Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα

Σε πολύ μικρή απόσταση από το χωριό βρίσκονται όμορφοι τόποι, σωστά θαύματα της φύσης και του ανθρώπου, που επιβάλλεται σε όλους μας να τα επισκεφτούμε, να τα θαυμάσουμε και να τα διαφημίσουμε σε πατριώτες και φίλους μας.

Ένας τέτοιος κοντινότατος σε μας προορισμός είναι ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα.
Η πρόσβαση είναι πανεύκολη. Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει από το χωριό ακολουθώντας το δρόμο για τα Πλατάνια (τα πρώτα 2 χλμ. από την πλατεία άσφαλτος και τα άλλα 2,5 χωματόδρομος ως τη διασταύρωση). Στην πρώτη διασταύρωση που βρίσκει στρίβει δεξιά στην άσφαλτο και στα 8,3 συνολικά χλμ. πριν τα Πλατάνια δεξιά με κατεύθυνση Φιγάλεια – ναό Επικούριου Απόλλωνα. Αφού περάσει τη Νέδα, στα 20 χλμ. συνολικά, φτάνει στα Περιβόλια κι εκεί στρίβει δεξιά ακολουθώντας τις πινακίδες. Στα 30,5 περίπου χλμ., συνολικά, φτάνει στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα.
Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγάλειας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό με την πανανθρώπινη σημασία και συνάμα ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο.
Ο κλασικός ναός είναι θεμελιωμένος πάνω στο φυσικό βράχο του όρους Κωτιλίου σε ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο.
Ο ναός παρέμεινε σε χρήση κατά τα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια όπως φαίνεται από τις επιδιορθώσεις που δεχόταν η κεραμοσκεπή. Με την κατάρρευση της στέγης λόγω της φθοράς των ξύλινων δοκαριών της επήλθε η πρώτη σημαντική καταστροφή. Η ανθρώπινη επέμβαση ήταν ένας άλλος φθοροποιός παράγοντας.
Το 1814 η ζωφόρος αγοράστηκε με εντολή του άγγλου αντιβασιλιά πρίγκιπα Γεωργίου και το 1815 κατέληξε στο Βρετανικό Μουσείο.
Το σαθρό έδαφος στο οποίο είναι χτισμένος, οι ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή και το ασβεστολιθικό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος, επέβαλαν τη μόνιμη κάλυψη του με στέγαστρο από το 1987. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του υπουργείου το στέγαστρο, το αντισεισμικό ικρίωμα και οι άλλες εγκαταστάσεις θα απομακρυνθούν μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων επεμβάσεων.