Νέα από το δρόμο Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα

Σταθμούς Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών (ΣΕΑ) και το Κέντρο Λειτουργίας του αυτοκινητόδρομου, φτιάχνει ο “Μορέας” στον εθνικό δρόμο Κορίνθου - Τρίπολης - Καλαμάτας.
Σύμφωνα με ενημέρωση από τον όμιλο, αυτή την περίοδο κατασκευάζονται στη Νεστάνη (μεταξύ του σταθμού διοδίων και της Τρίπολης), στο ρεύμα προς Τρίπολη - Καλαμάτα το Κέντρο Λειτουργίας του αυτοκινητόδρομου και στο ρεύμα προς Κόρινθο - Αθήνα ΣΕΑ. Στο Σπαθοβούνι (μετά τα διόδια προς το Σολωμό) φτιάχνονται ΣΕΑ και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Στην πλήρη του λειτουργία ο αυτοκινητόδρομος θα έχει ακόμα ΣΕΑ στον Αγιο Φλώρο και στην Πελλάνα (στο τμήμα Λεύκτρο - Σπάρτη).

Στο μεταξύ, συνεχίζονται εντατικά οι εργασίες για να παραδοθεί το πολύ σημαντικό τμήμα Αθήναιο - Λεύκτρο που περιλαμβάνει και τις σήραγγες στο Ραψομμάτη, στα τέλη Μαρτίου, τη Μεγάλη Εβδομάδα. Μ’ αυτό θα αποτελέσουν παρελθόν οι στροφές της Μεγαλόπολης. Οι εργασίες εκτελούνται κυρίως στη δεύτερη σήραγγα και στο Αθήναιο, στον κόμβο Ασέας. Τα συνεργεία δίνουν κυριολεκτικά μάχη για να προλάβουν, λόγω του καιρού, του χειμώνα που δε βοηθάει.
Εντατικές είναι οι εργασίες και στα υπόλοιπα μέτωπα από την Κόρινθο έως τα Παραδείσια, ώστε να είναι πλήρης ο αυτοκινητόδρομος με όλες τις σήραγγες σ’ όλο αυτό το κομμάτι τον Αύγουστο. Στις σήραγγες στις κεραίες (κοντά στη Στέρνα) και στο Καλογερικό προχωρούν οι εντυπωσιακές γέφυρες, που θα σε οδηγούν και θα βγάζουν από τις σήραγγες.

Πηγή: Ελευθερία

Ο χορός του Συλλόγου μας - 24/1/2010

Βράβευση των επιτυχόντων μαθητών από τον Σύλλογο Άνω Δωριτών (24-1-2010)

Με ιδιαίτερη επιτυχία χθες 24 Ιανουαρίου 2010, έγινε ο ετήσιος αποκριάτικος χορός του Συλλόγου Άνω Δωριτών «ΤΟ ΣΟΥΛΙΜΑ», στο κέντρο διασκεδάσεως «ΜΕΝΤΗΣ» με πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, φαγοπότι και πολύ χορό.

Επίσης έγινε η κοπή της πίτας και η βράβευση των επιτυχόντων μαθητών στα Α.Ε.Ι. και σε άλλες σχολές.
Τα παιδιά με τη σειρά που βραβεύτηκαν είναι:

α) Ιωάννης Δημ. Γερούτης, σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.
β) Γεώργιος Παν. Μίχος, τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Ε.Μ.Π.
γ) Αντωνία Ν. Παπαδοπούλου, τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών της Νομικής σχολής Αθηνών.
δ) Σοφία Ν. Παπαδοπούλου, τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης.
ε) Σωτήριος Αν. Τασιγιώργος, Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
στ) Αλεξάνδρα Αν. Τασιγιώργου, για τη βράβευσή της στον Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ποιήματος και διηγήματος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, την 22-4-2007.
ζ) Νικόλαος Αντ. Ταρταριάν, Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
η) Ιωάννης Μ. Αντωνόπουλος, Λιμενικό Σώμα ως λιμενοφύλακας και
θ) Αναστασία Γ. Τασιγιώργου, Λιμενικό Σώμα ως λιμενοφύλακας.

Οι αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Δωρίου

Ξεκινούν την Κυριακή 31 Ιανουαρίου οι αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Δωρίου, με παιδικό μασκέ πάρτι στις 6 το απόγευμα στο Πολιτιστικό Κέντρο Δωρίου. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Την Τσικνοπέμπτη (4/2) θα γίνει αποκριάτικο γλέντι από το Σύλλογο Κλεσουραίων, 8.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Δωρίου.

Το Σάββατο 6/2 θα γίνει αποκριάτικο γλέντι από το Σύλλογο Αγίου Γεωργίου, στις 8.30 το βράδυ, στον ίδιο χώρο.

Την Κυριακή 7/2 θα ξεκινήσει το Κυνήγι του Χαμένου Θησαυρού, 11 το πρωί από την πλατεία του Δωρίου, με μουσική και αυτοσχεδιασμούς από κλόουν. Το βραβείο της νικήτριας ομάδας θα είναι 200 ευρώ.
Παράλληλα θα γίνει τσίκνισμα χοιρινού ενώ θα προσφερθεί και μακαρονάδα, σε γλέντι με ζωντανή μουσική που θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία του Δωρίου.

Το Σάββατο 13/2 θα γίνει αποκριάτικος χορός από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου-Λυκείου Δωρίου, 8.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο.

Την Κυριακή 14/2 από τις 11 π.μ. θα ξεκινήσει η γιορτή και στις 4.30 μ.μ. θα ξεκινήσει η μεγάλη καρναβαλική παρέλαση, μετά το τέλος της οποίας θα γίνει και η βράβευση των καλύτερων γκρουπ, το κάψιμο του Καρνάβαλου και η ρίψη βεγγαλικών. Θα βραβευθούν 3 γκρουπ: για το πιο πρωτότυπο θέμα, για την καλύτερη αποκριάτικη στολή και για την καλύτερη παρουσίαση, που θα πάρουν 200 ευρώ το καθένα.
Όσοι φορείς, σύλλογοι ή με μονωμένοι πολίτες επιθυμούν να σχηματίσουν τη δική τους ομάδα μεταμφιεσμένων, μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο τηλέφωνο 27653 60124, στο Δημαρχείο Δωρίου.

Πηγή: Ελευθερία

Σύμφωνα με το νέο σχέδιο ''ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ''ο Δήμος Δωρίου στο Δήμο Κυπαρισσίας

Ένας χάρτης που απεικονίζει τους 6 Δήμους που θα δημιουργηθούν στην Μεσσηνία προτείνει το αρμόδιο Υπουργείο και έχει ήδη διαρρεύσει στο Διαδίκτυο αποτυπώνοντας την πραγματική διάσταση των ΟΤΑ που πρέπει να επιβιώσουν με βάση γεωγραφικά και κοινωνικά κριτήρια αλλά και βάση άλλων παραμέτρων. Σύμφωνα με το σχέδιο η Κυπαρισσία αποκτά μια μεγάλη γεωγραφική οντότητα αντάξια του ονόματός της προσφέροντας ένα ισχυρό Δήμο που μπορεί με τα έργα που δρομολογούνται να επιβιώσουν στο μέλλον. Ο χάρτης αφορά λοιπόν:
1) Δήμος Καλαμάτας αποτελούμενος από τους πρώην δήμους Αβίας, Άριος, Θουρίας, Καλαμάτας, Λεύκτρου.

2) Δήμος Μεσσήνης αποτελούμενος από τους πρώην δήμους Ανδρούσας, Αριστομένη, Αρφαρά, Ιθώμης, Βουφράδος, Μεσσήνης.

3) Δήμος Μελιγαλά αποτελούμενος από τους πρώην δήμους Ανδανίας, Είρας, Οιχαλίας, Μελιγαλά.

4) Δήμος Κυπαρισσίας αποτελούμενος από τους πρώην δήμους Αετού, Αυλώνος, Δωρίου, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών.

5) Δήμος Πύλου ή Νέστορος αποτελούμενος από τους πρώην δήμους Γαργαλιάνων, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Χιλιοχωρίων, Νέστορος, Πύλου και

6) Δήμος Κορώνης αποτελούμενος από τους πρώην δήμους Αίπειας, Κορώνης, Πεταλιδίου.

Πηγή: Ράδιο Κυπαρισσία

Πρακτική ιατρική

Του Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη

Τα παλιά χρόνια, οι Σουλιμαίοι σαν κάτοικοι ορεινής περιοχής, χωρίς συγκοινωνία, μακριά από την πόλη, μακριά από γιατρούς, ήταν υποχρεωμένοι να αντιμετωπίζουν τις βασικές ανάγκες σε πρώτες βοήθειες μόνοι τους, αλλά και τη θεραπεία από διάφορες αρρώστιες ή ατυχήματα.
Αν κάποιος ήταν πλέον πολύ βαριά τον ανέβαζαν σε ένα άλογο, τον σκέπαζαν με μία κουβέρτα και τον πήγαιναν στο γιατρό στο Δώριο που απείχε τότε με τα πόδια δύο περίπου ώρες. Όταν ο ασθενής αδυνατούσε να μείνει καβάλα στο ζώο, τον μετέφεραν σε ξυλοκρέβατο.
Εκτός όμως από τη δυσκολία επικοινωνία υπήρχαν κι άλλοι λόγοι που δεν επισκέπτονταν το γιατρό. Οι λόγοι ήταν οι εξής:

α) Κάθε αρρώστια ή και ο θάνατος ακόμα, θεωρούνταν φυσικό γεγονός «τον πήρε ο θεός» έλεγαν όταν πέθαινε κάποιος. Πίστευαν ότι αν είναι να πεθάνει κάποιος, θα πεθάνει και δε γλιτώνει με τίποτα «ότι γράφει δε ξεγράφει».
β) Αν αυτός που αρρώσταινε ήταν νέος και ιδιαίτερα ανύπαντρη κοπέλα δεν ήθελαν να μαθευτεί ότι ήταν άρρωστη. Σε πολύ δύσκολη κατάσταση (όταν δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά) κατέφευγαν σε γιατρό.

Έτσι λοιπόν η ιατρική εξασκούνταν πρακτικά από ανθρώπους που είχαν τη θέληση αλλά και την τόλμη να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους.
Μερικές από τις πρακτικές συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι του χωριού μας για να αντιμετωπίσουν τις διάφορες αρρώστιες ήταν και οι παρακάτω:

- Βεντούζες: Για το κρυολόγημα έριχναν τις κούφιες ή τις αιματηρές βεντούζες. Γινόταν στο πίσω μέρος του κορμιού του αρρώστου από το σβέρκο μέχρι τη μέση και κάποτε μπροστά στο στήθος. Για τις βεντούζες χρησιμοποιούσαν ένα ποτήρι και ένα πιρούνι στην άκρη του οποίου είχε προστεθεί ένα βαμβάκι με οινόπνευμα. Άναβαν το βαμβάκι με το οινόπνευμα και αφού περνούσαν για ένα δευτερόλεπτο τις κούπες από τη φλόγα με μεγάλη γρηγοράδα, τις εφάρμοζαν στο κορμί του αρρώστου.
Οι κοφτές βεντούζες γινόταν σε μεγάλα κρυολογήματα και δεν υπερέβαιναν τις 3-4. Γινόταν και αυτές με τον ίδιο τρόπο όπως και οι κούφιες με τη διαφορά πριν τοποθετήσουν το ποτήρι στο σώμα έκαναν με το ξυράφι 5-6 κοψιές στο μέρος αυτό και μετά έβαζαν τη βεντούζα.
- Θερμά επιθέματα: Για το κρυολόγημα τοποθετούσαν πάνω στο στήθος ή στην πλάτη του αρρώστου μια σακούλα με ζεστά πίτουρα ή ζεστή τυλιγμένη κεραμίδα ή πλάκα τυλιγμένη σε ύφασμα.
- Συναπισμοί: Έσπαζαν τους σπόρους από το σινάπι και τους έκαναν αλεύρι. Μετά με ζεστό νερό το έκαναν παχύρρευστο χυλό, το οποίο έβαζαν επάνω σε ένα πανί και το τοποθετούσαν στα σημεία που πονούσαν. Το σινάπι σε λίγο άρχιζε να καίει το μέρος αυτό του σώματος του αρρώστου και ο ασθενής ένιωθε ανακούφιση.
- Ευκοιλιότητα: Για την ευκοιλιότητα το καλύτερο φάρμακο ήταν οι σπόροι από άγριο σπανάκι. Έβραζαν τους σπόρους και έπιναν το ζουμί τους. Μερικοί έτρωγαν κυδώνια ή ρόδια. Άλλοι έπιναν πυκνό τσάι με δύο κουταλάκια καφέ και αρκετό χυμό λεμονιού ή έτρωγαν δύο με τρεις χούφτες βατόμουρα ή έβραζαν ρίζες από αγκόριτσα (άγρια αχλάδια) και έπιναν το ζουμί τους.
- Πονοκέφαλος: Για τον πονοκέφαλο χρησιμοποιούσαν πανιά με σινάπι βρεγμένα με ξύδι, τα οποία τοποθετούσαν στο μέτωπο του αρρώστου.
- Μόλυνση: Αν κάποιος πατούσε καρφί ή ξύλο, απολύμαναν το μέρος αυτό με ούρα ή έριχναν στην τρύπα καμένο λάδι.
- Πονόκοιλος: Για τους πόνους της κοιλιάς και του στομαχιού έβραζαν δυόσμο ή ρίγανη ή χαμομήλι και έπιναν το ζουμί τους.
- Τραυματισμός: Σε περίπτωση κοψίματος ή τραύματος που αιμορραγούσε συνήθιζαν να τοποθετούν πάνω στην πληγή καπνό τσιγάρου ή ξύσματα από την δερμάτινη ζώνη που φορούσαν ή κατάβρεγμα από ούρα.
- Τσίμπημα εντόμου: Για δάγκωμα από σφήκα, μέλισσα ή άλλο δηλητηριώδες έντομο, σιδέρωναν το τσιμπημένο μέρος με μαχαίρι, σουγιά ή άλλο σιδερένιο αντικείμενο.
- Χρυσή (ίκτερος): Το δέρμα είναι κιτρινωπό, καθώς και το ασπράδι του ματιού. Επίσης, κίτρινο χρώμα έχουν και τα ούρα. Υπήρχαν ειδικοί που έκοβαν τη «χρυσή». Χάραζαν με ξυράφι το εσωτερικό μέρος του πάνω χείλους.
- Καλόγερος: Όταν κάποιος έβγαζε «καλόγερο» σε κάποιο μέρος του σώματος τον άφηναν να ωριμάσει. Μετά έψηναν κρεμμύδια και τα τοποθετούσαν πάνω σε αυτό δένοντας απ΄έξω ένα πανί. Αυτός μαλάκωνε σιγά σιγά, έσπαγε και έβγαζε το πύον. Με τις συνεχείς αλλαγές καθάριζε η πληγή και θεραπευόταν.
- Πονόματος: Στον πόνο του ματιού ή στο τσίμπλιασμα έπλεναν τα μάτια με χαμομήλι.
- Καψίματα: Στα καψίματα τοποθετούσαν πάνω στις πληγές αλοιφή που έφτιαχναν από λάδι, λιβάνι και κερί. Η αλοιφή αυτή έπαιρνε το πύρωμα, τραβούσε το κάψιμο και βοηθούσε στη γρήγορη επούλωση και γιατρειά.

Ελείψεις προσωπικού στα Αστυνομικά τμήματα Μεσσηνίας

Τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού στα Αστυνομικά Τμήματα της Μεσσηνίας, και ειδικά της Τριφυλίας όπου βρέθηκε αυτές τις μέρες, επισήμανε μιλώντας στην «Ε» ο Αντώνης Λιακόπουλος, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής και πρώην μέλος του Δ.Σ. της Ομοσπονδίας, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τον Άγιο Γεώργιο Δωρίου.
Σημείωσε ότι στην περιοχή υπάρχει έξαρση της εγκληματικότητας, και δυστυχώς η Αστυνομία δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα όταν δεν έχει προσωπικό.
Ανέφερε δε ότι έχουν δημιουργηθεί νέα δεδομένα στην περιοχή, λόγω και της ύπαρξης των οικονομικών μεταναστών - ενώ τόνισε ότι πλέον οι κακοποιοί είναι μάλλον αδίστακτοι.
Αναλυτικά ο κ. Λιακόπουλος μας είπε:
«Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα που έχουν γίνει στην περιοχή της Κυπαρισσίας όσο και στα γύρω χωριά, με την έκρηξη της εγκληματικότητας - ληστείες, διαρρήξεις και απειλές που γίνονται στους πολίτες, - ανησύχησα και καθώς βρέθηκα αυτές τις μέρες στην περιοχή μίλησα με κατοίκους και συναδέλφους μου.
Από πλευράς Αστυνομίας δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, όταν για παράδειγμα το Α.Τ. Κοπανακίου όλο το βράδυ έχει έναν αστυνομικό, κι αυτόν τον έχει να φυλάει το τμήμα και όχι τους πολίτες. Η έλλειψη δύναμης μας κάνει το “προϊόν” που εμείς παράγουμε - και είναι η ασφάλεια του πολίτη - να μην μπορούμε να του το παρέχουμε όπως πρέπει και όπως δικαιούται. Αυτό η Πολιτεία θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη. Δεν θα πρέπει να παίρνει προσωπικό, όπως με τα τελευταία γεγονότα, και να το στέλνει σε άλλες περιοχές. Καταλαβαίνουμε το πρόβλημα των περιοχών αυτών, αλλά δεν μπορεί να αποδυναμώνονται Αστυνομικά Τμήματα της περιφέρειας.
Το κυριότερο όμως είναι ότι κάποια στιγμή ο Νομός Μεσσηνίας θα πρέπει να ενισχυθεί με την δύναμη που πρέπει, σύμφωνα με τις καινούργιες ανάγκες και όχι με τα παλιά οργανογράμματα. Πρέπει να ληφθεί υπόψη η είσοδος των οικονομικών μεταναστών, η αύξηση του πληθυσμού της περιοχής από οικονομικούς μετανάστες - αλλά κυρίως η ποιότητα αυτών.
Επίσης, να ληφθεί υπόψη η αύξηση τους καλοκαιρινούς μήνες του τουρισμού.
Δεν μπορεί Αστυνομικό Τμήμα όπως του Κοπανακίου ή της Κυπαρισσίας να λειτουργεί με το περιπολικό του και έναν μέσα στο αυτοκίνητο. Έτσι δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό στο Νομό Μεσσηνίας είναι της τάξεως του 30-35 % με τα παλιά οργανογράμματα, που είναι από της ιδρύσεως της Αστυνομικής Διευθύνσεως Μεσσηνίας.
Το κακό βέβαια είναι ότι έχει αλλάξει και η εγκληματικότητα. Δεν διστάζουν τώρα ακόμη και για 50 ευρώ να αφαιρέσουν ζωές ή να προκαλέσουν σωματικές βλάβες. Αυτό είναι ξεκάθαρο ότι προέρχεται κυρίως και είναι γνώρισμα των οικονομικών μεταναστών - χωρίς να παραγνωρίζω την εγχώρια εγκληματικότητα».

Πηγή: Ελευθερία

Η πληθυσμιακή εξέλιξη του Άνω Δωρίου (Σουλιμά)

Σχετικά με τη δημογραφική εξέλιξη του χωριού, το Σουλιμά απαντάται στην απογραφή των Ενετών το 1689 σε 244 κατοίκους. Στην επόμενη απογραφή που πραγματοποιήθηκε το 1700, πάλι από τους Ενετούς, το Σουλιμά απαντάται με 305 κατοίκους.
Στη συνέχεια από τον προπερασμένο αιώνα μέχρι σήμερα, υπάρχουν οι ακόλουθες απογραφές:

1805: 80 οικ, 1830: 125 οικ., 1835: 710 κάτ., 1844: 867 κάτ., 1851: 781 κάτ., 1856: κάτ. 903, 1861: 919 κάτ., 1879: 871 κάτ., 1889: 1042 κάτ., 1896: 1233 κάτ., 1907: 1289 κάτ., 1920: 638 κάτ., 1940: 589 κάτ., 1951: 530 κάτ., 1961: 376 κάτ., 1971: 168 κάτ., 1981: 168 κάτ., 1991: 194 κάτ., 2001: 181 κάτ., 2011: 79 κάτ., 2021:114 κάτ.

Ο πληθυσμός βέβαια του χωριού, όπως δείχνουν οι απογραφές έχει υποστεί μείωση τις τελευταίες δεκαετίες. Για την κατιούσα αυτή πληθυσμιακή πορεία του χωριού, όπως φανερώνουν οι απογραφές των τελευταίων δεκαετιών, ευθύνονται τα φαινόμενα της αστυφιλίας, της μετανάστευσης και της υπογεννητικότητας, αντίθετα προς παλαιότερες εποχές, κατά τις οποίες οι οικογένειες ήταν πολύτεκνες και οι άνθρωποι δεν εγκατέλειπαν εύκολα το χωριό τους, για να εγκατασταθούν στις πόλεις ή στις διάφορες χώρες του εξωτερικού.

Όλοι οι κάτοικοι του χωριού Άγιος Γεώργιος και των συνοικισμών του, καθώς και τα τρία πέμπτα του Δωρίου προέρχονται από το Σουλιμά και τα σπίτια όλων αυτών, συντηρημένα ή ερειπωμένα βρίσκονται στο «χωριό».
Οι περισσότεροι απόδημοι του χωριού βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Καναδά, Αργεντινή, Παναμά, Βενεζουέλα, Γερμανία, Βέλγιο, Αυστραλία και αλλού, αλλά η νοσταλγία για τη γενέτειρά, τούς διακατέχει παντού και πάντοτε, όπως φανερώνουν οι επισκέψεις τους στο χωριό, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το φαινόμενο αυτό που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια τείνει να πάρει τη μορφή παράδοσης που χαροποιεί όλους μας.

Το Άνω Δώριο (Σουλιμά) σήμερα έχει λιγοστούς μόνιμους κατοίκους αλλά ευτυχώς, πολλούς επισκέπτες που δεν το ξεχνούν και το θέλουν ζωντανό.

Πηγές: α) Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας, β) Φ.Ε.Κ. 53, 22-11-1858 (απογραφή του 1856) και γ) Λεωνίδας Γ. Θεοχάρης. 

Σημ.: Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του αειμνήστου π. Αλεξίου Ανδριόπουλου (η πρώτη φωτογραφία είναι στον Άγιο Γρηγόριο στις 27-7-1965).

Στις 24 Ιανουαρίου ο χορός του Συλλόγου Άνω Δωριτών

Στις 24 Ιανουαρίου 2010 και ώρα 12.00΄, στο Κέντρο Διασκεδάσεως «ΜΕΝΤΗΣ», που βρίσκεται στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως 50, στην Παλλήνη, θα γίνει ο ετήσιος αποκριάτικος χορός του Συλλόγου Άνω Δωριτών «ΤΟ ΣΟΥΛΙΜΑ».
Πριν το χορό θα γίνει κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίττας και βράβευση των Πτυχιούχων – Επιτυχόντων μαθητών στα Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. – Αριστούχων.
Η τιμή της πρόσκλησης κατ΄άτομο ορίστηκε στα 25,00 Ευρώ και στην τιμή αυτή περιλαμβάνονται όλα τα έξοδα που αναλογούν στον καθένα (φαγητό, ποτό).
Η παρουσία όλων μας, όσων αγαπάμε το χωριό, είναι απαραίτητη.

Περιήγηση στα γειτονικά χωριά

Το χωριό Κούβελα (φωτ.1) είναι περιποιημένο και καθαρό, με ανακαινισμένα πέτρινα σπίτια και μια συμπαθητική μικρή πλατεία. Το όνομά του μάλλον το πήρε από τα κουβέλια, που είναι δοχεία για το εξαιρετικό μέλι της περιοχής. Στις περιοχές γύρω από το Κούβελα πιθανόν να βρίσκονται οι θέσεις την αρχαίων πόλεων Eίλoς, Αμφιγένεια και Πτελεόν. Από το Κούβελα ξεκινάει ένας φιδωτός δρόμος, που κατεβαίνει την απότομη πλαγιά της κοιλάδας και μετά από 7 χλμ. καταλήγει στις όχθες της Νέδας σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία δίπλα στη γέφυρα που οδηγεί στις απέναντι πλαγιές και τα χωριά τους. Στα μισά της διαδρομής ο δρόμος περνάει μέσα από το εγκαταλειμμένο χωριό Μαυρομμάτι και την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, όπου σώζονται μερικές παλιές τοιχογραφίες. Στην τοιχογραφία με την Παναγία βρεφοκρατούσα μπορείτε να διακρίνετε την υπογραφή Βασίλειος Π. Γεννηματάς, με ημερομηνία 17 Φεβρουαρίου 1887.
Επιστρέφοντας στο Κούβελα πριν φτάσετε στα 900 μ., θα δείτε ένα δρόμο δεξιά (βόρεια) που οδηγεί στο μικρό χωριό Kυψέλn (Μπιζό). Οι κάτοικοί του έρχονται μόνο τα καλοκαίρια, αλλά διατηρούν την ωραία εκκλησία του Αϊ Γιώργη με την απολαυστική θέα στις κατάφυτες πλαγιές. Η κοιλάδα που βλέπετε ανατολικά του χωριού σχηματίστηκε από καθίζηση το 1922 και δημιουργήθηκε μια μεγάλη λίμνη με το νερό από το ρέμα της Μπριτσιάς. Μετά από μήνες η λίμνη άνοιξε και τα νερά της έφυγαν προς τη Νέδα, παρασύροντας και το νερόμυλο στον Αϊ Θεόδωρο.
Επιστρέφετε στον κεντρικό δρόμο, με τις ωραίες εικόνες των γύρω βουνών, και μετά από 2,6 χλμ. φτάνετε στο Χαλκιά (φωτ.2), ένα μικρό γραφικό χωριό με ωραίες πέτρινες στέγες στα παλιά του σπίτια, που πήρε το όνομά του από τους χαλκιάδες (σιδεράδες) που εγκαταστάθηκαν εδώ παλιά.
Μετά το Χαλκιά στα 5,6 χλμ. μπαίνετε στο όμορφο Χρυσοχώρι (φωτ.3) με την περιποιημένη πλατεία του. Πολλά παλιά σπίτια του χωριού είναι καλοσυντηρημένα, διατηρώντας τους πέτρινους τοίχους τους, τις κεραμιδένιες τους στέγες, τα μικρά μπαλκόνια με τα περίτεχνα κάγκελα. Το Χρυσοχώρι έχει πολλά νερά, γι´ αυτό και παλιά λεγόταν Βλάκα από το βλάγκες, που σημαίνει υγρασία της γης.
Από το Χρυσοχώρι μπορείτε να συνεχίσετε νότια και μετά από 3 χλμ. φτάνετε στο κεφαλοχώρι Ψάρι (φωτ.4). Το αρχικό χωριό ήταν το Άνω Ψάρι, αλλά οι κάτοικοι του ήρθαν στη νέα τοποθεσία αφού τα εύφορα κτήματά τους ήταν πιο κοντά. Το Ψάρι έχει διατηρήσει την παραδοσιακή του αρχιτεκτονική και τα νέα σπίτια συνεχίζουν να χτίζονται με όμοιο ύφος. Η ρυμοτομία του χωριού είναι αρκετά καλή και στις δύο άνετες πλατείες του μπορείτε να δροσιστείτε κάτω από τις πυκνές μουριές και ακακίες. Το Ψάρι ήταν παλιά το εμπορικό και αγροτικό κέντρο της περιοχής, με μεγάλη παραγωγή σε ελιές, σταφίδες, λάδι και σιτάρι. Από το Ψάρι μπορείτε να συνεχίσετε βόρεια στον κεντρικό δρόμο και 400 μ. μετά τη διασταύρωση προς Μέλπεια θα δείτε αριστερά (δυτικά) το χωματόδρομο που οδηγεί στο μυκηναϊκό θολωτό τάφο στο ύψωμα Μπεσίκι. Μετά από 700 μ. ο δρόμος σταματάει. Συνεχίζετε πεζοί στο μονοπάτι ανάμεσα στα πουρνάρια και τις ελιές, ώσπου φτάνετε στην κορυφή του λόφου, όπου βρίσκεται ο εντυπωσιακός κυκλικός τάφος. Η είσοδος και όλη n πέτρινη εσωτερική του περιφέρεια, με διάμετρο περίπου 5 μ διατηρείται άθικτη. Επιστρέφετε στον κεντρικό δρόμο και μετά από 700 μ. θα δείτε κρυμμένο σχεδόν στις άνυδρες πλαγιές το Άνω Ψάρι. Στο χωριό κατοικεί μόνο ένας βοσκός και τα περισσότερα παλιά πέτρινα σπίτια του είναι μισογκρεμισμένα, αλλά διατηρείται ακόμη n πολύ όμορφη πέτρινη εκκλησία του. Το όνομα Ψάρι μάλλον προέρχεται από κάποιο παλιό φεουδάρχη που πρωτοκατοίκησε το μέρος και λεγόταν Ψάρης. Από το Ψάρι στρίψτε δεξιά (δυτικά) στη διασταύρωση έξω από το χωριό και μετά από 2,2 χλμ. διαδρομής μέσα στους πυκνούς ελαιώνες στρίψτε αριστερά (νότια) στην επόμενη διασταύρωση.
Μετά από 1,4 χλμ. φτάνετε στην πλατεία του χωριού Άγιος Γεώργιος (φωτ.5) με την όμορφη πέτρινη κρήνη και ένα εκπληκτικό παλιό καφενεδάκι κρυμμένο κυριολεκτικά μέσα στη σκιά που ρίχνουν οι μουριές.
Από την πλατεία του χωριού μπορείτε να ανεβείτε στο χωριό Άνω Δώριο (φωτ.6), ακολουθώντας μια φοβερή διαδρομή που σκαρφαλώνει στις πλαγιές της Μάλιζας. Στο Άνω Δώριο, ιδιαίτερη πατρίδα του οπλαρχηγού της επανάστασης Δ. Πλαπούτα, υπάρχει n ωραία πλατεία με τα πλατάνια και την στεγασμένη πέτρινη κρήνη με τη δροσερή της βρύση.
Επιστρέφετε στον κεντρικό δρόμο. Κατευθυνθείτε προς το μεγάλο κεφαλοχώρι Κοπανάκι. Λίγο πριν το χωριό ξεκινάει δεξιά (βόρεια) ο δρόμος που οδηγεί προς το Σιδηρόκαστρο και τα γύρω χωριά. Ο δρόμος ανηφορίζει στενός και με πολλές στροφές μέσα από ελαιόδεντρα και πολλά περιβόλια. Μετά 4,6 χλμ. θα δείτε αριστερά (νότια) το Σιτοχώρι (Πιτσά).
Μετά από 2,4 χλμ. θα αντικρίσετε τα όμορφα σπίτια της Κεφαλόβρυσης (Ρίπεσι), αμφιθεατρικά χτισμένα στο σμίξιμο την πλαγιών του Μεγάλου Βουνού. Η Κεφαλόβρυση έχει πολλά νερά κι αυτός είναι ο λόγος που έφερε εκεί τους πρώτους κατοίκους της. Παλιά λεγόταν Ρίπεσι, από το "ριπε" που σημαίνει, στην παλιά τοπική διάλεκτο, τσαρούχια με λουριά, τα οποία κρέμασε σε ένα δέντρο κάποιος τσοπάνης γύρω στα 1405-1420, για να μη χάσει την τοποθεσία που εντόπισε νερό στο δάσος. Η Κεφαλόβρυση έχει μια πολύ ωραία πλατεία, με τα τραπεζάκια των καφενείων κάτω από τα πλατάνια, δίπλα στις βρύσες από τις οποίες τρέχει παγωμένο νερό κατευθείαν από την καρδιά του βουνού.
Ο δρόμος μετά την Κεφαλόβρυση συνεχίζει και 1,4 χλμ. μετά, ακριβώς πάνω στο νεκροταφείο του χωριού, στρίβετε δεξιά (βόρεια) και κάνοντας μια όμορφη διαδρομή στην κατάφυτη με πλατάνια όχθη ενός παλιού ρέματος βγαίνετε στον κεντρικό δρόμο όπου στρίβετε δεξιά (βόρεια), προς το χωριό Πλατάνια (φωτ.7). Μετά το χωριό ξεκινάει ένας χωματόδρομος που σας φέρνει στην καρδιά της Νέδας. Ο δρόμος κατεβαίνει φιδωτά την κάθετη πλαγιά με απότομες κλίσεις αλλά προσφέρει εκπληκτική θέα. Μετά από 3,6 χλμ. φτάνετε σε ένα παλιό πέτρινο τοξωτό γεφύρι και μπροστά στα πόδια σας αφρίζει η Νέδα.
Σημ: Οι πληροφορίες είναι από το ιστολόγιο messinia.

Ο δρόμος Αγίου Γεωργίου - Άνω Δωρίου

Ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος δε δημιουργεί σήμερα καμία ιδιαίτερη εντύπωση σε κανέναν. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αντίθετα προκαλεί καμιά φορά τις εύλογες διαμαρτυρίες κάποιων ανθρώπων που υφίστανται τις ταλαιπωρίες από τις εργασίες κατασκευής του.
Για το χωριό μας όμως ο δημόσιος δρόμος την εποχή που γινόταν ήταν έργο σημαντικό και γεγονός μεγάλο. Πρόκειται για το τμήμα του οδικού δικτύου Αγίου Γεωργίου – Άνω Δωρίου.
Στα παλιότερα χρόνια το κύριο μεταφορικό μέσο στο χωριό μας ήταν το άλογο και το γαϊδουράκι. Άλλωστε η μετακίνηση των κατοίκων περιοριζόταν στα γύρω χωριά.
Ταξίδι σε πιο απομακρυσμένα μέρη πολλοί λίγοι πραγματοποιούσαν και τότε χρησιμοποιούσαν το σιδηρόδρομο.
Η αρχή της διάνοιξης του δρόμου έγινε κατά το έτος 1953 με εργάτες από το χωριό μας, με ημερομίσθιο 24 δραχμές, με δωρεάν οικονομική ενίσχυση του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Μεσσηνίας.
Η διάνοιξη γινόταν με τα χέρια – δεν υπήρχαν τότε μηχανήματα – και ο εκβραχισμός με φουρνέλα, βαριές και λοστούς.
Στην κατασκευή, λοιπόν, του δρόμου ένα πλήθος από ανθρώπους άνδρες και γυναίκες ήταν αραδιασμένοι σε δεκάδες μέτρα, έσκαβε με τους κασμάδες για τη διάνοιξη του δρόμου, ενώ άλλοι πάσχιζαν να θρυμματίσουν μεγάλες πέτρες, χτυπώντας με τις βαριές τους ακατάπαυστα, ώρες ολόκληρες, μέσα ένα σύννεφο από σκόνη και διάφορους θορύβους δίνοντας περίπου την εικόνα κάτεργου .
Τον Οκτώβριο του 1975 ο αείμνηστος συμπατριώτης μας, επίτιμος Αρχηγός των Ενόπλεων Δυνάμεων, στρατηγός Ιωάννης Ντάβος (1918-2008) ανέθεσε στην 5η Μ.Ο.Μ.Α. την διαπλάτυνση, βελτίωση και ασφαλτόστρωση της οδού Αγίου Γεωργίου – Άνω Δωρίου. Το έργο αποπερατώθηκε και παραδόθηκε το Μάρτιο του 1976. Από τότε με την πάροδο του χρόνου, σε αρκετά σημεία του δρόμου, καταστράφηκε η άσφαλτος και χρειάστηκε να γίνει νέα ασφαλτόστρωση το έτος 2006, από τη Νομαρχία Μεσσηνίας.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ο σημαντικός ρόλος που έπαιξε ο στρατηγός Ιωάννης Ντάβος στην ανατροπή της χούντας και κυρίως στον έλεγχο του Στρατού τις πρώτες ημέρες της μεταπολίτευσης και στην εξουδετέρωση των αμετανόητων χουντικών αξιωματικών, αν και είχε προαχθεί και τοποθετηθεί ως αρχηγός του Γ΄ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη, από το καθεστώς Ιωαννίδη.
Μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, τον Ιούλιο του 1974, και την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο η στρατιωτική δικτατορία έπνεε τα λοίσθια... Δευτέρα, 22 Ιουλίου, ξημέρωσε με πλήθος φημών... Ομάδα 250 αξιωματικών του Γ΄ Σώματος Στρατού είχε εκδώσει τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε την παραίτηση της χούντας και την επιστροφή του βασιλιά και του Κ. Καραμανλή... Την πληροφορία για το τελεσίγραφο, που μεταδίδεται από την ελληνική εκπομπή της γερμανικής ραδιοφωνίας, ακολουθεί η φήμη ότι ο αρχηγός του Γ΄ Σώματος στρατηγός Ντάβος κατεβαίνει με τα τανκς στην Αθήνα για να συλλάβει τον Ιωαννίδη...
Δεν θα προλάβει... Την επομένη το πρωί οι τότε αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης και Παπανικολάου, πανικόβλητοι από τις δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, αποφασίζουν να «παραδώσουν» την εξουσία στους πολιτικούς. Ενημερώνεται ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός Γκιζίκης. Συμφωνεί και αυτός και καλείται ο Ιωαννίδης. Αυτός διαφωνεί, αλλά «υπόσχεται» ότι δεν θα αντιδράσει... Την επομένη το πρωί φθάνει στην Αθήνα από το Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, θα ορκισθεί Πρωθυπουργός και θα σχηματίσει αμέσως την εθνική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης... Λίγες ώρες προτού ορκισθεί, θα εμφανισθούν στο γραφείο του Γκιζίκη κάποιοι αμετανόητοι χουντικοί αξιωματικοί, θαυμαστές του Ιωαννίδη, και θα ζητήσουν να ορκισθεί πρωθυπουργός ο Πέτρος Γαρουφαλιάς και υπουργός Άμυνας ο δικηγόρος Αλφαντάκης, συνήγορος των Απριλιανών σε όλες τις δίκες.
Η θρασύτατη εμφάνιση των ανησυχεί τον Καραμανλή. Λαμβάνονται έκτακτα μέτρα προστασίας του. Τα περισσότερα βράδια κοιμάται σε ένα μικρό πλοιάριο, κοντά σε αντιτορπιλικό... Ο Καραμανλής καλεί τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και τους διατάσσει να εκκενώσουν αμέσως το λεκανοπέδιο της Αττικής από όλες τις επίλεκτες μονάδες και τα τανκς... Οι αρχηγοί τολμούν να πουν ότι χρειάζονται έξι - επτά ημέρες!.. Έξαλλος ο πρωθυπουργός τούς απαντά: «΄Η τα τανκς ή εγώ»! Αυτό ήταν και το τέλος τους. Σε λίγες ημέρες, σε μυστική σύσκεψη του ΑΣΕΑ, διορίζεται αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων ο στρατηγός Διονύσιος Αρμπούζης, ο οποίος είχε αποστρατευθεί από τη χούντα, αμέσως μετά την 21η Απριλίου. Αρχηγός Στρατού τοποθετείται ο στρατηγός Ιωάννης Ντάβος, ο οποίος, κατά γενική εκτίμηση, εθεωρείτο νομιμόφρων και ικανός αξιωματικός. Ο κίνδυνος για αντιδράσεις από τους αμετανόητους χουντικούς παραμένει. Πολλοί περιτριγυρίζουν τον Γκιζίκη για να τον παρασύρουν στη συνωμοσία, η οποία θα είχε ως πρώτο στόχο τη σύλληψη του Καραμανλή!
Ο Ντάβος ο οποίος γνώριζε καλά «πρόσωπα και πράγματα» - ο Αρμπούζης ήταν επτά χρόνια εκτός - προχωρεί γρήγορα σε βαθιές αλλαγές και περιφρουρεί το Πεντάγωνο, ενώ συνεργάζεται με τον Γκιζίκη για την παρακολούθηση των συνωμοτών... Για τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης αποφασίζεται η εξορία στην Τζια των πρωταιτίων Παπαδόπουλου, Λαδά, Παττακού, Μακαρέζου και Ρουφογάλη. Θα παραμείνουν εκεί φρουρούμενοι ως τη δίκη και καταδίκη τους... Ο στρατηγός Ιωάννης Ντάβος θα προαχθεί το 1976 σε αρχηγό ΓΕΕΘΑ. Θα αποστρατευθεί το 1980 όταν ο Καραμανλής θα του αναθέσει το υφυπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Σημ: Στη φωτογραφία ο στρατηγός Ιωάννης Ντάβος ανταλλάσσει χειραψία με τον Κ. Καραμανλή το Νοέμβριο του 1976.
Οι πληροφορίες για το δρόμο είναι από το Λεωνίδα Γ. Θεοχάρη και για τον Ιωάννη Ντάβο από την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».

Χριστουγεννιάτικα έθιμα

Του Λεωνίδα Θεοχάρη

Όλη η ομορφιά του Ελληνικού στοιχείου βρίσκεται στα λαογραφικά ήθη και έθιμα του κάθε τόπου.
Οι κάτοικοι του χωριού μας τα διατήρησαν αλώβητα στο πέρασμα του χρόνου και προσπαθούν να τα μεταφυτέψουν ατόφια στα παιδιά και στα εγγόνια τους, γιατί πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό εκπληρώνουν ένα χρέος απέναντι στους γονείς και στους παππούδες τους και γιατί θεωρούν πως τα έθιμα αυτά δίνουν ζωή στην ύπαιθρο και ομορφαίνουν τον τόπο. Τέτοια έθιμα είναι των Χριστουγέννων, της αποκριάς, του Πάσχα, του γάμου κλπ.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ

Χριστοκουλούρες:

Την παραμονή των Χριστουγέννων οι γιαγιάδες, οι θείες, οι νονές και οι γειτόνισσες έφερναν στα παιδιά τις Χριστοκουλούρες.
Τις Χριστοκουλούρες τις ζύμωναν με αλεύρι σιταρένιο, τις έφτιαχναν μεγάλες, στρογγυλές και τις στόλιζαν με ένα σταυρό. Στη μέση του σταυρού έβαζαν ένα καρύδι ή ένα αμύγδαλο ή ένα αυγό, τις άλειφαν με χτυπημένο αυγό και τις έψηναν στον φούρνο. Δεν μούχλιαζαν όπως μούχλιαζε το ψωμί άμα έμενε πολύ καιρό. Ξεραίνονταν και έμεναν όμορφες σαν να βγήκαν εκείνη την ημέρα από το φούρνο. Κρεμούσαν και μία, την μεγαλύτερη, στο εικονοστάσι για το Χριστό.

Ποδαρικό:

Την Πρωτοχρονιά, μεγάλη σημασία δίνουν στο «Ποδαρικό», δηλαδή ποιος άνθρωπος θα μπει πρώτος στο σπίτι ή ποιόν θα πρωτοσυναντήσουν βγαίνοντας έξω από το σπίτι τους. Γιατί από αυτήν την πρώτη συνάντηση, θα εξαρτηθεί όλος ο χρόνος, αν θα είναι καλός ή άσχημος. Προτιμούν να βλέπουν πρώτα παιδιά, παιδιά αθώα, χωρίς κακίες και κακομοιριές. Γι΄αυτό πολλοί καλούν να πάνε στο σπίτι τους, πρωί πρωί, πριν οι ίδιοι βγουν έξω, μικρά παιδιά των συγγενών τους, τα οποία μόλις μπαίνουν στο σπίτι τους εύχονται σε όλους τους με την καρδιά «Καλημέρα, Καλή Χρονιά» και ανάλογες ευχές και με τον αρμόζοντα σεβασμό φιλούν το χέρι των ηλικιωμένων και χαιρετούν όλους τους άλλους και εκείνοι τους ανταμείβουν με χρήματα και γλυκά.

Αγιασμός:

Την ημέρα των Φώτων μετά τον αγιασμό στην εκκλησία κάθε οικογένεια παίρνει ένα μικρό δοχείο αγιασμό. Απ΄αυτόν θα πιούν όλοι όσοι νήστεψαν. Στο σπίτι θα το ρίξουν σε ένα μεγάλο δοχείο με νερό για να αγιάσουν οι τσοπάνηδες τα γιδοπρόβατά τους και οι γεωργοί τα χωράφια τους για να πάει καλά η σοδειά.

Λειτουργεί στο Δώριο το συνεταιριστικό ελαιοτριβείο

Πλήρως αποκαταστημένο δουλεύει με έντονους ρυθμούς το ελαιοτριβείο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Τριφυλίας στο Δώριο, το οποίο λίγο πριν την έναρξη της ελαιοκομικής περιόδου είχε δεχθεί εμπρηστική επίθεση, που είχε σαν αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές ζημιές.
Να υπενθυμίσουμε ότι είχε τυλιχτεί στις φλόγες και στο εσωτερικό του είχαν βρεθεί υπολείμματα από πέντε μεγάλα μπιτόνια που περιείχαν βενζίνη. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου όμως, δεν το έβαλαν κάτω και με αρκετή προσπάθεια κατάφεραν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να το επισκευάσουν και να το θέσουν σε λειτουργία.
Όπως δε μας τόνισε ο πρόεδρος του συνεταιρισμού Κυριάκος Κωτσιόπουλος, το ύψος της ζημιάς σε μηχανήματα έφτασε περίπου τις 100 χιλ. ευρώ, ενώ χρειάστηκε ακόμη πολύ προσωπική εργασία από όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου για να καθαριστεί, να βαφτεί το κτήριο και να γίνουν αρκετές ακόμη δουλειές.
Δεν παρέλειψε δε να ευχαριστήσει την Πυροσβεστική, αλλά και την Αστυνομία για την άμεση επέμβασή τους όταν εκδηλώθηκε η φωτιά, αφού κατάφεραν να περιορίσουν τις ζημιές, όπως και τους Δήμου Αετού και Δωρίου που στην συνέχεια προσέφεραν τα πυροσβεστικά τους οχήματα όπου με τις αντλίες υψηλής πίεσης κατάφεραν να καθαρίσουν το εργοστάσιο από τα υπολείμματα της φωτιάς.

Πηγή: Ελευθερία