρια και τους Ντρέδες, θα μπορούσα να μιλάω πολλές ώρες, αφού ο θρύλος και η ιστορία που τους συνοδεύει είναι τεράστια. Όμως, εδώ ήρθαμε να φάμε, να πιούμε και να γλεντήσουμε Σουλιμαίικα κι όχι για μακρόσυρτους κουραστικούς λόγους. Μετά απ' αυτά τα λίγα που είπα λοιπόν, δεν έχω άλλο να πω, παρά να σας ευχαριστήσω από τα τρίσβαθα της Ντρέδικης ψυχής μου για την τιμή που μου κάνετε σήμερα. Είναι μια τιμή πολύ μεγάλη, που με τιμά ιδιαίτερα, αλλά και με φορτώνει υποχρεώσεις απέναντι σε σας προσωπικά και στο Σύλλογό σας γενικότερα, για τις οποίες σας ορκίζομαι, με μπέσα για μπέσα, θα κάνω ότι μπορώ, για να σας ανταποδώσω αυτή τη χειρονομία σας.
Κλείνοντας, να μου επιτρέψετε, να ευχαριστήσω δημόσια όσους βοήθησαν στην προβολή και στη διάθεση του βιβλίου μου.
Πρώτα το Σύλλογό σας, έχει κάνει τόσα πολλά για την προβολή και την διάθεση του, ώστε όσα ευχαριστώ και να πω είναι πολύ λίγα.
Τους Στρ/γούς Κους Θεοχάρη Λεωνίδα και Πάλλα Κων/νο.
Όλους όσους διατέλεσαν σύμβουλοι του Συλλόγου σας από το 2005 και μετά.
Το Γιάννη Ανδριόπουλο και το Ιστολόγιό του
ΑΝΩ ΔΩΡΙΟ.
Και τέλος την εφημερίδα του Συλλόγου σας
«ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ», που μέσα από τις σελίδες της, έκανε γνωστό το βιβλίο μου στα πέρατα του κόσμου.
Κε Πρόεδρε, Κα και Κοι Σύμβουλοι, αφού και πάλι σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε σήμερα, εύχομαι σε όλους σας
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΥΓΕΙΑ και ΜΑΚΡΟΗΜΕΡΕΥΣΗ, ώστε να φέρετε σε πέρας το βαρύ και δύσκολο έργο που έχετε αναλάβει και, βέβαια, κάθε επιτυχία στο Σύλλογό σας για το καλό του χωριού και των συγχωριανών σας.
Σας ευχαριστώ πολύ και καλή διασκέδαση σε όλους».
