Κυνήγι αγριογούρουνου στη Βορειοδυτική Μεσσηνία

Η παρέα: Από αριστερά επάνω, Κωνσταντίνος Μπεκιάρης, Βασίλης Μπεκιάρης, Γιάννης Διονυσόπουλος, Παναγιώτης Κατσιμαγκλής, Θανάσης Καπούτσης, Χρόνης Χρονόπουλος, Σωτήρης Βλαχόπουλος, και καθιστοί οι Γιάννης Παναγιωτόπουλος, Τάσος Δογάνης, Δημήτρης Μεντής.Στη δεύτερη φωτογραφία ο φίλος Θανάσης Καπούτσης από το Βασιλικό.

Καλαμπούρια, κέφι, ένταση, περιπέτεια... περιγράφουν μεταξύ άλλων οι κυνηγοί για τις εξορμήσεις τους - επισημαίνοντας όμως την ανάγκη να τηρούνται αυστηρά οι κανόνες, για να είναι όλοι ασφαλείς. Ο γηραιότερος της ομάδας, ο 80χρονος Κωνσταντίνος Μπεκιάρης που ζει στην περιοχή, βλέπει το κυνήγι ως χόμπι απ’ όταν ήταν μικρό παιδί. Άλλοι έρχονται από τα Κρέστενα, άλλοι από την Αθήνα και οι υπόλοιποι από διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας. Μεταξύ των κυνηγών που συναντιούνται τα Σαββατοκύριακα και συχνά εναλλάσσονται στην ομάδα, είναι ο Γιάννης Διονυσόπουλος, ο Τάσος Δογάνης, ο Χρόνης Χρονόπουλος, ο Σωτήρης Βλαχόπουλος που φροντίζει για τα σκυλιά της ομάδας, ο Γιάννης Παναγιωτόπουλος, ο Παναγιώτης Κατσιμαγκλής, ο Δημήτρης Μεντής και ο Μιχάλης Μπαγουρδής. Πιστοί οι περισσότεροι στο ραντεβού τους με τα αγριογούρουνα, κάθε Σαββατοκύριακο αλλά και με κάθε άλλη ευκαιρία, αψηφούν τα έξοδα και την ταλαιπωρία κι απολαμβάνουν το πάθος τους για το κυνήγι, την καλή παρέα και την επαφή με τη φύση. Άλλωστε, η περιοχή μας έχει πλέον πολλά αγριογούρουνα, τα οποία έχουν βρει... ιδανικές συνθήκες διαβίωσης στην Πελοπόννησο και τη Μεσσηνία - όπου υπάρχουν εγκαταλελειμμένες καλλιέργειες, πολλά σύκα, κάστανα, αμπέλια, καλαμπόκια κ.ά. Επίσης, το αγριογούρουνο δεν έχει φυσικό εχθρό στην περιοχή μας γιατί δεν υπάρχουν λύκοι, όπως εξηγεί ο Θ. Καπούτσης.
ΜΕ ΕΥΛΑΒΕΙΑ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ!

"Το κυνήγι έχει κινδύνους άμα δεν τηρείς τους κανόνες..." επισημαίνει ο ίδιος. Εξηγεί ότι πρόκειται για ένα ομαδικό κυνήγι που διέπεται από κανόνες, με την τήρηση των οποίων μειώνονται κατά πολύ οι κίνδυνοι. Έτσι, κάθε ομάδα πρέπει να έχει καταρχάς αρχηγό, για να μην υπάρχει αναρχία και επικίνδυνη ασυνεννοησία στη δράση. Με αυτή την προϋπόθεση, ο κυνηγός δεν κινδυνεύει άμεσα ούτε από τα αγριογούρουνα - αφού τα θηράματα κοιτάνε κυρίως πώς θα φύγουν. Όπως λένε, ένα γουρούνι μπορεί ν’ αντιδράσει μόνο αν εγκλωβιστεί. Εκείνο που θεωρούν σημαντικό οι κυνηγοί για την ασφάλεια και για την επιτυχία τους στο κυνήγι, είναι η καλή γνώση της περιοχής που κυνηγούν. Αυτό προϋποθέτει και το να κυνηγούν συχνά, για να μη χάνουν τα κατατόπια των αγριογούρουνων. Νωρίς το πρωί ιχνηλατούν την περιοχή, στήνουν τα καρτέρια κι αφήνουν τα σκυλιά να κυνηγήσουν. Οι κυνηγοί αγριογούρουνου αναγνωρίζουν βέβαια τον σημαντικότατο και καθοριστικό ρόλο που έχει ο παγανιέρης, ο οποίος θα μπει στην παγάνα μαζί με τα σκυλιά και στην ουσία θα κατευθύνει την ομάδα. Το κυνήγι του αγριογούρουνου είναι ένα κυνήγι εντελώς διαφορετικό από τ’ άλλα κι ο κυνηγός το μαθαίνει σταδιακά, μαθαίνοντας πάνω απ’ όλα να λειτουργεί μέσα στην ομάδα.
ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΝΗΓΟΠΑΡΕΑ

Στη συγκεκριμένη ομάδα, άλλοι έμειναν κυρίως για την παρέα κι άλλοι για τη μεγάλη περιπέτεια του κυνηγιού. Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία της παρέας αυτής ανήκει στο Βασίλη Μπεκιάρη, που για πολλά χρόνια, πριν αυξηθούν τόσο τα αγριογούρουνα στην περιοχή μας, κυνηγούσε σε άλλες περιοχές όπως το Καρπενήσι. Τον ακολούθησε εδώ κι ο Σταύρος Καραγιώργος και έτσι έγινε η αρχή για την ομάδα - η οποία κλείνει πλέον μια δεκαετία. Έτσι, ως παρέα μοιράζονται την περιπέτεια, την επιτυχία, το θήραμα αλλά και τα έξοδα. Όλοι παίρνουν απ’ όλα τα θηράματα κι απ’ όλα τα μέρη του αγριογούρουνου - ενώ όποιος το χτυπάει παίρνει ακόμα το κεφάλι και τη συκωταριά. Όσοι όμως παίρνουν μερίδιο, όταν τελειώσει η μέρα καταβάλλουν τον οβολό τους για έξοδα που αφορούν κυρίως τα σκυλιά - όπως η τροφή, τα φάρμακα και ο κτηνίατρος άμα χρειαστεί. Στο ποσό που δίνει ο καθένας περιλαμβάνονται κι άλλα έξοδα της ομάδας, όχι όμως τα προσωπικά του καθενός, όπως τα φυσίγγια και οι βενζίνες, τα οποία είναι αρκετά αφού, όπως είναι γνωστό, πρόκειται για πολυέξοδο κυνήγι.
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΡΥΘΜΙΣΗ
Το κυνήγι αγριόχοιρου στην Πελοπόννησο επιτρέπεται από τα μέσα Σεπτεμβρίου μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου. Όπως σχολιάζουν όμως οι κυνηγοί, πριν από τις φωτιές του 2007 επιτρεπόταν μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα επιτρέπεται μέχρι τις 20 Ιανουαρίου. "Είμαστε άλλο κράτος εδώ;" αναρωτιέται ο Θανάσης Καπούτσης, ο οποίος επισημαίνει την τεράστια αύξηση του θηράματος στην Πελοπόννησο τα τελευταία χρόνια.

Πηγή: Ελευθερία