Ευχές από τον Δημήτρη Αθανασόπουλο

Περιστέρι 23 Δεκεμβρίου 2014

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου έτους, εύχομαι σε όλους σας Χρόνια Πολλά και ο Νέος Χρόνος να μας φέρει Υγεία, Ευτυχία, Μακροημέρευση  & Προκοπή.

Ο παλιός ο χρόνος λοιπόν φεύγει και ο καινούριος έρχεται. Όμως, η κρίση παραμένει κι όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα, αφού το μόνο φως που διακρίνουμε στο βάθος του τούνελ που πορευόμαστε, είναι τα φώτα του μουτζούρη που αργά αλλά σταθερά έρχεται κατά πάνω μας.

Όλοι παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τα πολιτικά δρώμενα στην πατρίδα μας και κανένας μας δεν μπορεί να μαντέψει τι θα μας ξημερώσει. Απ’ τη μια οι κυβερνώντες φαίνεται πως έχουν χάσει την μπάλα και πελαγοδρομούν κι απ’ την άλλη οι επίδοξοι κυβερνήτες μας λένε και κάνουν ότι μπορούν για να μας πείσουν ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πόσο γρήγορα θα αρπάξουν «το κοχλιάριο της εξουσίας», όπως έλεγε ο αείμνηστος Εμ. Ροΐδης.

Όλοι μας λένε πως η κατάσταση είναι κρίσιμη και σε λίγο θα γίνει κρισιμότερη κι εμείς δικαιολογημένα αναρωτιόμαστε: Αφού είναι τόσο κρίσιμη, γιατί δεν καθόσαστε όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι για να βρείτε λύσεις στα τεράστια προβλήματα που ταλανίζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες; Γιατί δηλώνετε, με περισσή κομπορρημοσύνη ότι μόνο εσείς κατέχετε την μαγική συνταγή της λύσης των προβλημάτων του Ελληνικού λαού και ισχυρίζεστε ότι μπορείτε να τον σώσετε καλύτερα ένας-ένας χωριστά, παρά όλοι μαζί ενωμένοι; Πότε επί τέλους θα βάλετε την πατρίδα πάνω από το κομματικό σας συμφέρον και το πάθος σας για την καρέκλα της εξουσίας;

Συμπατριώτισσες-τες, οι νυν και οι επίδοξοι κυβερνήτες μας τσεπώνουν βαρβάτους μισθούς από τον κρατικό κορβανά και τρώνε με δυο μασέλες κι απ’ ότι δείχνουν αυτό τους ενδιαφέρει πρωτίστως. Όσο για τον Ελληνικό λαό υποφέρει και περιμένει εναγωνίως την πολυδιαφημισμένη έξοδο από την κρίση, η οποία περισσότερο μοιάζει με την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου και με τους ελεύθερους πολιορκημένους του, που σκελετωμένοι και εξουθενωμένοι από την πείνα επιχείρησαν την θρυλική έξοδό τους κι ας ήξεραν ότι τους περίμενε το χαντζάρι του Τούρκου δυνάστη, παρά με οτιδήποτε άλλο.

Μπορεί λοιπόν να μην γνωρίζουμε πόσο θα κρατήσει η κρίση, ούτε τι μας επιφυλάσσουν ακόμα οι πολιτικοί μας ταγοί, γνωρίζουμε όμως ότι, ναι μεν το Μεσολόγγι «έπεσε» και τα 2/3 των ηρωικών κατοίκων του σκοτώθηκαν, η Ελλάδα όμως ελευθερώθηκε.

Αδέρφια, τούτες τις Άγιες μέρες ας ξεχάσουμε όλα τα παραπάνω, ας στολίσουμε το παλιό Χριστουγεννιάτικο δέντρο μας, ας ανάψουμε τα παλιά λαμπιόνια και τις γιρλάντες του, ας φτιάξουν οι γυναίκες μας τα παραδοσιακά μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες και το νόστιμο  φαγητό, ας πάμε στην εκκλησιά ν’ ανάψουμε το κεράκι μας και να προσευχηθούμε στον Ύψιστο να μας έχει γερούς και γυρνώντας στο σπίτι μας να κάτσουμε στο λιτό γιορτινό τραπέζι μας, να φάμε, να πιούμε και να ευχηθούμε ο ένας στον άλλον, Χρόνια πολλά και καλή χρονιά.

Δημήτρης Παν. Αθανασόπουλος