Παύλος Θεοχαρόπουλος (1923 - 1998)

Του Λεωνίδα Θεοχάρη

Γεννήθηκε στο Άνω Δώριο (Σουλιμά) Μεσσηνίας, το έτος 1923 από γονείς αγρότες.
Τελείωσε το Γυμνάσιο Διαβολιτσίου και λόγω της κατοχής παρέμεινε στο χωριό του μέχρι το 1945. Την εποχή εκείνη ανέπτυξε μεγάλη αντικομμουνιστική δράση, συνελήφθη και καταδικάστηκε από τους Εαμίτες σε θάνατο. Διασώθηκε λόγω της έγκαιρης παρέμβασης των συγχωριανών και φίλων του Κων/νου και Χρήστου Χρόνη.

Με μόνα εφόδια τη θέληση, την τόλμη και την έφεση για πρόοδο πήγε στην Αθήνα το έτος 1945 και κατατάγηκε στο Σώμα της Αστυνομίας Πόλεων. Αποτέλεσε για το Σώμα επίλεκτο άνδρα και κατά γενική αναγνώριση ικανότατο στέλεχος. Προήχθηκε δε διαδοχικά σε όλους τους βαθμούς κατ’ εκλογήν. Ήταν πτυχιούχος της Παντείου Σχολής και κάτοχος της Αγγλικής γλώσσας. Μετεκπαιδεύτηκε δε και στις Η.Π.Α. σε θέματα ασφαλείας.
Συγγραφέας αξιόλογου συγγράμματος διακρινόταν πάντοτε για τη ακεραιότητα του ήθους του, ως και για την άκαμπτον προσήλωσή του στο καλώς ευνοούμενο καθήκον. Έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης, χάριν στην ιδιοσυγκρασία του, στο απαράμιλλο σθένος του και στις δοκιμασμένες ηγετικές του ικανότητες.
Υπηρέτησε κατά καιρούς σε νευραλγικές υπηρεσίας της Αστυνομίας, σε κεντρικά τμήματα και παραρτήματα ασφαλείας, στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών όπου σημείωσε εξαιρετικές επιτυχίες, ως προϊστάμενος στα εμπιστευτικά τμήματα Αστυνομικής Δ/νσης Αθηνών και Αρχηγείου Αστυνομίας Πόλεων, ως καθηγητής της σχολής Υπαστυνόμων, ως διοικητής Μηχανοκινήτου και ως Δ/ντής της Δ/νσης Πειραιώς.
Η εφημερίδα «Ακρόπολις» έγραφε: «Η ανάθεσις της Αστυνομικής Δ/νσης Πειραιώς εις τον Θεοχαρόπουλον Παύλον, διακεκριμένον Αξ/κόν, εγγυάται την καλυτέραν αστυνόμευσιν της κοσμοβριθούς πόλεως, με την κοσμοπολίτικην κίνησιν και τα τόσα άλλα προβλήματα, τα οποία προκύπτουν από την κοσμογονικήν της ανασυγκρότησιν. Υπό τας βεβαίας λοιπόν αυτάς προβλέψεις τον συγχαίρει και εύχεται ευόδωσιν του έργου του».
Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Υπαρχηγού της Αστυνομίας Πόλεων. Τιμήθηκε με τις εξής διακρίσεις: μετάλλιο Αστυνομικής Αξίας, μετάλλιο Εξαιρέτου Πράξεως, Αργυρούν Σταυρό Τάγματος του Φοίνικος μετά ξιφών, Αστυνομικό Σταυρό, Χρυσό Σταυρό Β΄ τάγματος Γεωργίου Α΄ και πολλές ηθικές και τιμητικές διακρίσεις για την επαγγελματική υπεροχή και υπηρεσιακή απόδοση.
Σημ.: 2η και 3η φωτογραφία, Γεώργιος Αλεξ. Ανδριόπουλος

Σχέδιο για συγχώνευση - κατάργηση Ειρηνοδικείου Δωρίου

Νεώτερες εξελίξεις σημειώθηκαν στο θέμα της αναδιάταξης των δικαστικών υπηρεσιών της Τριφυλίας, μετά και τη σύσκεψη αυτοδιοικητικών της Μεσσηνίας, των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Καλαμάτας και Κυπαρισσίας και βουλευτών στο υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη δημιουργία φυλακών στη Μεσσηνία.

Στη σύσκεψη, με τον υπουργό Μιλτιάδη Παπαϊωάννου, τον υφυπουργό Γιώργο Πεταλωτή, το γενικό γραμματέα Νικόλα Κανελλόπουλο και τον ειδικό γραμματέα της Σωφρονιστικής Πολιτικής και των Ιατροδικαστικών Υπηρεσιών της χώρας Μαρίνο Σκανδάμη, συμμετείχαν από την Τριφυλία ο αντιδήμαρχος Παναγιώτης Τσίγγανος και ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Κυπαρισσίας Αιμιλιανός Σεκλός.

Εκτός, λοιπόν, από τη δημιουργία φυλακών, για τις οποίες ο δήμαρχος Οιχαλίας είπε πως ο Δήμος Οιχαλίας παραχωρεί έκταση 100 στρεμμάτων για την κατασκευή τους στην περιοχή του Δωρίου, συζήτηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης έγινε και για την αναδιάταξη των δικαστικών υπηρεσιών της Μεσσηνίας και της Τριφυλίας.

Χωρίς, βεβαίως, να γίνει κάποια επίσημη ενημέρωση και δίχως, ακόμη, να έχουν οριστικοποιηθεί οι μεταβολές των δικαστικών υπηρεσιών με συγχωνεύσεις και καταργήσεις, συγκλίνουσες και ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν πως από το υπουργείο Δικαιοσύνης, λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη της Ολομέλειας του Εφετείου Καλαμάτας, καθώς και τις προτάσεις του Δικηγορικού Συλλόγου Κυπαρισσίας και του Δήμου Τριφυλίας (τη θέση του οποίου να παραμείνουν ως έχουν, σε λειτουργία, όλα τα Ειρηνοδικεία μετέφερε ο κ. Τσίγγανος), στο Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας, από τις αρχές του νέου έτους που θα εφαρμοστούν οι μεταβολές των υπηρεσιών, προκρίνεται και προωθείται να λειτουργούν δύο Ειρηνοδικεία: τα Ειρηνοδικεία Κυπαρισσίας και Πλαταμώδους (Γαργαλιάνων). Και μπορεί μεν τα Ειρηνοδικεία να «μένουν» δύο, από τα έξι που λειτουργούν μέχρι και σήμερα, ωστόσο δε μεταβάλλεται ούτε στο ελάχιστο η χωρική έκταση ευθύνης της αρμοδιότητάς τους, καθώς και του Πρωτοδικείου Κυπαρισσίας.

Αυτό θα συμβεί αφού, σύμφωνα με τις νεώτερες εξελίξεις και τον ανα-σχεδιασμό του υπουργείου Δικαιοσύνης, που φέρεται να είναι και ο οριστικός, στο Ειρηνοδικείο Κυπαρισσίας θα συγχωνευθούν τα (σημερινά) Ειρηνοδικεία Φιγαλείας και Δωρίου και στο Ειρηνοδικείο Πλαταμώδους (Γαργαλιάνων) τα Ειρηνοδικεία Εράνης (Φιλιατρών) και Φλεσσιάδος (Χώρας).

Πηγή: Θάρρος. Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Βάλτα Τριφυλίας.

Γιορτάστηκε η 177η επέτειος της Μεσσηνιακής Επανάστασης στο Άνω Ψάρι

Με τα μηνύματα της Μεσσηνιακής Επανάστασης του 1834 να είναι επίκαιρα περισσότερο παρά ποτέ την σημερινή εποχή, αλλά και την Πολιτεία να μην έχει εντάξει ακόμη την διδασκαλία της στα σχολικά βιβλία, εορτάστηκε χθες στο Άνω Ψάρι η 177η επέτειός της και τιμήθηκαν οι πρωτεργάτες της Γιαννάκης Γκρίτζαλης και Μητροπέτροβας.

Μια επανάσταση που έγινε για κοινωνικούς λόγους και άνοιξε τον δρόμο για την δημιουργία του πρώτου ελληνικού Συντάγματος στην απελευθερωμένη Ελλάδα.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την θεία λειτουργία που τελέστηκε στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου μετά το πέρας της οποίας έγινε και επιμνημόσυνη δέηση.
Στην συνέχεια στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας και δίπλα σε ένα από τα πρώτα δημοδιδασκαλία του ελληνικού κράτους από τον Γιαννάκη Γκρίτζαλη, απόγονο του αγωνιστή, έγινε παρουσίαση του κεντρικού ομιλητή που ήταν ο Δημήτρης Πανομήτρος, λέκτορας της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ο οποίος αναφέρθηκε στην Μεσσηνιακή Επανάσταση και τους πρωτεργάτες της, τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτή, αλλά και όλα όσα σηματοδότησε για την συνέχεια ανοίγοντας, όπως είπε, το δρόμο για να παραχωρηθεί Σύνταγμα.
Μαθητές από το Δημοτικό Σχολείο Δωρίου απήγγειλαν ποιήματα με αναφορά στα γεγονότα της εποχής και την θυσία του Γιαννάκη Γκρίτζαλη. Τα ποιήματα απήγγειλαν οι μαθητές Γεώργιος Συρράκος, Νικόλαος Τσουκαλάς, Δημήτρης Κούκης και Διονύσιος Γεωργιόπουλος.
Οι εκδηλώσεις στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στο χώρο που βρίσκεται το σπίτι του Γιαννάκη Γκρίτζαλη, όπου έγινε κατάθεση στεφανιών από το γενικό γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Τάσο Αποστολόπουλο εκ μέρους της κυβέρνησης, τον βουλευτή Οδυσσέα Βουδούρη εκ μέρους της Βουλής, τον ιπτάμενο αντισμήναρχο Γρηγόριο Διόλατζη εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων, τον αντιπεριφερειάρχη Παναγιώτη Αλευρά, το δήμαρχο Οιχαλίας Φίλιππο Μπάμη, τον πρόεδρο της Τ. Κοινότητας Ψαρίου Δημήτρη Γεωργιόπουλο, τον εκπρόσωπο των αντιστασιακών οργανώσεων Γεώργιο Σπυρόπουλο, τον πρόεδρο της ομοσπονδίας χωριών ορεινής Τριφυλίας Κωνσταντίνο Καράμπελα, τον πρόεδρο του Προοδευτικού Συλλόγου Ψαραίων Διονύσιο Αθανασόπουλο, τον εκπρόσωπο του Συλλόγου Άνω Μέλπειας Θανάση Καπερνέκα και τον εκπρόσωπο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Μετσίκι» Σωτήριο Κούκη.
Στο επίκαιρο μήνυμα που έχει σήμερα η Μεσσηνιακή Επανάσταση αναφέρθηκε ο κ. Αποστολόπουλος σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Αυτό που απολαμβάνουμε σήμερα δημιουργήθηκε εδώ. Και δημιουργήθηκε σε μια περίοδο που έχει τα χαρακτηριστικά της σημερινής περιόδου. Σήμερα που ο ελληνικός λαός δίνει μια άλλη μάχη, με παρόμοια χαρακτηριστικά. Δίνει την μάχη της επιβίωσης. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά να γυρίσουμε στον Κάλβο και να δούμε λίγο τις ‘’Ωδές’’ του. Σε μια από αυτές λέει: ‘’Καλύτερα να δω την χώρα μου να καίγεται από άκρη σε άκρη παρά προστάτες να ’χουμε’’. Νομίζω ότι το μήνυμα είναι ξεκάθαρο». Ο βουλευτής Δημήτρης Κουσελάς αναφέρθηκε στα μηνύματα της πρώτης κοινωνικής επανάστασης μετά την απελευθέρωση, σημειώνοντας ότι το ελάχιστο που οφείλουμε είναι να διδάσκεται στα σχολικά βιβλία και για αυτό έχει καταθέσει ερωτήσεις στη Βουλή.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την παρουσίαση παραδοσιακών χορών από το Σύλλογο Γυναικών Δωρίου και την παράθεση γεύματος. Στις εκδηλώσεις επίσης παραβρέθηκαν η βουλευτής Νάντια Γιαννακοπούλου, οι αντιδήμαρχοι Οιχαλίας Γιώργος Κατσαμπάνης και Ηλίας Ντονάς, ο αντιδήμαρχος Τριφυλίας Γιάννης Φιλντίσης, ο διοικητής της Π.Υ Καλαμάτας Βασίλης Καπέλιος και η διοικητής του Α.Τ Κοπανακίου Μαρία Καραγιάννη.

Πηγή: Ελευθερία

Οι ερημωμένοι οικισμοί της περιοχής μας

Για τις αιτίες ερήμωσης ή κατάργησης ορισμένων οικισμών ελάχιστα γνωρίζουμε. Βασιζόμενοι σε ιστορικές πηγές τέσσερις θεωρούμε ότι ήσαν οι αρνητικοί παράγοντες στην εξέλιξη του πληθυσμού, της περιοχής μας. Οι επιδημικές ασθένειες, οι πόλεμοι, οι φυσικές καταστροφές και κυρίως η μετανάστευση.
Τα παρακάτω βασίζονται σε στοιχεία, που αναφέρονται στα «Μεσσηνιακά Χρονικά» του Αγαθοκλή Παναγούλια (έκδ. 2003-07). Έκτοτε μπορεί μερικοί οικισμοί να έχουν και πάλι συσταθεί. Αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάποιον οικισμό που έχει και πάλι συσταθεί παρακαλούμε να μας στείλει στοιχεία και φωτογραφίες για δημοσίευση.
Πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Οιχαλίας αποφάσισε ομόφωνα τον καθορισμό αυτοτελών οικισμών στη Δημοτική Ενότητα Δωρίου, όπου ως νέοι οικισμοί προτάθηκαν:
στην Τ. Κ. Δωρίου οι οικισμοί Γουβαλάρια, Ράχη Τσιώρη, Άγιος Αθανάσιος (Τακέικα), στην Τ. Κ. Κόκλα ο οικισμός Δροσοπηγή, στην Τ. Κ. Κούβελα ο οικισμός Μαυρομμάτι και στην Τ. Κ. Ψαρίου ο οικισμός Άνω Ψάρι.Οι ερημωμένοι, εξαφανισμένοι και καταργημένοι οικισμοί της περιοχής μας τα τελευταία 300 χρόνια είναι οι εξής:

