
Κατά την παράδοση, οι πρώτοι οικιστές ήταν Αρβανίτες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή περί τα τέλη του 14ου αιώνα, μετά από πρόσκληση των Δεσποτών του Μυστρά. Ήταν βορειοηπειρώτες έποικοι, Χριστιανοί Ορθόδοξοι και παράλληλα με την ελληνική γλώσσα μιλούσαν και την αρβανίτικη διάλεκτο, λόγω της γειτνίασής τους με τους Αλβανούς. Σκοπός της εγκατάστασής τους ήταν να χρησιμοποιηθούν ως συνοριοφύλακες του Βυζαντινού Δεσποτάτου του Μυστρά καθόσον στην Ολυμπία υπήρχαν οι Φράγκοι.

Οι δύο ρεματιές που διασχίζουν το χωριό, το χωρίζουν σε τρία κομμάτια. Κάθε γειτονιά έχει το δικό της όνομα, το δικό της χρώμα τη δική της μικροϊστορία. Συνυφαίνεται διαλεκτικά με τους ανθρώπους που την αποτελούν λαμβάνοντας την ταυτότητά τους. Έτσι οι γειτονιές στην Κεφαλόβρυση δεν είναι άψυχες συνοικίες, έχουν υπόσταση. Οι «γείτονες» συνδέονται με μια σχέση οικειότητας, σχεδόν συγγενική που ομορφαίνει και διευκολύνει την καθημερινότητά τους.
Αξιόλογα, πανέμορφα, παλιά πέτρινα αρχοντικά, είναι δείγμα της αρχιτεκτονικής που επικρατούσε εκείνη την εποχή. Διαθέτουν δύο ορόφους: το ισόγειο για το κατώι και το ανώγειο.

Κατά την παράδοση, την οποία εκθέτει ο καταγόμενος από το χωριό αυτό Αθανάσιος Κ. Σταθόπουλος (Κεφαλόβρυση Τριφυλίας σελ. 32), η ονομασία του χωριού «Ρίπεσι» προήλθε από τα τσαρούχια με τα λουριά τους - στα Αρβανίτικα λέγονται ρίπε - που κρέμασε σε ένα δέντρο κάποιος τσοπάνης, για να μη χάσει το μέρος που εντόπισε νερό, στη δασωμένη τότε τοποθεσία, στην οποία βρίσκεται το χωριό, γύρω στα 1405 με 1420, ίσως και λίγο αργότερα.

Το Ρίπεσι είναι ξακουστό στην ιστορία, αφού από εδώ καταγόταν οι θρυλικοί κλεφταρματωλοί Θανάσης Ριπεσιώτης, ο οποίος ήταν και φιλικός και ο Γιάννο Μπάλτας (1794-1883), που μαζί με άλλους άξιους αγωνιστές και τα παλικάρια τους, έδρασαν προεπαναστατικά προετοιμάζοντας το έδαφος για το μεγάλο ξεσηκωμό του γένους κατά των Τούρκων κατακτητών.
Από εδώ καταγόταν ο πρωτοπαλαιστής της ελληνορωμαϊκής πάλης και Ολυμπιονίκης (6η θέση) το έτος 1948 στο Λονδίνο Γεώργιος Λυκ. Πετμεζάς (1915-1999), ο οποίος με τις επιδόσεις του στον αθλητισμό δόξασε το όνομα ολόκληρης της Ελλάδας. Ο Γεώργιος Πετμεζάς, από το 1962 μέχρι το 1980, ήταν βετεράνος προπονητής στην εθνική ομάδα. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου το 1989 τον τίμησε με το χρυσό μετάλλιο του συνδέσμου. Οι Ολυμπιονίκες Πέτρος Γαλακτόπουλος και Στέλιος Μηγιάκης ήταν μαθητές του. Με ενέργειες του Συλλόγου των Αποδήμων Κεφαλοβρυσιωτών φιλοτεχνήθηκε η προτομή του και τον Αύγουστο του 2005 τοποθετήθηκε στην πλατεία του χωριού, κοντά στη μεγάλη βρύση.

Πηγές: α) Λεωνίδας Γ. Θεοχάρης και β) αρχεία περί συστάσεως και εξελίξεως των δήμων και κοινοτήτων 1836-1939 και διοικητικής διαιρέσεως του κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου