Στο χωριό μας τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πολύ το κυνήγι του αγριόχοιρου. Έτσι από 16 Σεπτεμβρίου μέχρι 10 Ιανουαρίου κάθε χρόνο υπάρχει μεγάλη παρουσία κυνηγών που κατά ομάδες κυνηγούν στις απέραντες εκτάσεις του Σουλιμά αλλά και των άλλων Σουλιμοχωρίων.
Επειδή τα αγριογούρουνα παρουσιάζουν συνεχή αύξηση αναζητούν συνεχώς καινούργιες περιοχές και αλλάζουν συνεχώς τοποθεσίες. Δεν μένουν πάνω από 4-5 μέρες στην ίδια περιοχή και σε μία βραδιά μπορούν να διανύσουν δεκάδες χιλιόμετρα.Οι κυνηγοί συνήθως δεν πηγαίνουν μόνοι τους αλλά σε παρέες που είναι πολύ δεμένες και δεν δέχονται καινούργιους δίπλα τους. Το κυνήγι του αγριόχοιρου είναι πολύ επικίνδυνο και υπάρχει μεγάλος φόβος για ατυχήματα, γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Στο κυνήγι του λαγού ο σκύλος πρέπει να είναι «επιστήμονας», γιατί αυτός παίζει το μεγαλύτερο ρόλο. Ενώ στο αγριογούρουνο πρέπει να είναι απλά θαρραλέος, γιατί το μεγαλύτερο ρόλο παίζει ο κυνηγός.
Το αγριογούρουνο εκτός από καλή ακοή έχει και καλή όσφρηση, γι αυτό στο καρτέρι εκτός από ακίνητοι οι κυνηγοί πρέπει να μην καπνίζουν ή να κάνουν κάτι άλλο που προδίδει την παρουσία τους. Το πλεονέκτημα που έχουν οι κυνηγοί είναι ότι όταν έρχεται αγριόχοιρος προς το μέρος τους γίνεται μεγάλος θόρυβος και έτσι ξέρουν ακριβώς που θα βγει. Έτσι κάνει ευκολότερη την τουφεκιά.
Στη φωτογραφία ο Νίκος Παν. Ανδριόπουλος, ένας από τους τελευταίους και θαρραλέους εναπομείναντες κυνηγούς του χωριού μας με το θήραμά του.
Συγχαρητήρια στο δεινό σκοπευτή
ΑπάντησηΔιαγραφή