Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Πελοποννησίων: Μνημόσυνο για τον Γέρο του Μοριά

 ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στον ναό της Αγίας Ειρήνης στην  οδό Αιόλου, όπου τον Φεβρουάριο του 1843 εψάλλει η εξόδιος ακολουθία για τον Γέρο του Μοριά, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Πελοποννησίων θα τιμήσει τη μνήμη του.

Οι απανταχού καταγόμενοι από την Πελοπόννησο, την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022 στις 10:30 π.µ. θα προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του στην Εκκλησία και στη συνέχεια θα καταθέσουν στεφάνι στον Ανδριάντα του Στρατηγού, στην οδό Σταδίου. 

Η Ομοσπονδία καλεί  όσους έχουν ρίζες από την Πελοπόννησο «να συμμετέχουν στην επιμνημόσυνη δέηση και στην τιµητική κατάθεση στεφάνου, στις δύο εκδηλώσεις τιµής και µνήµης του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τηρώντας  όλα τα προβλεπόµενα και απαραίτητα υγειονομικά μέτρα».

Ο Γέρος του Μοριά πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1843 το πρωί, από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Κηδεύτηκε µε κάθε επισημότητα στην Αθήνα µε χιλιάδες λαού να ακολουθεί την πομπή από τις οδούς Ερµού και Αιόλου για να καταλήξει στον τότε Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης, όπου και τελέσθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι  στην «τιµητική φρουρά»  ήταν όλοι  οι εναπομείναντες εν ζωή συμπολεμιστές του, όπως οι Γεώργιος Κουντουριώτης, Τζαβέλας, ∆ηµήτρης Πλαπούτας, Ρήγας Παλαµήδης, Μακρυγιάννης, Γιατράκος, ∆εληγιάννης κ.ά. Στα πόδια του είχε εναποτεθεί µια τουρκική σηµαία για να συμβολίζει τις μεγάλες του νίκες επί των Οθωµανών καθόλη τη διάρκεια της Επανάστασης. Συντετριµµένοι παρακολούθησαν την τελετή οι δυο γιοι του «Γέρου του Μοριά», ο Γενναίος και ο Κολίνος που αναλύθηκαν σε λυγμούς τη στιγμή που εκφωνούνταν οι επικήδειοι λόγοι, ενώ ο δεύτερος έχασε και τις αισθήσεις του.

Ως παρακαταθήκη, όχι µόνο για τους Πελοποννήσιους αλλά για όλους τους Έλληνες , για όλους τους σκλαβωμένους λαούς (άφησε εκτός  των άλλων) ένα συγκλονιστικό απόσπασμα  από την ομιλία του στους νέους στην Πνύκα το 1838: 

"Όταν αποφασήσαµε να κάµοµε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαµε, ούτε πόσοι είµεθα, ούτε πως δεν έχοµε άρµατα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιµος µας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεµήσετε µε σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά, ως µία βροχή, έπεσε σε όλους µας η επιθυµία της ελευθερίας µας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευµένοι, και οι έµποροι, µικροί και µεγάλοι, όλοι εσυµφωνήσαµε εις αυτό το σκοπό και εκάµαµε την Επανάσταση”.