Προτερήματα κ' Ελαττώματα των Σουλιμοχωριτών - Ντρέδων

Προτερήματα:

Ήταν παθολογικά φιλοπάτριδες και φιλελεύθεροι, ήταν προσηλωμένοι στη δουλειά τους, στην οικογένειά τους και στη Χριστιανική τους πίστη.
Είχαν «μπέσα» και όταν έδιναν το λόγο τους τίποτα δε μπορούσε να τον αλλάξει ή να τον πάρει πίσω, παρά μόνο ο θάνατος. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη τιμή, από το να σε κάνει ο Αρβανίτης φίλο του και στη συνέχεια αδελφοποιητό – βλάμη – μπραζέρη.
Επίσης ήταν ατρόμητοι και θαρραλέοι και δε δίσταζαν να σηκώσουν τα άρματα τους εναντίον του κατακτητή, όταν καταλάβαιναν ότι προσπαθεί να τους πάρει κάτι από αυτά που είχαν κερδίσει με την παλικαριά και τη γενναιότητά τους. Διαθέτοντας αυτά τα προτερήματα καταλαβαίνει κανείς πως δεν είναι παράδοξο που έζησαν σχεδόν ελεύθεροι, κάτω από τη μπότα του κατακτητή, για περίπου τέσσερις αιώνες.

Ελαττώματα:

Ήταν αδιάλλακτοι και απόλυτοι και μπροστά στο «δικό» τους δε λογάριαζαν τίποτα. Παροιμιώδης έχει μείνει η ρήση «αυτός έχει Αρβανίτικο κεφάλι», που σημαίνει πως «ότι του κατεβάσει η κούτρα του» δεν του αλλάζεις με τίποτα. Ένα ελάττωμα το οποίο δεν ήταν αποκλειστικότητα μόνο των Σουλιμοχωριτών αλλά όλων των ορεινών πληθυσμών ήταν η αρπαγή και η κλεψιά – λόγω της φτώχιας και της πείνας – που την πλήρωσαν τα πλούσια καμποχώρια και οι τσιφλικάδες.
Ακόμη ένα ελάττωμά των ήταν η φιλαρχία, αποτέλεσμα του ότι όλοι ήταν παλικάρια. Ένα περιστατικό που επιβεβαιώνει την αρχομανία τους είναι το παρακάτω όπως το αφηγείται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Κάποτε, στη διάρκεια του οκτάχρονου αγώνα της ανεξαρτησίας και αναγέννησης της Ελλάδας, χρειάστηκε δώδεκα παλικάρια για κάποια κατασκοπευτική επιχείρηση κατά του εχθρού. Χωρίς δεύτερη σκέψη διάλεξε δώδεκα Ντρέδες που τους πήρε κοντά του και τους έκανε μάθημα τακτικής, για το τι θα έκαναν και πως θα το έκαναν. Αφού τελείωσε το μάθημα τους άφησε μόνους να βγάλουν τον αρχηγό τους, μα στάθηκε αδύνατο, γιατί όλοι ήθελαν την αρχηγία. Μπροστά στο αδιέξοδο μπήκε στη μέση και προσπάθησε να βρει μια λύση μα αυτοί το βιολί τους. Όλα αυτά εξόργισαν το «Γέρο του Μοριά» που αγαναχτισμένος είπε το περίφημο «Δώδεκα Σουλιμαίοι, δεκατρείς καπεταναίοι, άειστε μου στο διάολο» και έστειλε άλλους στην επιχείρηση.
Λόγω του ελαττώματος της φιλαρχίας, έγιναν άθελά τους υπηρέτες των συμφερόντων κάποιων άλλων, που δεν είχαν την στρατιωτική παιδεία και δύναμη, αλλά στηριζόμενοι στα Ντρέδικα άρματα, προκάλεσαν διχόνοιες και εμφύλιους σπαραγμούς, στον πολύπαθο τόπο και λαό.

Σημ: Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο του Δημήτρη Παν. Αθανασόπουλου ''ΣΟΥΛΙΜΟΧΩΡΙΑ - ΝΤΡΕΔΕΣ ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ''