2021, επετειακή χρονιά για την Ελλάδα. Διακόσια χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία του 1821. Ο χρόνος, ανεβαίνοντας την κλίμακα της αιώνιας ελληνικής ύπαρξης, διατηρεί τη μνήμη διαυγή στην αγκαλιά του Είναι της, την εθνική υπερηφάνεια στο έπακρο, την ελευθερία δυνατή και τη δημοκρατία σθεναρή. Η Ελλάς κοντοστέκεται για ακόμα μια φορά στο υπέρλαμπρο αυτό μνημείο δόξης και ηρωισμού των τέκνων της και κλίνει ευλαβικά το γόνυ.
Άνοιξη 2021, ακριβής και φέτος στο ραντεβού της με τη φύση. Στην ώρα της φτάνει, φορτωμένη με τα αγαθά της αναγέννησης, στις βουνοκορφές των Νομίων ορέων, εκεί στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο, στην Τριφυλιακή Γη, στην Αρκαδιά. Τη συνοδεύει, όπως πάντα, η μνήμη των σύγχρονων Σουλιμοχωριτών, Ζουρτσανοκολιτών και Κοντοβουνίσιων στην οποία στρογγυλοκάθονται οι πρόγονοί τους, οι Ντρέδες, οι Αρκαδινοί, οι επίλεκτοι αυτοί αγωνιστές του Κολοκοτρώνη, οι κορυφαίοι εκ των εκλεκτών πολεμιστών του Μοριά κατά τον Φωτάκο, οι αγνοί αυτοί φιλοπάτριδες κατά τον Μακρυγιάννη. Με το έμπα της άνοιξης, περιβαλλόμενοι τη φορεσιά του θρύλου, αναβιώνουν στο ξέφωτο της θύμησης τους ένδοξους αγώνες τους για την ελευθερία του γένους.
Ντρέδες: Ακραιφνείς Έλληνες από την Ήπειρο, την «κολυμπήθρα της εθνικής μας αγιοσύνης» κατά τον ποιητή μας Λορέντζο Μαβίλη. Στην αρχή της δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας, πιεζόμενοι από την τουρκική βαρβαρότητα και την εισβολή των καθολικών Λεγεώνων, κατεβαίνουν προς τον νότο, κοντά τους ομόφυλους και ομόθρησκους Έλληνες. Μετά την περιπλάνησή τους, εκατό με εκατόν πενήντα χρόνων, σε διάφορες περιοχές της ελεύθερης ακόμα Ελλάδας, περί το 1400 μ.Χ. φωλιάζουν στην ορεινή Τριφυλία. Στην απρόσιτη αυτή περιοχή θα δημιουργήσουν, κατά τη οργανωτική τους τακτική, την ομοσπονδία των Σουλιμοχωρίων, κτίζοντας σε επιλεγμένες ασφαλείς θέσεις τα χωριά τους: το Σουλιμά, έδρα της ομοσπονδίας, το Κούβελα, το Μπιζό, το Χαλκιά, το Βλιάκα, το Ψάρι, το Κλέσουρα, το Βασιλικό, την Κόκλα, το Λάπι, το Πιτσά, το Ρίπεσι […]. Κάτι ανάλογο με την ομοσπονδία των Σουλιωτοχωρίων που ίδρυσαν εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, το 1550, οι αδελφοί τους Σουλιώτες. Στην περιούσια αυτή γη θα συνεχίσουν επάξια την ιστορία της αρχαίας Δωρίδας του Μελίρρυτου Νέστορα με το Ομηρικό Δώριο και την προϊστορική Μάλθη, συμπληρώνοντάς την με τις σελίδες της Ντρέδικης δόξας.
Οι Ντρέδες, «ανήσυχα, δραστήρια και ατίθασα στοιχεία» κατά το Τσέλαλη, πολέμησαν με πάθος κατά των Τούρκων από τα πρώτα χρόνια της εγκαταστάσεώς τους στα Νόμια όρη, ήτοι από το 1423 στη Νταβιά, στην Καρύταινα, στο Άργος με τον Σγουρομάλη Παλαιολόγο, στην Κόρινθο και τον Ισθμό. Με την ορκωμοσία τους στις 24 του Μάρτη στο Σουλιμά, μπήκαν από τους πρώτους στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, τον οποίο και σφράγισαν με τη νικηφόρα μάχη εναντίον του Ιμπραήμ στα Γουβαλάρια των Σουλιμοχοχωρίων την 16η Μαΐου 1828. Κατά την διάρκεια των οκτώ ηρωικών χρόνων του συμμετείχαν σε πάνω από σαράντα πέντε μάχες, φτάνοντας μέχρι και την Στερεά Ελλάδα. Η Ιστορία βρίθει από τα περίλαμπρα μνημεία δράσης Ντρέδων αγωνιστών με τα οποία φωτίζονται τα σκοτεινά σοκάκια της σκλαβιάς και οι λεωφόροι που οδηγούν τον Ελληνισμό στην Ελευθερία.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και εφέτος, την πρωία της 24ης του Μάρτη, υπό τον παιάνα της εθνικής μνήμης, ροβολάνε τα ντρέδικα ασκέρια από τα Σουλιμοχώρια με μπροστάρηδες τους άξιους ταγούς τους: τον Γιαννάκη Μέλλιο, τον Αντώνη Ντάρα, τον Γιαννάκη Γκρίτζαλη, τον Γιώργο Γκότση, τους Αντώνη και Γιώργο Συρράκο, τον Γιώργο Μεγάλη, τον Δήμο Τότση, τον Γιάννη Ρούση, τους Μπαλνταίους, τον […], τους […] και φτάνουν στο Σουλιμά, στην καρδιά των Σουλιμοχωρίτικης Ομοσπονδίας. Συνοδευόμενοι από τους Σουλιμαίους οπλαρχηγούς Παπατσωραίους και Μαυρoειδαίους πορεύονται στην εκκλησία τους, στον Άη Δημήτρη του Σουλιμά, στην «Αγία Λαύρα της Τριφυλίας», όπου τους υποδέχεται ο φιλικός πρωτόπαπας Δημήτρης Παπατσώρης, ένας από τους μετέπειτα άξιους ταγούς των ντρέδικων αρμάτων.
Εκεί, υπό τη σκέπη του Θεού και την ευλογία του Αγίου, λειτουργούνται, προσεύχονται στην Παναγιά, μεταλαμβάνουν των αχράντων μυστηρίων και δίδουν τον ιερό όρκο:
«Ορκιζόμεθα ενώπιον του αληθινού Θεού,
Ορκιζόμεθα εις το Ιερόν όνομα της αθλίας πατρίδος μας
Ορκιζόμεθα εις τα πολυχρόνια βάσανά μας
Ορκιζόμεθα εις τους ποταμούς των πικρών δακρύων
Και παίρνουμε την γενναίαν απόφασιν ή να ελευθερωθώμεν ή να
αποθάνωμεν με το σύνθημα: Τούρκος μη μείνει στο Μοριά, ούτε στον κόσμο όλο.
Ζήτω η ένδοξη πατρίδα μας, θάνατος στους τυράννους» .
Μπαίνει «κεφαλή» ο παπάς με τα δυο του παιδιά, Αδάμ και Αναγνώστη, και τους άλλους καπεταναίους και πορεύονται προς την Λευτεριά ακλουθώντας το λευκό λάβαρο με τον κόκκινο σταυρό και την επιγραφή «Ελευθερία ή Θάνατος». Κατεβαίνουν στο Κεφαλάρι του Σουλιμά, στον σημερινό «Αη Γιώργη», όπου ανταμώνουν με τους υπόλοιπους Ντρέδες αγωνιστές και οργανώνονται σε ένα αξιόμαχο ασκέρι των τριών χιλιάδων ανδρών κατά τον Φωτάκο. Φτάνει ο χαιρετισμός του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα από την Καλαμάτα, γραμμένος σε ενθουσιώδη προκήρυξη, που φέρνει ο απεσταλμένος τους Αναγνώστης Τσοχαντάρης.
«Αδελφοί, κάτοικοι της Αρκαδιάς!
Η ώρα έφτασε. Το στάδιο της δόξης και της ελευθερίας ηνοίχθη, τα πάντα εδικά μας και ο Θεός του παντός μεθ’ ημών έσεται, μην πτοήσθαι εις το παραμικρόν. Εσείς είσθε ατρόμητοι και των προγόνων μας απόγονοι…[…]».
Τα ξημερώματα της 26ης κινούν με ξέφρενο ενθουσιασμό για να ελευθερώσουν την Κυπαρισσία (Αρκαδιά). Από τα ψηλώματα η δημοτική μούσα τους κατευοδώνει με ευλάβεια και εθνική υπερηφάνεια:
«Ήταν ημέρα Σάββατο, ήταν η ώρα δέκα
που οι Ντρέδες ξεσηκώθηκαν κι επήραν τ’ άρματά τους
στο Σουλιμά μαζώχτηκαν, στον Αη Δημήτρη πάνε
κι αφού ανάψανε κερί και το σταυρό τους κάνουν
ο ''πρίφτης'' τους μετάλαβε κι ορκίζονται ούλοι αντάμα την
Αρκαδιά να πάρουνε και τα μεγάλα κάστρα,
να λευθερώσουν τον Μοριά και ούλη την Ελλάδα».
Στις 4 μ.μ. υπό τον τοπικό πρόκριτο και οπλαρχηγό από τη Ζούρτσα Ολυμπίας Αθανάσιο Γρηγοριάδη, ενώθηκαν με τους αδελφούς τους Ζουρτζανοκολίτες και Κοντοβουνήσιους, με τους οποίους αποτέλεσαν πλέον καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα τους περιβόητους «Αρκαδινούς» μαχητές.
Ξεκίνησε ο Ιερός αγώνας υπό τη σκέπη των όσιων και Ιερών της φυλής. Χωρίστηκαν σε δυο ασκέρια: Το ένα υπό τον Παπαφλέσσα, Γκρίτζαλη, Ντάρα, Δημήτρη Μέλλιο, Φραντζή, Παπαθεοδώρου και Γεώργιο Γρηγοριάδη πήγε να συναντήσει τον Κολοκοτρώνη, υπό την ηγεσία του οποίου πορεύτηκαν προς την Τριπολιτσά. Το άλλο υπό τους Παπατσωραίους, τον Γιαννάκη Μέλλιο, τον Αθανάσιο Γρηγοριάδη και τον Παναγιώτη Ντούφα, τράβηξε προς τα κάστρα της Μεθώνης και του Νιόκαστρου τα οποία και απελευθέρωσε.
Η «Λευτεριά» ξεκίνησε επιβιβαζόμενη και στο άρμα των φιλοπάτριδων και ηρωικών αυτών αγωνιστών. Κάθε χρόνο ευγνωμονούσα η Ελλάς ανάβει το κερί της αναγνώρισης και καίει το λιβάνι της μνήμης εκεί ψηλά στο Σουλιμά, στον Αη Δημήτρη, στην «Αγία Λαύρα της Τριφυλίας» και στα μνημεία ηρωισμού των τέκνων της, που στήθηκαν σ’ όλα τα Σουλιμοχώρια.
Αλεξάνδρα Αν. Τασιγιώργου
Σουλιμά 22 Μαρτίου 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου