Εκπαιδευτικά ιδρύματα του χωριού μας

Δημοτικό σχολείο

Το Δημοτικό σχολείο στο χωριό μας, βρισκόταν στην ιδανικότερη θέση που θα μπορούσε και πληρούσε όλους τους όρους του πραγματικού διδακτηρίου. Ήταν ευάερο και ευήλιο. Είχε μια επιβλητική σκάλα, που ξεκινούσε από την αυλή και οδηγούσε στην κύρια είσοδό του. Από εκεί, ένας ευρύχωρος διάδρομος οδηγούσε στις δύο αίθουσες. Στις αίθουσες υπήρχαν μεγάλα παράθυρα, απ' όπου έμπαινε άπλετο το φως του ήλιου. Τα θρανία ήταν ξύλινα, από κυπαρισσένιο ξύλο και τριθέσια. Στους τοίχους του υπήρχαν κρεμασμένοι χάρτες γεωγραφικοί, ιστορικοί και θρησκευτικοί.

Το Δημοτικό σχολείο  (πρώτο στην περιοχή) συστάθηκε το έτος 1856 και λειτούργησε μέχρι το έτος 1978, όπου καταργήθηκε λόγω έλλειψης μαθητών. Το έτος 1892 συστάθηκε Δημοτικό σχολείο θηλέων, αλλά τελικά ιδρύθηκε μονοτάξιο το 1908, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1917  και στο οποίο φοιτούσαν 50 μαθήτριες. Το 1917 συγχωνεύτηκε με το κοινό σε πλήρες μονοτάξιο Δημοτικό σχολείο αρρένων

Στο κτίριο που φαίνεται στην 1η φωτογραφία λειτούργησε μέχρι το έτος 1966 και μετά μέχρι την κατάργησή του το 1978, σε προκατασκευασμένο κτίριο στην πρόσοψη της πλατείας, όπου δεν υπάρχει σήμερα (3η φωτογραφία).

Η προσέλευση των μαθητών γινόταν με το χτύπημα της καμπάνας της εκκλησίας. Οι μαθητές φορτώνονταν το σακούλι τους αντί για σάκα, ένα τσίγκινο κύπελλο και ένα ξύλο απαραίτητο για το ζέσταμα της τάξης τους και την παρασκευή του πρωινού ροφήματος.

Το κτίριο του σχολείου σήμερα, έχει μετατραπεί σε κατοικία αφού με την κατάργησή του πουλήθηκε και αργότερα αναπαλαιώθηκε. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες του όπως φαίνεται και στη 2η φωτογραφία έχουν μετατρέψει την άλλοτε αυλή του σε ένα όμορφο και περιποιημένο κήπο.

Σχολαρχείο 

Το σχολαρχείο συστήθηκε το 1882, προφανώς ως δημοσυντήρητο. Στο σχολαρχείο γινόταν δεκτοί μαθητές, μετά από εξετάσεις, της Δ’ τάξης Δημοτικού.

Σε αυτό έρχονταν μαθητές και από άλλα χωριά, όπως Κούβελα, Χαλκιά, Ψάρι, Ρίπεσι, Πλατάνια, Αυλώνα, Πιτσά, Λάπι κλπ. Το σχολαρχείο φάνταζε σαν τη Σχολή της Χάλκης, σαν τη Μεγάλη Σχολή του Έθνους.

Όσοι είχαν φοιτήσει σ' αυτό ήσαν περήφανοι για τις σπουδές τους. Είχαν μάθει πολλά γράμματα και τους θεωρούσαν σπουδαίους. Γνώριζαν καλά όλους τους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Ήξεραν όλα τα κείμενα στα αρχαία Ελληνικά και όταν μιλούσαν νόμιζες ότι άκουγες πραγματικούς ρήτορες να αγορεύουν.

Αυτό το πραγματικά Μεγάλο Σχολείο, το οποίο ανέδειξε πολλούς συγχωριανούς μας στην εποχή του λειτούργησε από το 1881 έως το 1933 και στεγαζόταν σε διάφορα οικήματα του χωριού, τα οποία σήμερα έχουν μετατραπεί σε κατοικίες.

Πηγή: Λεωνίδας Γ. Θεοχάρης, Εφημερίς των Φιλομαθών, Γενικά Αρχεία του Κράτους.