Καταγόταν από το ιστορικό χωριό Σουλιμά γι αυτό ονομάσθηκε και Σουλιμιώτης. Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης στο βιβλίο του «Ιστορικαί αλήθειαι» σελ. 11 γράφει ότι γεννήθηκε στο Λάπι στις 10 Νοεμβρίου 1680. Η πραγματικότητα είναι ότι γεννήθηκε στο Σουλιμά, γιατί οι απόγονοι του που βρίσκονται σήμερα στην Κυπαρισσία και έχουν ερευνήσει τις ρίζες τους, ισχυρίζονται ότι κατάγονται από το Σουλιμά και όχι από το Λάπι.
Ο Σουλιμιώτης είκοσι ολόκληρα χρόνια έδρασε σαν κλεφταρματωλός με πολύ σημαντική δράση και είχε αναγνωρισθεί σαν Γενικός Αρχηγός των κλεφταρματωλών της Πελοποννήσου και ιδιαίτερα των επικουρικών Ταγμάτων στην εποχή των Ενετών.
Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης στο βιβλίο του «Ιστορικαί αλήθειαι» για την δράση και την προσωπικότητά του γράφει: «Η δε ηρωική αυτού ανδρεία και γενναιότης, το εμπειροπόλεμο, η μεγίστη επιτηδειότης περί τας αρματωλάς επιχειρήσεις, ως δε και τα πολλά ανδραγαθήματα κανταντώσιν δυσπερίγραπτα. Ούτος εφημίζετο και περί το άλμα και την τουφεκοβολή. Ένεκα λοιπόν της ανδρείας του, ως και της πολεμικής αρματωλικής ικανότητος, διετέλεσε Αρχηγός πασών των τότε κλεφτών και αρματωλών της Πελοποννήσου».
Ο Δήμος Σουλιμιώτης διακρίθηκε στην άμυνα του Ναυπλίου με τους Ενετούς, όταν ο Στρατηγός Δαμάλ Πασάς διατάχθηκε από το Σουλτάνο να ανακαταλάβει από τους Ενετούς την Πελοπόννησο.
Στις 10 Μαρτίου 1715 ο Δαμάλ Πασάς με 60.000 Γενίτσαρους, 20.000 Αλβανούς, 10.000 Σπαχήδες και 180 τηλεβόλα, περικύκλωσε το Ναύπλιο. Την άμυνα του Ναυπλίου είχαν αναλάβει τα Ελληνικά επικουρικά Τάγματα, 5.000 περίπου, υπό τους αρχηγούς τους Δήμο Σουλιμιώτη, Θανασά, Χρόνη Ροδακιώτη, Τσεκούρα και Κουτσοποδιώτη μαζί με 3.000 Ενετούς, υπό την Γενική Αρχηγία του Ενετού Φρούραρχου Συνταγματάρχη Παύλου Βιτσέντα.
Από τη θάλασσα ο Τουρκικός στόλος με 80 μεγάλα καράβια είχε αποκλείσει το Ναύπλιο. Οι Έλληνες κλεφταρματωλοί μαζί με τους Ενετούς αντιστάθηκαν πολλές ημέρες και σε σκληρές συγκρούσεις προξένησαν μεγάλες φθορές στις Τουρκικές δυνάμεις.
Επειδή όμως δεν μπορούσαν να τύχουν καμιάς βοήθειας και εστερούντο τροφών και νερού ο Δήμος Σουλιμιώτης ως Γενικός Αρχηγός των Επικουρικών Ταγμάτων, απεφάσισε γενική έφοδο δια μέσω των Τουρκικών δυνάμεων και ακολουθούμενος από 2.000 παλικάρια στις 15 Ιουλίου 1715 έκαναν ηρωική έξοδο με τα ξίφη τους και κατόρθωσαν να περάσουν από τα Τουρκικά στρατεύματα, αφού προξένησαν μεγάλες φθορές στους Τούρκους.
Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης αναφέρει ότι κατά την ηρωική έξοδο του Ναυπλίου ο Δήμος Σουλιμιώτης με τα παλικάρια του σκότωσαν 12.000 Τούρκους, ενώ αυτός με τον Θανασά και το Χρόνη και 800 παλικάρια του κατόρθωσαν να σωθούν και να καταφύγουν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής κοντά στο Παλαμίδι. Εκεί τους περικύκλωσαν 10.000 Τούρκοι, 4.000 Γενίτσαροι και 5.000 Αλβανοί με 2.000 ιππείς, τους οποίους και καταπολέμησαν πάλι στις 16 Ιουλίου, οπότε και πάλι ο Δήμος Σουλιμιώτης ηγήθηκε νέας εξόδου και με τα ξίφη τους πέτυχαν να διασωθούν 120 Αρκαδιανά παλικάρια με τον Δήμο Σουλιμιώτη και 200 υπό τον Θανασά και Χρόνη και όλοι κατέφυγαν στην Τρίπολη και από εκεί στην Μάνη. Ο Δήμος Σουλιμιώτης μαζί με τον Θανασά και τον Χρόνη συνέχισαν να πολεμούν τους Τούρκους, μαζί με τα εκλεκτά παλικάρια τους με δύο ή τρεις αρματωλικές σημαίες και με δύναμη από 140-400 παλικάρια ο καθένας.
