π. Σωτήριος Αναστ. Κόλλιας (παπα-Σωτήρης)

Του Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη

Ο ιερέας Σωτήριος Κόλλιας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σουλιμά (Άνω Δώριο) το 1916. Είναι το δεύτερο από τα επτά παιδιά του Αναστασίου Νικ. Κόλλια και της Σταυρούλας Αριστ. Αντωνοπούλου. Καταγόταν από αγροτική οικογένεια. Πρεσβυτέρα η Χρυσούλα Ανδρουτσοπούλου με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Αναστάσιο, Παναγιώτη και Σταυρούλα.

Φοίτησε για δύο χρόνια στην ιερατική σχολή Καλαμάτας. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Τριφυλίας & Ολυμπίας Δαμασκηνό το έτος 1957 και το ίδιο έτος πρεσβύτερος. Το 1958 τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό Γέννησης της Θεοτόκου Πολυθέας (Μαλίκι) και παράλληλα εξυπηρετούσε και τις ενορίες των χωριών Μάλθη και Δροσοπηγή (Βυδίσοβα). Το 1966 τοποθετήθηκε εφημέριος στο Λάπι έως το 1967. Το 1968 τοποθετήθηκε εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο χωριό Άγιος Γεώργιος Δωρίου μέχρι το 1990, όπου συνταξιοδοτήθηκε Παράλληλα δε εξυπηρετούσε και την ενορία του Κούβελα, για κάποιο διάστημα. Δεσπόζουσα φυσιογνωμία στην περιοχή, ιερωμένος αξιοπρεπής με περισσή αξιοπρέπεια και αξιοσέβαστος σε όλο το ποίμνιό του. Ο μακαριστός ιερέας ήταν η προσωποποίηση της απλότητας, της ταπείνωσης και της σεμνότητας. Τον χαρακτήριζε η ευσέβεια, η βαθιά πίστη, η προσήλωση και η αφοσίωση στο ιερατικό του καθήκον. Τίμησε το ιερατικό του αξίωμα. Άτομο ήρεμο, γαλήνιο. Πράο, με πολλή αγάπη για το ποίμνιό του και τον συνάνθρωπό του. Η πολύχρονη ποιμαντική του διακονία στο ποίμνιό του θα μείνει ανεξίτηλη. Πολλά τα χαρίσματα και οι αρετές του. Ο παπα-Σωτήρης ήταν η προσωποποίηση της αγιότητας.
Υψηλού αναστήματος, λεπτός με μακριά γενειάδα, ήταν ζωντανή Βυζαντινή αγιογραφία. Το ψάλσιμό του χαμηλό, ήρεμο, ιεροπρεπές, χωρίς εξάρσεις, φανέρωνε την ψυχή του και τον χαρακτήρα του που ήταν πράος, προσηνής, ανοιχτός σε όλους, με μια καρδιά που χωρούσε όλο το ποίμνιο. Είχες την αίσθηση πως αν φιλούσες το χέρι κι έπαιρνες την ευχή του, θα έφευγες ανάλαφρος κι εξαγνισμένος. Σχημάτιζες την εντύπωση πως ο παπα-Σωτήρης δεν έγινε παπάς όταν μεγάλωσε, αλλά είχε το χάρισμα της ιεροσύνης από τη γέννησή του.
Εκοιμήθη στις 3-12-1997 σε ηλικία 81 ετών. Πάνδημος ο λαός των γύρω χωριών αποχαιρέτησε τον πάνω από 33 χρόνια πνευματικό του πατέρα.