• Άγιος Αθανάσιος (Τακέικα) - Κοιν. Δωρίου. Κατοικημένος οικισμός 1928-1961. Το 1956 (ΦΕΚ 125Α) μετονομάστηκε σε Άγιος Αθανάσιος. Τελευταία απογραφή 1961 με 51 κατοίκους.
• Άγιος Ιωάννης - Κοιν. Κοπανακίου. Αποτέλεσε οικισμό της Κοιν. Κάτω Λάπης μέχρι το 1924. Από το 1924 μέχρι το 1951υπαγόταν στην Κοιν. Άνω Κοπανακίου και μετά την κατάργησή της στην Κοιν. Κοπανακίου. Τελευταία απογραφή 1961 με 76 κατοίκους. Καταργήθηκε 14-3-1971.
• Άγιος Νικόλαος (Κρίτσι) - Κοιν. Αρτικίου. Τελευταία απογραφή 1961. Από τον οικισμό αυτό καταγόταν ο Άγκνιου, πρώην Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Στις 21-5-1956 (ΦΕΚ 125A) ο οικισμός μετονομάστηκε σε Άγιος Νικόλαος από το όνομα του προστάτη του χωριού. Σήμερα το χωριό αυτό δεν κατοικείται.
• Αγριλιά - Κοιν. Αγριλιάς. Αποτέλεσε έδρα της ομώνυμης Κοινότητας μέχρι το 1991 που καταργήθηκε και προσαρτήθηκε στον οικισμό Νέα Αγριλιά. Κατοικημένος οικισμός 1689-1971. Στην απογραφή του 1971 είχε 4 κατοίκους.
• Ανδριόπουλο - Τέως Δήμου Αυλώνος. Εμφανίζεται μια φορά στην απογραφή 1828 με 38 κατοίκους. Σε αναφορά του Διοικητή Αρκαδιάς Κων. Πεταλά στις 25-10-1830 αναφέρεται ότι είχε 30 κατοίκους (Μ. Φερέτου σελ. 446).
• Άνω Βασιλικό (Κατζούρα) - Κοιν. Βασιλικού. Αποτέλεσε έδρα ομώνυμης Κοινότητας μέχρι το 1993 (ΦΕΚ 244Α) που καταργήθηκε η Κοινότητα και συνενώθηκε με την Κοινότητα Βασιλικού. Κατοικημένος οικισμός από το 1689-1961.
• Άνω Κοπανάκι - Κοιν. Κοπανακίου. Ο οικισμός αποτέλεσε οικισμό της Κοιν. Κάτω Κοπανακίου από το 1912 μέχρι το 1923 (ΦΕΚ 172Α) που προσαρτήθηκε στην Κοιν. Κάτω Λάπη. Από το 1924 αποτέλεσε έδρα της ομώνυμης Κοινότητας μέχρι το 1951 (ΦΕΚ 39Α) που καταργήθηκε η Κοινότητα και συνενώθηκε με την νεοσυσταθείσα τότε Κοινότητα Κοπανακίου. Κατοικημένος οικισμός 1920-1951. Το 1981 ο οικισμός Άνω Κοπανάκι μετονομάστηκε σε Κοπανάκι (ΦΕΚ 166Α).
• Άνω Λάπη - Κοιν. Κοπανακίου. Ο οικισμός Άνω Λάπη αποτέλεσε οικισμό της Κοιν. Κάτω Λάπη (ΦΕΚ 262 Α/1912). Το χωριό αυτό ήταν η πατρίδα του Γιάννη Ρούσση, που έδρασε σαν οπλαρχηγός από το 1762 μέχρι το 1786. Στις 22 Απριλίου 1827 ο Ιμπραήμ πολιόρκησε το χωριό. Το υπεράσπιζαν οι Παπατσωραίοι, ο Γιώργος Γκότσης από τον Αετό και ο Δημήτρης Παπαθεοδώρου υπό την ηγεσία του στρατιωτικού αρχηγού Αθανασίου Γρηγοριάδη. Η μάχη κράτησε επτά ώρες. Ο Ιμπραήμ απελπισμένος αποχώρησε. Ο οικισμός Άνω Λάπη καταργήθηκε στις 18-12-1920.
• Άνω Ψάρι - Κοιν. Ψαρίου. Αποτέλεσε οικισμό της Κοιν. Ψαρίου μέχρι το 1951 που καταργήθηκε. Στην απογραφή των Ενετών του 1689 είχε 57 κατοίκους και αναγράφεται ως Apano Psari. Οι κάτοικοί του κατέβηκαν στο Κάτω Ψάρι και σιγά - σιγά το χωριό ερημώθηκε. Από το χωριό αυτό καταγόταν ο γνωστός από την ιστορία Γιαννάκης Γκρίτζαλης ο οποίος το 1834 ηγήθηκε της αποτυχημένης Μεσσηνιακής επανάστασης κατά της Βαυαροκρατίας. Σήμερα το χωριό είναι ερειπωμένο και ερημωμένο. Σώζεται ο ιστορικός Βυζαντινός ναός του Αγίου Δημητρίου.
• Διάσσελα - Κοιν. Συρρίζου. Αναγνωρίστηκε ως οικισμός της Κοιν. Συρρίζου στις 18-12-1920. Εμφανίζεται στις απογραφές των ετών 1920-192. Καταργήθηκε στις 16-10-1940.
• Δρυμί - Άνω Δώριο. Εμφανίζεται μια φορά στην απογραφή 1700. Είχε 16 κατοίκους και υπαγόταν στο territorio Αρκαδιάς.
• Δροσοπηγή (Βυδίσοβα) - Κοιν. Κόκλα. Αποτέλεσε έδρα της ομώνυμης Κοινότητας μέχρι το 1966 (ΦΕΚ 176Α/12-9-1966) που καταργήθηκε και συνενώθηκε με την Κοιν. Κόκλα. Κατοικημένος οικισμός 1689-1961.
• Ελαιοχώριο (Ράχη Τσώρη) - Κοιν. Δωρίου. Με το Β.Δ. 18-5-1956 (ΦΕΚ 125Α) μετονομάστηκε σε Ελαιοχώριο και αποτέλεσε αρχικά οικισμό της Κοιν. Δωρίου. Για μερικά χρόνια (1927-1939) αποτέλεσε οικισμό Κοιν. Αγίου Γεωργίου. Αποσπάστηκε το 1927. Στην απογραφή του 1961 είχε 71 κατοίκους.
• Κοτσάνι - Κοιν. Κεφαλόβρυσης. Αναγνωρίστηκε αυτοτελής οικισμός στις 19-3-1961 και προσαρτήθηκε στην Κοιν. Κεφαλόβρυσης. Στην απογραφή 1961 είχε 5 κατοίκους. Στις 14-3-1971 ο οικισμός καταργήθηκε.
• Κουστερίκα ή Κουστενίκα - Τέως Δ. Αυλώνος. Εξαφανισμένος οικισμός εμφανίζεται στις απογραφές των ετών 1689 και 1700 με 16 και 11 κατοίκους αντίστοιχα. Ο Παν. Θ. Κανελλόπουλος (σελ. 39) αναφέρει ότι ήταν το παλιό χωριό Κουστενίκα.
• Λόπεσι ή Λώπεσι - Κοιν. Αετού. Εμφανίζεται στις απογραφές των ετών 1689 και 1700 με 21 και 32 κατοίκους αντίστοιχα. Πρόκειται για ερημωμένο οικισμό που βρισκόταν σύμφωνα με πληροφορίες στο κάτω μέρος του χωριού Αετός.
• Μάρμαρο - Τ.Δ. Αυλώνος. Εμφανίζεται στην καταγραφή Πουκεβίλ με 6 κατοίκους. Στην απογραφή του 1828 είχε 15. Εμφανίζεται επίσης στην απογραφή 2001 ως οικισμός του Δ.Δ. Καλού Νερού.
• Μάτεσι Τριφυλίας - Κοιν. Κούβελα. Στα χρόνια της ενετοκρατίας υπαγόταν στο territorio Αρκαδιάς. Στις απογραφές των ετών 1689 και 1700 είχε 20 και 34 κατοίκους αντίστοιχα. Οι κάτοικοί του προφανώς μετοίκησαν στο χωριό Μάτεσι Ολυμπίας και ο οικισμός ερημώθηκε.
• Μαυρομάτι - Κοιν. Κούβελα. Αποτέλεσε οικισμό Κοιν. Κούβελα. Κατοικημένος οικισμός 1689-1961. Εγκαταλείφθηκε. Σήμερα είναι ερειπωμένο.
• Νεράκι - Τέως Δ. Αυλώνος. Εμφανίστηκε μία φορά στην απογραφή 1896 με 9 κατοίκους.
• Ντάρδεσι - Τέως Δ. Αυλώνος. Ερημωμένος οικισμός που βρισκόταν στην περιοχή του τέως Δήμου Αυλώνος. Αναφέρεται στην απογραφή του έτους 1700 με 19 κατοίκους. Κατά τον Παν. Θ. Κανελλόπουλο (σελ 82 και 93) η ονομασία του προέρχεται από την αρβανίτικη λέξη ντάρδες που σημαίνει - αχλαδιές.
• Πεύκη (Κατσαμπανέικα) - Κοιν. Δωρίου. Αναγνωρίστηκε αυτοτελής οικισμός στις 16-10-1940 και προσαρτήθηκε στην Κοιν. Δωρίου. Το 1956 (ΦΕΚ 125Α) μετονομάστηκε σε Πεύκη. Κατοικημένος οικισμός από το 1951-1961.
• Πάστρα - Τέως Δ. Αυλώνος. Ερημωμένος οικισμός που βρίσκεται στην περιοχή του τέως Δήμου Αυλώνος. Αναφέρεται στην απογραφή 1689 με 15 κατοίκους.
• Πυργάκι (Ράχη Σκέφερη) - Κοιν. Δωρίου. Αποτέλεσε οικισμό της Κοιν. Κάτω Σουλιμά (Δώριο). Με το Β.Δ. 18-5-1956 (ΦΕΚ 125Α) μετονομάστηκε σε Πυργάκι. Για αρκετά χρόνια (1927-1937) αποτέλεσε οικισμό Κοιν. Αγ. Γεωργίου. Εμφανίστηκε στις απογραφές 1928, 1951, 1961. Το 1927 αποσπάστηκε από την Κοιν. Δωρίου και προσαρτήθηκε στην Κοιν. Αγίου Γεωργίου.
• Σπαρτέζα - Κοιν. Κοπανακίου. Αναγνωρίστηκε αυτοτελής οικισμός της Κοιν. Κάτω Λάπη στις 18-12-1920. Εμφανίστηκε μόνο στην απογραφή 1920 με 20 κατοίκους. Στις 16-5-1928 καταργήθηκε.
• Στυλάριο ή Στυλάρι - Κοιν. Κοπανακίου. Αρχικά αποτέλεσε οικισμό της Κοιν. Λάπης. Εμφανίστηκε στις απογραφές των ετών 1920, 1928, 1951, 1961. Στις 14-3-1971 ο οικισμός καταργήθηκε.
• Τσαμπουλίδι - Τέως Δ. Αυλώνος. Αναφέρεται στις απογραφές των ετών 1896 και 1907 με 3 και 12 κατοίκους αντίστοιχα.

Σημ: Ευχαριστώ τον Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη για την προσφορά της περιοδικής έκδοσης «Μεσσηνιακά Χρονικά» του Αγαθοκλή Παναγούλια.

Αυτοκινητόδρομος Μορέας: αρχές του ’12 φτάνει Καλαμάτα

Συνεχίζονται με κανονικούς ρυθμούς τα έργα στον Αυτοκινητόδρομο Μορέα, τον δρόμο που ξεκινά από την Κόρινθο και μέσω της Τρίπολης φτάνει στην Καλαμάτα και την Σπάρτη.

Αφού είχαμε τη χαρά να δούμε κάποιες παραδόσεις τμημάτων και να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο κομμάτι αυτοκινητόδρομου από την Κόρινθο μέχρι και τα Παραδείσια, στην Μεγαλόπολη, το ενδιαφέρον πλέον είναι στο νότιο τμήμα του έργου.

Τα έργα αφορούν το τμήμα από τα Παραδείσια μέχρι την πόλη της Καλαμάτας και τον κλάδο Λεύκτρο - Σπάρτη. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το τμήμα Παραδείσια - Τσακώνα κατασκευάζεται ως δημόσιο έργο εδώ και αρκετά χρόνια χωρίς να έχει ολοκληρωθεί.

ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ

Το πρώτο τμήμα ερχόμενοι από την Τρίπολη προς το Νότο είναι το Παραδείσια- Τσακώνα μήκους 11χλμ. Πρόκειται για ένα πραγματικά καταραμένο τμήμα του δρόμου που ενώ είχε ολοκληρωθεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, αποδείχτηκε ότι οι μελέτες ήταν εντελώς λαθεμένες και το έργο επαναδημοπρατήθηκε. Σήμερα και αφού η χρηματοδότηση αποκαταστάθηκε λόγω της εισόδου του έργου στο ΕΣΠΑ έχουμε ως καταληκτική ημερομηνία παράδοσης τον Οκτώβριο του 2012.
Το δεύτερο τμήμα του δρόμου αφορά την χάραξη από την Τσακώνα μέχρι τον Ανισόπεδο Κόμβο Θουρίας, στο ύψος του Praktiker στην βόρεια είσοδο της πόλης της Καλαμάτας. Το μήκος του δρόμου είναι 23,5 χιλιόμετρα και είναι το πλέον προχωρημένο τμήμα του νέου αυτοκινητόδρομου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που λάβαμε η παράδοση του αναμένεται τους πρώτους μήνες του 2012.
Το τρίτο τμήμα είναι από τον Ανισόπεδο Κόμβο Θουρίας μέχρι τον Ανισόπεδο Κόμβο Ασπροχώματος, της Δυτικής Εισόδου της Καλαμάτας. Εκεί οι εργασίες είναι σαφώς πιο πίσω και αφορούν κατασκευή αυτοκινητόδρομου μήκους 4,5 χιλιομέτρων. Ο προγραμματισμός για την παράδοση αυτού του τμήματος είναι για το Καλοκαίρι ή το τέλος του 2012.

Πηγή: Υποδομές

Παραδείσια - Τσακώνα. Επιταχύνεται η ολοκλήρωση του έργου

Εντάχθηκε, επιτέλους, το έργο του δρόμου Παραδείσια  -  Τσακώνα  στο  ΕΣΠΑ.

Με  απόφαση  του  υφυπουργού  Ανάπτυξης  Θάνου Μωραΐτη υπογράφηκε χθες  η ΣΑΕ  071/8  για  την υλοποίηση  του  σημαντικού αυτού έργου με 57 εκ. ευρώ.

Η εκταμίευση των χρημάτων, που θα επιτρέψει τη επιτάχυνση των εργασιών, υπολογίζεται σε μία εβδομάδα.

Με την εξέλιξη αυτή το πολύπαθο Παραδείσια - Τσακώνα αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί και παραδοθεί μέσα στο 2012, φθινόπωρο με τέλη του χρόνου.

Τη σχετική ενημέρωση έκανε ο βουλευτής Μεσσηνίας Δημήτρης Κουσελάς.

Πηγή: Ελευθερία