Οι τρεις τους έπεσαν μαχόμενοι αφού πολέμησαν επί οκτώ ώρες στη θέση Λαμπέτη Ηλείας στις 22 Μαρτίου 1720.
Πηγή: Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ», φύλλο 21, του Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη
Ο Σουλιμιώτης είκοσι ολόκληρα χρόνια έδρασε σαν κλεφταρματωλός με πολύ σημαντική δράση και είχε αναγνωρισθεί σαν Γενικός Αρχηγός των κλεφταρματωλών της Πελοποννήσου και ιδιαίτερα των επικουρικών Ταγμάτων στην εποχή των Ενετών.
Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης στο βιβλίο του «Ιστορικαί αλήθειαι» για την δράση και την προσωπικότητά του γράφει: «Η δε ηρωική αυτού ανδρεία και γενναιότης, το εμπειροπόλεμο, η μεγίστη επιτηδειότης περί τας αρματωλάς επιχειρήσεις, ως δε και τα πολλά ανδραγαθήματα κανταντώσιν δυσπερίγραπτα. Ούτος εφημίζετο και περί το άλμα και την τουφεκοβολή. Ένεκα λοιπόν της ανδρείας του, ως και της πολεμικής αρματωλικής ικανότητος, διετέλεσε Αρχηγός πασών των τότε κλεφτών και αρματωλών της Πελοποννήσου».
Ο Δήμος Σουλιμιώτης διακρίθηκε στην άμυνα του Ναυπλίου με τους Ενετούς, όταν ο Στρατηγός Δαμάλ Πασάς διατάχθηκε από το Σουλτάνο να ανακαταλάβει από τους Ενετούς την Πελοπόννησο.
Στις 10 Μαρτίου 1715 ο Δαμάλ Πασάς με 60.000 Γενίτσαρους, 20.000 Αλβανούς, 10.000 Σπαχήδες και 180 τηλεβόλα, περικύκλωσε το Ναύπλιο. Την άμυνα του Ναυπλίου είχαν αναλάβει τα Ελληνικά επικουρικά Τάγματα, 5.000 περίπου, υπό τους αρχηγούς τους Δήμο Σουλιμιώτη, Θανασά, Χρόνη Ροδακιώτη, Τσεκούρα και Κουτσοποδιώτη μαζί με 3.000 Ενετούς, υπό την Γενική Αρχηγία του Ενετού Φρούραρχου Συνταγματάρχη Παύλου Βιτσέντα.
Από τη θάλασσα ο Τουρκικός στόλος με 80 μεγάλα καράβια είχε αποκλείσει το Ναύπλιο. Οι Έλληνες κλεφταρματωλοί μαζί με τους Ενετούς αντιστάθηκαν πολλές ημέρες και σε σκληρές συγκρούσεις προξένησαν μεγάλες φθορές στις Τουρκικές δυνάμεις.
Επειδή όμως δεν μπορούσαν να τύχουν καμιάς βοήθειας και εστερούντο τροφών και νερού ο Δήμος Σουλιμιώτης ως Γενικός Αρχηγός των Επικουρικών Ταγμάτων, απεφάσισε γενική έφοδο δια μέσω των Τουρκικών δυνάμεων και ακολουθούμενος από 2.000 παλικάρια στις 15 Ιουλίου 1715 έκαναν ηρωική έξοδο με τα ξίφη τους και κατόρθωσαν να περάσουν από τα Τουρκικά στρατεύματα, αφού προξένησαν μεγάλες φθορές στους Τούρκους.
Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης αναφέρει ότι κατά την ηρωική έξοδο του Ναυπλίου ο Δήμος Σουλιμιώτης με τα παλικάρια του σκότωσαν 12.000 Τούρκους, ενώ αυτός με τον Θανασά και το Χρόνη και 800 παλικάρια του κατόρθωσαν να σωθούν και να καταφύγουν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής κοντά στο Παλαμίδι. Εκεί τους περικύκλωσαν 10.000 Τούρκοι, 4.000 Γενίτσαροι και 5.000 Αλβανοί με 2.000 ιππείς, τους οποίους και καταπολέμησαν πάλι στις 16 Ιουλίου, οπότε και πάλι ο Δήμος Σουλιμιώτης ηγήθηκε νέας εξόδου και με τα ξίφη τους πέτυχαν να διασωθούν 120 Αρκαδιανά παλικάρια με τον Δήμο Σουλιμιώτη και 200 υπό τον Θανασά και Χρόνη και όλοι κατέφυγαν στην Τρίπολη και από εκεί στην Μάνη. Ο Δήμος Σουλιμιώτης μαζί με τον Θανασά και τον Χρόνη συνέχισαν να πολεμούν τους Τούρκους, μαζί με τα εκλεκτά παλικάρια τους με δύο ή τρεις αρματωλικές σημαίες και με δύναμη από 140-400 παλικάρια ο καθένας.
Οι τρεις τους έπεσαν μαχόμενοι αφού πολέμησαν επί οκτώ ώρες στη θέση Λαμπέτη Ηλείας στις 22 Μαρτίου 1720.
Πηγή: Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ», φύλλο 21, του Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου