Του Λεωνίδα Θεοχάρη
Όλη η ομορφιά του Ελληνικού στοιχείου βρίσκεται στα λαογραφικά ήθη και έθιμα του κάθε τόπου.
Οι κάτοικοι του χωριού μας τα διατήρησαν αλώβητα στο πέρασμα του χρόνου και προσπαθούν να τα μεταφυτέψουν ατόφια στα παιδιά και στα εγγόνια τους, γιατί πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό εκπληρώνουν ένα χρέος απέναντι στους γονείς και στους παππούδες τους και γιατί θεωρούν πως τα έθιμα αυτά δίνουν ζωή στην ύπαιθρο και ομορφαίνουν τον τόπο. Τέτοια έθιμα είναι των Χριστουγέννων, της αποκριάς, του Πάσχα, του γάμου κλπ.
Οι κάτοικοι του χωριού μας τα διατήρησαν αλώβητα στο πέρασμα του χρόνου και προσπαθούν να τα μεταφυτέψουν ατόφια στα παιδιά και στα εγγόνια τους, γιατί πιστεύουν ότι με τον τρόπο αυτό εκπληρώνουν ένα χρέος απέναντι στους γονείς και στους παππούδες τους και γιατί θεωρούν πως τα έθιμα αυτά δίνουν ζωή στην ύπαιθρο και ομορφαίνουν τον τόπο. Τέτοια έθιμα είναι των Χριστουγέννων, της αποκριάς, του Πάσχα, του γάμου κλπ.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ
Χριστοκουλούρες:
Την παραμονή των Χριστουγέννων οι γιαγιάδες, οι θείες, οι νονές και οι γειτόνισσες έφερναν στα παιδιά τις Χριστοκουλούρες.
Τις Χριστοκουλούρες τις ζύμωναν με αλεύρι σιταρένιο, τις έφτιαχναν μεγάλες, στρογγυλές και τις στόλιζαν με ένα σταυρό. Στη μέση του σταυρού έβαζαν ένα καρύδι ή ένα αμύγδαλο ή ένα αυγό, τις άλειφαν με χτυπημένο αυγό και τις έψηναν στον φούρνο. Δεν μούχλιαζαν όπως μούχλιαζε το ψωμί άμα έμενε πολύ καιρό. Ξεραίνονταν και έμεναν όμορφες σαν να βγήκαν εκείνη την ημέρα από το φούρνο. Κρεμούσαν και μία, την μεγαλύτερη, στο εικονοστάσι για το Χριστό.
Τις Χριστοκουλούρες τις ζύμωναν με αλεύρι σιταρένιο, τις έφτιαχναν μεγάλες, στρογγυλές και τις στόλιζαν με ένα σταυρό. Στη μέση του σταυρού έβαζαν ένα καρύδι ή ένα αμύγδαλο ή ένα αυγό, τις άλειφαν με χτυπημένο αυγό και τις έψηναν στον φούρνο. Δεν μούχλιαζαν όπως μούχλιαζε το ψωμί άμα έμενε πολύ καιρό. Ξεραίνονταν και έμεναν όμορφες σαν να βγήκαν εκείνη την ημέρα από το φούρνο. Κρεμούσαν και μία, την μεγαλύτερη, στο εικονοστάσι για το Χριστό.
Ποδαρικό:
Την Πρωτοχρονιά, μεγάλη σημασία δίνουν στο «Ποδαρικό», δηλαδή ποιος άνθρωπος θα μπει πρώτος στο σπίτι ή ποιόν θα πρωτοσυναντήσουν βγαίνοντας έξω από το σπίτι τους. Γιατί από αυτήν την πρώτη συνάντηση, θα εξαρτηθεί όλος ο χρόνος, αν θα είναι καλός ή άσχημος. Προτιμούν να βλέπουν πρώτα παιδιά, παιδιά αθώα, χωρίς κακίες και κακομοιριές. Γι΄αυτό πολλοί καλούν να πάνε στο σπίτι τους, πρωί πρωί, πριν οι ίδιοι βγουν έξω, μικρά παιδιά των συγγενών τους, τα οποία μόλις μπαίνουν στο σπίτι τους εύχονται σε όλους τους με την καρδιά «Καλημέρα, Καλή Χρονιά» και ανάλογες ευχές και με τον αρμόζοντα σεβασμό φιλούν το χέρι των ηλικιωμένων και χαιρετούν όλους τους άλλους και εκείνοι τους ανταμείβουν με χρήματα και γλυκά.
Αγιασμός:Την ημέρα των Φώτων μετά τον αγιασμό στην εκκλησία κάθε οικογένεια παίρνει ένα μικρό δοχείο αγιασμό. Απ΄αυτόν θα πιούν όλοι όσοι νήστεψαν. Στο σπίτι θα το ρίξουν σε ένα μεγάλο δοχείο με νερό για να αγιάσουν οι τσοπάνηδες τα γιδοπρόβατά τους και οι γεωργοί τα χωράφια τους για να πάει καλά η σοδειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου