Του Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη
Οι ψυχούδες:
Ένα παλιό τοπικό θρησκευτικό έθιμο, το οποίο τηρούσαν οι πρόγονοί μας και οι γονείς μας μέχρι πριν λίγα χρόνια, ήταν οι Ψυχούδες.
Σύμφωνα με το έθιμο αυτό την περίοδο των Απόκρεω και συγκεκριμένα την Παρασκευή πριν την Καθαρή Δευτέρα το «Ψυχοπαράσκευο», όπως ονομάζεται, έλεγαν διάφορες ευχές «για τις ψυχές των πεθαμένων τους». Οι ευχές αυτές ονομάζονταν Ψυχούδες. Αυτές αποτελούσαν την εισαγωγή στις μεγαλύτερες επιμνημόσυνες εκδηλώσεις της επόμενης ημέρας του Ψυχοσάββατου, που ήταν ημέρα των νεκρών.
Ένα παλιό τοπικό θρησκευτικό έθιμο, το οποίο τηρούσαν οι πρόγονοί μας και οι γονείς μας μέχρι πριν λίγα χρόνια, ήταν οι Ψυχούδες.
Σύμφωνα με το έθιμο αυτό την περίοδο των Απόκρεω και συγκεκριμένα την Παρασκευή πριν την Καθαρή Δευτέρα το «Ψυχοπαράσκευο», όπως ονομάζεται, έλεγαν διάφορες ευχές «για τις ψυχές των πεθαμένων τους». Οι ευχές αυτές ονομάζονταν Ψυχούδες. Αυτές αποτελούσαν την εισαγωγή στις μεγαλύτερες επιμνημόσυνες εκδηλώσεις της επόμενης ημέρας του Ψυχοσάββατου, που ήταν ημέρα των νεκρών.
Tα χαράματα της παρασκευής οι νοικοκυρές ήσαν έτοιμες να υποδεχτούν τα παιδιά. Το λιβάνι μοσχομύριζε μέσα κι έξω από το σπιτικό.
Όταν έμπαιναν τα παιδιά στα σπίτια οι νοικοκυραίοι τα υποδέχονταν με πολύ αγάπη και διάχυτη εγκαρδιότητα.
Στη συνέχεια, αφού τους έδιναν κι άναβαν από ένα κερί, ο αρχηγός έδινε το σύνθημα στην ομάδα του στη χορωδία του κι εκείνη έλεγε τρεις φορές δυνατά τους παρακάτω στίχους:
«Τους ξέρουμε, δεν τους ξέρουμε, Θεός σχωρέστους, τους πέρσινους, τους φέτινους τους αλησμονημένους, Θεός σχωρέστους. Πάππων προσπάππων μέχρι των εσχάτων, Θεός σχωρέστους».
Αποκριάτικο δείπνο:
Το Σάββατο το βράδυ, παραμονή της τελευταίας Κυριακής της αποκριάς, για δείπνο ήταν η στραγγιχτή χειροποίητη μακαρονάδα και από ένα ψητό αυγό στη χόβολη, για όλα τα μέλη της οικογένειας. Το αυγό είχε τη σημασία να ψηθεί στη χόβολη. Θα «προάγγελε» τη μελλοντική πορεία της υγείας εκείνου του μέλους της οικογένειας, για το οποίο είχε μελετηθεί να το φάει.
Όταν έμπαιναν τα παιδιά στα σπίτια οι νοικοκυραίοι τα υποδέχονταν με πολύ αγάπη και διάχυτη εγκαρδιότητα.
Στη συνέχεια, αφού τους έδιναν κι άναβαν από ένα κερί, ο αρχηγός έδινε το σύνθημα στην ομάδα του στη χορωδία του κι εκείνη έλεγε τρεις φορές δυνατά τους παρακάτω στίχους:
«Τους ξέρουμε, δεν τους ξέρουμε, Θεός σχωρέστους, τους πέρσινους, τους φέτινους τους αλησμονημένους, Θεός σχωρέστους. Πάππων προσπάππων μέχρι των εσχάτων, Θεός σχωρέστους».
Αποκριάτικο δείπνο:
Το Σάββατο το βράδυ, παραμονή της τελευταίας Κυριακής της αποκριάς, για δείπνο ήταν η στραγγιχτή χειροποίητη μακαρονάδα και από ένα ψητό αυγό στη χόβολη, για όλα τα μέλη της οικογένειας. Το αυγό είχε τη σημασία να ψηθεί στη χόβολη. Θα «προάγγελε» τη μελλοντική πορεία της υγείας εκείνου του μέλους της οικογένειας, για το οποίο είχε μελετηθεί να το φάει.
Καλός οιωνός:
Όταν το βράδυ εκείνο μετά το φαγητό σήκωναν το τραπέζι τα παιδιά κοίταγαν, μήπως και δούνε κάποιο μυρμήγκι. Το μυρμήγκι σύμφωνα με το έθιμο θεωρείτο καλός οιωνός. Σήμαινε ότι η σοδειά θα πήγαινε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου