Τα Ιστορικά μας μνημεία

Νικόλας - Κόλλιας Πλαπούτας

Γενάρχης της οικογένειας Πλαπούτα (όνομα οικογένειας από τη Γορτυνία). Γεννήθηκε στο Σουλιμά Τριφυλίας το έτος 1735 και πέθανε το 1827. Από εκεί κατέφυγε στην Παλούμπα Ηραίας Αρκαδίας γύρω στο 1750, γιατί σκότωσε έναν Τούρκο στο Σουλιμά, ο οποίος βασάνιζε κάποιο Χριστιανό.

Διακρινόμενος για τη μεγάλη σωματική αντοχή του, το βίαιο και ατρόμητο χαρακτήρα του, άρχισε αδιάλειπτο αγώνα εναντίον των Τούρκων. Πήρε μέρος στην επανάσταση του Ορλώφ, περιόρισε τους Τούρκους στο Λάλα και δεν τους επέτρεπε να μπουν στην περιφέρεια της Καρύταινας, της οποίας διορίστηκε «Κάπος» και «Καπόμπασης». Ενώ ήταν άρρωστος, μεταφέρθηκε με φορείο στο στρατόπεδο του Κολοκοτρώνη, όταν αυτός πολιορκούσε την Τρίπολη και του έδινε συμβουλές για την ταχύτερη εκπόρθηση της πρωτεύουσας του Μωριά.
Κατά την εισβολή του Ιμπραήμ, μετακομίστηκε στο Μοναστήρι του Προδρόμου, κοντά στη Δημητσάνα, όπου και πέθανε. Ο Κόλλιας απέκτησε από μεν τη νόμιμη γυναίκα του την Κυράτσω, το γένος Τζώρτζη, τους Γεωργάκη και Δημητράκη (αγωνιστή της επανάστασης του 21’), που επονομάστηκαν Κολιόπουλοι, από δε την αστεφάνωτη γυναίκα του Λιόσα, τον Αθανάσιο και τον Παρασκευά.

Την προτομή αυτή τοποθέτησε η Ένωση των Ντρέδων και τα αποκαλυπτήριά της έγιναν σε ειδική τελετή από τον τότε Νομάρχη Μεσσηνίας Κυριάκο Στεφανάκο, στις 18 Ιουνίου 1978, ανήμερα της Πεντηκοστής. 

Είναι έργο του Μεσσήνιου γλύπτη από τη Βανάδα, Θεόδωρου Η. Κολοκοτρώνη.

Δημήτρης Παπατσώρης ή Τζώρης

Γεννήθηκε το 1770, στο Σουλιμά, όπου και πέθανε το 1835. Ήταν γόνος της μεγάλης Σουλιμαίικης φάρας των Τζωραίων, που στο διάβα της μακραίωνης σκλαβιάς διαφέντευε - κυρίως πολιτικά - το Σουλιμά, αλλά και τα υπόλοιπα Σουλιμοχώρια.
Γύρω στο 1800, χειροτονήθηκε ιερέας και λίγο αργότερα, χρίστηκε πρωτόπαπας του κολίου των Σουλιμοχωρίων. Στα 1818, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, από τον αείμνηστο μητροπολίτη Χριστιανουπόλεως Γερμανό ή κατ΄ άλλους, από τον πρωτοσύγκελο Αμβρόσιο Φρατζή με τον οποίο, πέρα από την ιεροσύνη, τον ένωνε αδελφική φιλία.

Με την ιδιότητα του πρωτόπαπα και πρωτοπροεστού των Σουλιμοχωρίων, θα του σταλεί, με τον Αναγνώστη Τζοχαντάρη, στις 23 Μάρτη του 1821 το «χαρωπό μήνυμα» από την Καλαμάτα, που το υπογράφουν οι Κολοκοτρώνης - Παπαφλέσσας και που μ' αυτό προέτρεπαν τους Αρκαδίους Ντρέδες «να οπλιστούν με ανοιχτά μπαϊράκια και να τρέξουν εναντίον των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος».

Διαβάζοντας το «χαρωπό μαντάτο» προστάζει τα παλληκάρια του χωριού αλλά και άλλους Σουλιμοχωρίτες Ντρέδες να μαζευτούν την επομένη μέρα στις 10 το πρωί, στο μικρό εκκλησάκι του Αϊ - Δημήτρη. Έτσι στις 24 Μάρτη αφού πρώτα ευλογεί και τους μεταλαμβάνει «των αχράντων μυστηρίων» στη συνέχεια τους ορκίζει γονατιστούς κάτω από αυτοσχέδιο μπαϊράκι καμωμένο από καλάμι και λευκό πανί «την Αρκαδιά να πάρουνε και τα μεγάλα κάστρα, να λευτερώσουν το Μωριά και ούλη την Ελλάδα».

Στη συνέχεια μπαίνει επικεφαλής των Ντρέδων και με τα πρωτοπαλίκαρά του τα δύο του παιδιά Αδάμ και Αναγνώστη, ξεκινούν για το Κεφαλάρι του Σουλιμά (σημερινό Αϊ - Γιώργη) κι ενώνονται με τους άλλους Σουλιμοχωρίτες – Ντρέδες και τους οπλαρχηγούς τους.
Στις 26 το πρωί επικεφαλής όλων πια των Ντρέδων κατευθύνεται στην Αρκαδιά (Κυπαρισσία) και φτάνοντας εκεί γύρω στις 11 την ελευθερώνουν από τους Τούρκους. Κατόπιν φτάνει στο Νιόκαστρο και το πολιορκεί με τον Γιαννάκη Μέλιο και το Γρηγοριάδη. Επιστρέφει στο χωριό του μετά την πτώση του Νιόκαστρου, για να ξεκουραστεί μέχρι το 1824 που προάγεται σε στρατηγό και επανέρχεται στους αγώνες.

Στους εμφυλίους του 1824 μαζί με το σύνολο των Σουλιμαίων, θα ακολουθήσει το κυβερνητικό μέρος και θα έρθει σε ένοπλη σύγκρουση με τους υπόλοιπους Σουλιμοχωρίτες, που είχαν ακολουθήσει το μέρος του Κολοκοτρώνη.

Επί Ιμπραήμ ανέλαβε και πάλι τη γενική αρχηγία των Σουλιμοχωρίτικων αρμάτων και παρά την ηλικία του έτρεξε και πολέμησε, όπου τον κάλεσε η πατρίδα που κινδύνευε.
Στα χρόνια του Καποδίστρια περιορίστηκε στα ιερατικά του καθήκοντα. Επί αντιβασιλείας τα δύο του παιδιά φυλακίζονται στο Ιτς Καλέ και στο Νιόκαστρο, για δεκαοκτώ μήνες. Στα πρώτα χρόνια του Όθωνα αποσύρεται πικραμένος από την άδικη μεταχείριση των Βαυαρών και των Ελλήνων υποτακτικών, στο κονάκι του ως το θάνατό του το 1835.

H απελευθερωμένη Ελλάδα τον ξέχασε, όπως και τόσους άλλους Ντρέδες, όχι όμως οι χωριανοί του που έστησαν την προτομή του στον προαύλιο χώρο του Αϊ - Δημήτρη και τον τιμούν κάθε χρόνο μαζί με τους άλλους Ντρέδες, στις 24 Μαρτίου.

Το μνημείο των Ντρέδων

To 1996 ο Σύλλογος Άνω Δωριτών, ξεκίνησε την προσπάθεια συλλογής χρημάτων για την κατασκευή του μνημείου των Ντρέδων.

Μέχρι το έτος 2004 είχε συγκεντρωθεί το ποσό των 11.000 Ευρώ, από συμπατριώτες μας Σουλιμαίους - Σουλιμοχωρίτες κι άλλους φίλους του συλλόγου.
Τότε ξεκίνησαν και οι πρώτες εργασίες κατασκευής του μνημείου, εντός του πάρκου και πλησίον του Αϊ - Δημήτρη.

Για ένα περίπου χρόνο μεσολάβησαν διάφορα γεγονότα (αρχαιολογία κλπ) και οι εργασίες είχαν ανασταλεί.

Όταν τα γεγονότα αυτά ξεπεράστηκαν, ο Σύλλογος μερίμνησε και με εντατικούς ρυθμούς κατασκευάστηκε το εικονιζόμενο μνημείο, με σχετικά μικρή δαπάνη, δεδομένου ότι μετεφέρθησαν αγκωνάρια και άλλα δομικά υλικά από την Ήπειρο και την Αλβανία.
Η πλάκα στην οποία εμφανίζεται η ορκωμοσία των Ντρέδων (τέτοια πλάκα που εμφανίζεται η ορκωμοσία των Ντρέδων έχει εντοιχιστεί στον Αϊ - Δημήτρη), από τον παπά και στρατηγό του '21 Δημήτρη Παπατσώρη κατασκευάστηκε στην Αθήνα, από την γλύπτρια Ελισάβετ Βάλβη και τοποθετήθηκε στη θέση της.

Η συνολική δαπάνη του έργου ανέρχεται στο ποσό των 25.500 Ευρώ.

Η αναπαράσταση της ορκωμοσίας των Ντρέδων

Η αναπαράσταση της ορκωμοσίας των Ντρέδων από τον Πρωτόπαπα Δημήτρη Τσώρη, είναι εντοιχισμένη στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου του Άνω Δωρίου (Σουλιμά). Σε αυτή γίνεται κατάθεση στεφάνων κάθε χρόνο στις 24 Μαρτίου, κατά τον εορτασμό της Εξέγερσης και Ορκωμοσίας των Ντρέδων. 

Την προτομή αυτή τοποθέτησε η Ένωση των Ντρέδων και τα αποκαλυπτήριά της έγιναν σε ειδική τελετή από τον τότε Νομάρχη Μεσσηνίας Κυριάκο Στεφανάκο, στις 18 Ιουνίου 1978, ανήμερα της Πεντηκοστής. 

Είναι έργο του Μεσσήνιου γλύπτη από τη Βανάδα, Θεόδωρου Η. Κολοκοτρώνη.

Το μνημείο των πεσόντων ηρώων κατά τα έτη 1912-1940

Δεν είναι υπερβολή ή υπέρμετρος φιλοπατρισμός και τοπικισμός, αν πούμε, ότι οι Σουλιμαίοι έδωσαν αγώνες σε όλες τις φάσεις, για τη απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους διάφορους κατακτητές.

Στην διάρκεια των Α΄ και Β΄ Παγκοσμίων και Βαλκανικών πολέμων, πολλά παλικάρια του Σουλιμά αγωνίστηκαν και έπεσαν στα πεδία των μαχών με ηρωισμό και αυταπάρνηση.
Τους πεσόντες αυτούς ήρωες, τιμά το μνημείο, που έχει στηθεί απέναντι από την είσοδο του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου.
Το μνημείο αυτό, έγινε το έτος 1996, με ενέργειες και δαπάνη του εκλεκτού συγχωριανού μας Παναγιώτη Α. Λυμπερόπουλου.

Tα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν στις 15-8-1996, από τον συμπατριώτη μας Στρατηγό ε.α. Ιωάννη Ντάβο.

Σημ: Οι πληροφορίες είναι από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ", το βιβλίο "Σουλιμοχώρια Ντρέδες ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ιστορική Αναδρομή Λαογραφικές Αναμνήσεις" του Δημητρίου Παν. Αθανασόπουλου) και τον Κώστα Βασ.Πάλλα.

Η Γέννηση

Η Γέννηση στο παρελθόν, όπου η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ήταν απούσα, ήταν πολύ επικίνδυνη και δύσκολη, ενώ την συνόδευαν ένα σωρό δοξασίες και προλήψεις. Αυτές οι προλήψεις στόχο και σκοπό είχαν την προφύλαξη της λεχώνας και του νεογνού, από τα κακά πνεύματα. Στα προχριστιανικά χρόνια προστάτιδες της λεχώνας και του νεογνού ήταν οι κόρες του Δία και της Ήρας, οι Ειλυθείαι, ενώ στα χριστιανικά γίνονται οι άγιοι της νέας θρησκείας, Ελευθέριος, Μαρίνος, Συμεών, Ευστάθιος κλπ.

Στα Σουλιμοχώρια, εκείνο τον καιρό, στον πρώτο χρόνο του γάμου ερχόταν και το πρώτο παιδί. Αν ήταν αγόρι τότε όλοι ήταν χαρούμενοι μιας και θα συνέχιζε το όνομα της οικογένειας και θα ήταν ο στυλοβάτης του σπιτιού. Τα αγόρια τότε τα έλεγαν παιδιά. Αντιθέτως αν γεννιόταν κορίτσι ήταν δυσαρεστημένοι όλοι, αφού ήταν ανεπιθύμητα λόγω της προίκας που θα χρειάζονταν στο μέλλον για να παντρευτούν. Εκείνα τα χρόνια η πολυτεκνία αποτελούσε κανόνα, ενώ η γέννηση του νεογνού ήταν αφημένη στα χέρια της τύχης και στην εμπειρική μαμή με τα γιατροσόφια της. Όταν λοιπόν γεννούσαν στο σπίτι με τους πρώτους πόνους φώναζαν την μαμή για να βοηθήσει την έγκυο να γεννήσει μαζί με τις άλλες συγγενείς. Αν η ετοιμόγεννη ήταν «ευκολόγεννη» τότε γεννούσε με έναν πόνο, αν ήταν «δυσκολόγεννη» ή «πρωτάρα» τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα.

Την έγκυο την κρατούσαν από τις μασχάλες όρθια, με τα χέρια πίσω, για να μπορεί να «σφιχτεί» περισσότερο και την έβαζαν να φουσκώνει ασκί. Ακόμα έδεναν ένα σκοινί στο πατάρι του σπιτιού από το οποίο κρεμόταν η έγκυος ώστε να σφίγγεται όσο μπορεί για να ξεκολλήσει το παιδί. Την ξάπλωναν ανάσκελα και της πάταγαν την κοιλιά ενώ ταυτόχρονα η μαμή προσπαθούσε να βγάλει το παιδί, με τα χέρια της. Όταν τελικά κατάφερναν να το βγάλουν,το αφαλόκοβαν, το έπλεναν και το φάσκιωναν.

Παράλληλα τακτοποιούσαν την λεχώνα και της έδιναν να πιει ξύδι και καπνιά από το τζάκι για να αποφύγει την μόλυνση. Αυτό κρατούσε 15 μέρες ώστε να κλείσουν οι πληγές της γέννας. Τα νερά που έπλεναν την λεχώνα και το μωρό, τα έριχναν σε κάποιο σταυροδρόμι για να «χάνουν το δόμο τα κακά πνεύματα». Επιπλέον πότιζαν τη λεχώνα ευχονέρι, (νερό που είχε διαβάσει ο παπάς του χωριού) με το οποίο ράντιζαν και το σπίτι που κοιμόταν η λεχώνα με το μωρό για να μην πλησιάσουν τα κακά πνεύματα.

Για 40 μέρες δεν έβλεπε κανείς τη λεχώνα και το μωρό εκτός από τον κουμπάρο και τους στενούς συγγενείς όμως μόνο την μέρα. Ακόμη η λεχώνα και το νεογέννητο δεν έπρεπε να βγουν βράδυ από το σπίτι για να μην τους κρούξουν τα ξωτικά. Επιπροσθέτως, πίστευαν πως το τρίτο βράδυ της γέννησης οι Μοίρες επισκέπτονταν το μωρό γι’ αυτό και τοποθετούσαν δίπλα του γλυκά, ψωμί και χρήματα για να « του πουν καλή μοίρα». Όταν πια πέρναγαν 40 μέρες, μητέρα και παιδί, επισκέπτονταν την εκκλησία για να πάρουν την ευχή από τον ιερέα, μετά από αυτό έπαυε και κάθε πρόληψη και δεισιδαιμονία.

Σημ: Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο "Σουλιμοχώρια Ντρέδες ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ιστορική Αναδρομή Λαογραφικές Αναμνήσεις" του Δημητρίου Παν. Αθανασόπουλου.

Αδελφοποίηση - Ένα ξεχασμένο Έθιμο των Σουλιμοχωρίων

Η αδελφοποίηση ήταν ένα έθιμο που αναπτύχθηκε στα Σουλιμοχώρια κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Σύμφωνα με αυτό, οι κλέφτες για να έχουν πιστούς συντρόφους στη δύσκολη κλέφτικη ζωή τους, διάλεγαν τους καλύτερούς τους φίλους και έκαναν μαζί την αδελφοποίηση, που την ευλογούσε η εκκλησία.

Η αδελφοποίηση λοιπόν γινόταν συνήθως τη Δευτέρα του Πάσχα ή του Αγίου Γεωργίου με τον εξής τρόπο: Μία ομάδα 2 ως 12 ατόμων, που ήταν αδελφικοί φίλοι, πήγαιναν στον ιερέα και τον παρακαλούσαν να τους αδελφοποιήσει, να ευλογήσει τη φιλία τους. Τότε ο ιερέας τους οδηγούσε μπροστά στην ωραία πύλη και αφού γονάτιζαν, τους διάβαζε την ευχή. Έπειτα, έριχνε πάνω τους το πετραχήλι του και όλοι μαζί κρατούσαν με το δεξί χέρι τους το ευαγγέλιο και έδιναν όρκο, ο οποίος ήταν κοινός για όλους τους Έλληνες. Οι Ντρέδες ορκίζονταν δύο φορές. Στο τελείωμα της ευχής και του όρκου ακολουθούσε ο ασπασμός της αγάπης, της αιώνιας φιλίας και η αλληλοβοήθεια με θυσία της ζωής τους.

Στη συνέχεια άνοιγαν μ’ένα μαχαίρι μια μικρή τομή στα μπράτσα τους και τα ένωναν σε εκείνο το σημείο ώστε να ενωθούν όχι μόνο με ψυχή αλλά και με αίμα. Με το αίμα που έτρεχε γέμιζαν ένα ποτήρι και έπιναν λίγο ο καθένας ώστε να γίνουν ένα αίμα.

Με αυτή τη διαδικασία οι γονείς του ενός ήταν γονείς των άλλων. Το ίδιο και τα αδέρφια. Όποιος «πατούσε» τον όρκο το πλήρωνε συχνά με τη ζωή του. Όταν κάποιος λαβωνόταν έπρεπε να τον σώσουν όπως μπορούσαν. Αν κάποιος λαβωνόταν αλλά ήταν ετοιμοθάνατος έπρεπε να του πάρουν το κεφάλι για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Ακόμη έπρεπε να πουν τα κακά νέα στην οικογένειά του. Επιπροσθέτως, οι αδελφοποιητοί προσφωνούνταν μεταξύ τους βλάμηδες ή μπραζέρηδες. Μολονότι υπήρχε και αδελφοποίηση γυναικών, ήταν πιο σπάνια, ενώ η διαδικασία ήταν ίδια. Τις γυναίκες τις προσφωνούσαν Μότρημες. Το έθιμο αυτό κράτησε ως τις αρχές του 20ου αιώνα.

Σημ: Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο "Σουλιμοχώρια Ντρέδες ΟΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Ιστορική Αναδρομή Λαογραφικές Αναμνήσεις" του Δημητρίου Παν. Αθανασόπουλου.

Παίζουν με τη φωτιά δώδεκα Δήμοι

Δώδεκα Δήμοι της Μεσσηνίας, αν και η αντιπυρική περίοδος ξεκίνησε την 1η Μαΐου, δε διαθέτουν πυροσβεστικό όχημα, παρά τα παθήματα του 2007.
Πρόκειται για τους Δήμους Αίπειας, Αριστομένους, Αρφαρών, Αυλώνος, Είρας, Θουρίας, Λεύκτρου, Μεθώνης, Πεταλιδίου, Πύλου, Φιλιατρών και Χιλιοχωρίων, οι οποίοι, σε περίπτωση πυρκαγιάς, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τις «πρώτες βοήθειες» μέχρι να έλθουν τα οχήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Όλα αυτά τη στιγμή που οι πολλές βροχές του χειμώνα είχαν ως αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση της αυτόφυτης βλάστησης, η οποία, με τις υφιστάμενες συνθήκες, αποτελεί μία πρώτης τάξεως καύσιμη ύλη.
Οι 31 ΟΤΑ της Μεσσηνίας (29 Δήμοι και 2 Κοινότητες) διαθέτουν 32 συνολικά οχήματα διαφόρων κατηγοριών. Τα περισσότερα, 5 στον αριθμό, διαθέτει ο Δήμος Καλαμάτας. Πρόκειται για 3 με κίνηση στους τέσσερις τροχούς (4Χ4) και για 2 μεγάλα πυροσβεστικά οχήματα. Ακολουθούν με 3 οχήματα (4Χ4) ο Δήμος Άριος, με 2 οι Δήμοι Ανδανίας, Μελιγαλά και Παπαφλέσσα, με 1 οι Δήμοι Αβίας, Αετού, Ανδρούσας, Γαργαλιάνων, Δωρίου, Ιθώμης, Κορώνης, Μεσσήνης, Νέστορος, Οιχαλίας και η Κοινότητα Τριπύλης.

Πηγή: Εφημερίδα ''ΘΑΡΡΟΣ''.

Εντατικοί ρυθμοί στα έργα του αυτοκινητόδρομου

Με εντατικούς ρυθμούς σε αρκετά μέτωπα δουλεύεται ο νέος εθνικός δρόμος Κορίνθου Τρίπολης Καλαμάτας. Ο κυρίαρχος στόχος, το μεγάλο στοίχημα για το ΥΠΕΧΩΔΕ, είναι να παραδοθεί μέσα στο 2009 το τμήμα από το Αθήναιο μέχρι και Λεύκτρο (γέφυρα Αλφειού), ώστε να αποτελέσουν οριστικά παρελθόν και όσο το δυνατόν πιο σύντομα, οι στροφές της Μεγαλόπολης. Ο δεύτερος μεγάλος στόχος είναι να παραδοθεί το καλοκαίρι του 2010 το τμήμα από την Τρίπολη έως το Αθήναιο, που θα αφήσει στην άκρη τις στροφές του Καλογερικού. Η ανακατασκευή του τμήματος Παραδείσια - Τσακώνα, για να γίνουν παρελθόν και οι στροφές της Τσακώνας, έχει χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης μέχρι το τέλος του 2010 και είναι ο τρίτος μεγάλος στόχος, που δίνεται αγώνας για να επιτευχθεί.
Επιδίωξη του υπουργείου και του ομίλου “Μορέας” είναι άμεσα να επιταχυνθούν και οι εργασίες κατασκευής του αυτοκινητόδρομου μέσα στη Μεσσηνία, γι’ αυτό και συνεχίζεται η καταβολή χρημάτων σε ιδιοκτήτες με τη διαδικασία των επιτάξεων.
Αναλυτικά η εικόνα των εργασιών:
«Γίνεται μάχη πραγματική», τόνισε στην “Ε” για το έργο των προσβάσεων στη σήραγγα Ραψομμάτη, ο Γιάννης Καρνέσης, διευθυντής Μελετών Κατασκευών Έργων Παραχώρησης Πελοποννήσου. Κι επιβεβαίωσε πως δουλεύονται όλα τα μέτωπα, πριν και μετά τη σήραγγα και στη γέφυρα Αλφειού.
Παράλληλα, ικανοποιητικά προχωράει και η δεύτερη σήραγγα στο Ραψομμάτη, που μπορεί να δοθεί τους πρώτους μήνες του 2010.
Για τη διάβαση Καλογερικού που φτιάχνει ο όμιλος “Μορέας”, ο κ. Καρνέσης παρατήρησε ότι «οι σήραγγες, μήκους 650 μέτρων, έχουν φθάσει στα 600 μέτρα από το βόρειο στόμιο. Τα τελευταία 50 πρέπει να γίνουν από το νότιο. Καθυστέρησαν οι εργασίες λόγω αρχαίων, του δρόμου του Παυσανία, που βρέθηκε εκεί. Πέρασε το θέμα από το ΚΑΣ που ενέκρινε την εκτέλεση έργων σε μήκος 70 μέτρων. Και έτσι θα προχωρήσουμε και από το νότιο στόμιο».Το στέλεχος του ΥΠΕΧΩΔΕ επεσήμανε πως σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, το Μάρτιο του 2010 θα δοθούν οι σήραγγες στο Νεοχώρι και το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου στη Στέρνα. Σήραγγες που έχουν ξετρυπήσει, ενώ στο Νεοχώρι γίνεται η επένδυσή τους. Τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου θα ολοκληρωθεί και θα παραδοθεί στην κυκλοφορία η δεύτερη σήραγγα στο Αρτεμίσιο. Τότε θα κλείσει η πρώτη, η υφιστάμενη, για βαριά συντήρηση και αναβάθμιση. Και οι δύο θα λειτουργήσουν κανονικά προς το τέλος του χρόνου.
Για το Παραδείσια - Τσακώνα ο κ. Καρνέσης σημείωσε ότι η ανακατασκευή προχωράει με εντατικούς ρυθμούς και πως στόχος είναι να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα και να παραδοθεί μέσα στο 2010. «Είναι δύσκολο έργο. Προχωράει η θεμελίωση της τοξωτής γέφυρας και έχει παραγγελθεί η γέφυρα», παρατήρησε σχετικά.
ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Στόχος του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι το αμέσως επόμενο διάστημα να ενταθούν οι εργασίες της σύμβασης παραχώρησης και στη Μεσσηνία. Ο κ. Καρνέσης μας ενημέρωσε ότι: Στα πρώτα 4 χιλιόμετρα έχει γίνει παρακατάθεση των χρημάτων και το έργο έχει ξεκινήσει και δουλεύεται.
Από το 4ο έως το 10ο χιλιόμετρο, από τα όρια των Δήμων Οιχαλίας - Μελιγαλά μέχρι και τ’ Αρφαρά, έχουν δοθεί οι επιτάξεις στις μισές ιδιοκτησίες. Πέμπτη - Παρασκευή έχει προγραμματιστεί να δοθούν τα χρήματα των επιτάξεων σε επιλεγμένες ιδιοκτησίες από το 10ο μέχρι και το 21ο χιλιόμετρο (τον Αντικάλαμο), όπου προβλέπεται να γίνουν έργα σημαντικά και πιο δύσκολα τεχνικά (γέφυρες κ.λπ.). Ο “Μορέας” θα κατασκευάσει αυτοκινητόδρομο και 3 χιλιόμετρα δυτικά, προς το Δυτικό Άξονα, όπως προβλέπεται στον κόμβο της Τσακώνας.

Πηγή: εφημερίδα ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ''

Ο καλλωπισμός του χωριού συνεχίζεται...

Ο αέρας δημιουργίας που πνέει τον τελευταίο καιρό στο χωριό μας συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό.
Μετά την ολοκλήρωση της Αγίας Τριάδας και της βρύσης - δεξαμενής, που ομόρφυναν το Σουλιμά, ένα άλλο εξίσου σημαντικό έργο έρχεται να προστεθεί και να του δώσει κι άλλους πόντους.

Ένας παραμελημένος κοινόχρηστος χώρος, που βρίσκεται στο ανέβασμα για τις πάνω γειτονιές, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει ένα μικρό παρκάκι με παγκάκια και δέντρα.
Με προσωπικές ενέργειες του δημοτικού συμβούλου Κώστα Βασ. Πάλλα και με δαπάνες του Δήμου Δωρίου καθαρίστηκε ο χώρος που θύμιζε νταμάρι και όχι χώρο του χωριού, από απορρίμματα και μπάζα και με μηχάνημα θρυμματίστηκαν οι υπάρχοντες βράχοι.

Στη συνέχεια άρχισε η κατασκευή μαντρότοιχου με πέτρες που πελεκήθηκαν από τον συγκεκριμένο χώρο, όπου εντός αυτού θα γίνει επιχωμάτωση, δεντροφύτευση και μεταφύτευση του υπάρχοντος δέντρου(κέδρου) που βρίσκεται δίπλα στο δρόμο.
Με παρέμβαση του Κώστα Βασ. Πάλλα παρέμειναν μερικοί βράχοι, πάνω στους οποίους χτίζεται ο μαντρότοιχος και δείχνει ακόμη πιο όμορφος, για να θυμίζει στους παλιότερους το άγριο αλλά όμορφο τοπίο. Επίσης μεγαλώνει ο δρόμος από την κάτω πλευρά του πάρκου περίπου 0,5 μέτρα.
Το έργο κατασκευάζεται από τους αδελφούς Αλέξη και Παύλο Ντέντα.

Αμέσως μετά θα γίνει χρωματισμός της παιδικής χαράς και τωv μπασκετών του γηπέδου μπάσκετ του χωριού, που είχαν υποστεί φθορά από τον χρόνο. Το τελευταίο έρχεται να καλύψει την επιθυμία της νεολαίας του χωριού που έβλεπαν το χώρο αυτό εγκαταλελειμμένο.

Αποτελέσματα Ευροεκλογών 2009 Άνω Δωρίου

Εγγεγραμμένοι : 266 Ψήφισαν : 90 / 33.83 % Έγκυρα : 89 Άκυρα : 0 Λευκά : 1 / 1.11 %

Νέα Δημοκρατία: 65 - 73.03 %
ΠΑ.ΣΟ.Κ.: 17 - 19.10 %
ΛΑ.Ο.Σ.: 3 - 3.37 %
Κ.Κ.Ε.: 1 - 1.12 %
ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: 1 - 1.12 %
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ: 1 - 1.12 %
Δημ.Βεργής ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ: 1 - 1.12 %
Δράση: 1 - 1.12 %

Όμορφα φυσικά τοπία

H εφημερίδα ''ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ''

Τον Ιούνιο του 1996 το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Άνω Δωριτών Μεσσηνίας ''TO ΣΟΥΛΙΜΑ'', αποφάσισε να υλοποιήσει απόφαση της Γενικής Συνέλευσης με θέμα έκδοση εφημερίδας.

Έτσι τυπώθηκε και μοιράστηκε δωρεάν το πρώτο διμηνιαίο πληροφοριακό δελτίο ''ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ'', όπως ονομάστηκε, για το διάστημα Ιούλιος - Αύγουστος 1996.
Από τότε και για 2,5 χρόνια συνεχίστηκε η έκδοση σε αυτό το σχήμα, με πλούσια και ποικίλη ύλη και δωρεάν διανομή σε όλους.

Το μεγάλο άλμα δεν άργησε να έρθει, όταν από το 16ο φύλλο και το δίμηνο Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου του έτους 1999 η εφημερίδα αλλάζει μορφή, αναγκαστικά λόγω των εξόδων μπαίνει κάποια οικονομική επιβάρυνση και τυπώνεται σε κανονικό σχήμα στην αρχή οκτασέλιδη και αργότερα δωδεκασέλιδη. Πολλές σελίδες στ' αλήθεια για εφημερίδα Συλλόγου χωρίς ανταποκριτές και συντάκτες. Όμως η τόλμη απέδωσε καρπούς και το δύσκολο εγχείρημα πέτυχε με αποτέλεσμα ο αριθμός των φύλλων κυκλοφορίας της εφημερίδας ''ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ'' να ξεπεράσει τα 1000.

Αποστελλόταν ταχυδρομικώς σε όλους τους αναγνώστες της κατ' οίκον, είτε ήταν στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Οι αναγνώστες της εφημερίδας ήταν όχι μόνο Σουλιμαίοι και Σουλιμοχωρίτες, αλλά και φίλοι από άλλες περιοχές.

Η ύλη της εφημερίδας ήταν ποικίλη με διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, που αφορούσαν το Σουλιμά και την ευρύτερη περιοχή. Σε κάθε φύλλο ο αναγνώστης μπορούσε να βρει λαογραφικά θέματα, Σουλιμοχωρίτικα και άλλα νέα, εύθυμες ιστορίες, δημοτικά τραγούδια, κοινωνικά (γεννήσεις, γάμοι, βαπτίσεις, θάνατοι) και πολλά άλλα. Έτσι μπορούσε ο καθένας να μαθαίνει τα πάντα για το χωριό και τους κατοίκους του, όσο μακριά κι αν βρισκόταν, να αισθάνεται πως βρίσκεται ανάμεσά τους στο χωριό και περίμενε με αγωνία το επόμενο φύλλο της εφημερίδας, τον συνδετικό κρίκο με τη γενέτειρά του.

Για την έκδοση και την κυκλοφορία ενός τέτοιου εντύπου, πέραν από το χρόνο και τις προσπάθειες που κατέβαλε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, τις ευγενικές επίσης προσφορές αρκετών αρθρογράφων και φίλων, απαιτείτο και η συνδρομή όλων των αναγνωστών της. 

Η εφημερίδα ''ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΜΑΙΩΝ'' πέρασε στην ιστορία τον Οκτώβριο του 2021 με το 152ο φύλλο, αφού συμπλήρωσε μια επιτυχημένη πορεία 26 περίπου ετών. 

Όλα τα φύλλα της μπορούν να τα διαβάσουν, αλλά και να τα κατεβάσουν όσοι επιθυμούν από το ιστολόγιο anodorio, το οποίο έχει  ψηφιοποιήσει όλα τα φύλλα της, για να διατηρηθούν στον χρόνο.