Ελείψεις Αστυνομικών στην περιοχή μας

Του Αντώνη Λιακόπουλου
Αντιπροέδρου της Ε.ΑΣ.Υ.Α. Επί Δημοσίων Σχέσεων

Είναι απορίας άξιο, πως ένα Τμήμα Τροχαίας έχει υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό και παρόλα αυτά, χάρη στο μεράκι, την αυταπάρνηση, την θέληση για προσφορά, αλλά κυρίως στην αίσθηση του καθήκοντος που χαρακτηρίζει τους υπηρετούντες σ’ αυτό, μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία και πραγματικά κανένας να μην εκφράζει παράπονα. Το ερώτημα που μπαίνει όμως είναι: ως πότε το λιγοστό προσωπικό θ’ αντέξει σ’ αυτούς τους τόσο εξοντωτικούς ρυθμούς γι αυτούς, αλλά και για τις οικογένειές τους. Αλήθεια τον Ν. 394/2001 Χρόνος Εργασίας Προσωπικού τον έλαβε κανείς υπόψη;
Στο εν λόγω τμήμα, υπηρετούν μαζί με τον Διοικητή και έναν πολιτικό υπάλληλο δεκαοχτώ άτομα. Από αυτούς δύο είναι αποσπασμένοι σε άλλες υπηρεσίες, οι οποίες είναι στην ίδια μοίρα με το Τμήμα Τροχαίας από πλευράς δύναμης και χρήζουν ενίσχυσης. Έτσι ο Διοικητής πρέπει με τους δεκαπέντε Αστυνομικούς, να στελεχώσει γραμματεία, Αξιωματικό υπηρεσίας, όχημα Τ.Ο.Τ.Α., όχημα ελέγχου κλπ. Που να τους βρει; Μάλιστα η σεβαστή προϊστάμενη υπηρεσία του Νομού Μεσσηνίας, διατάσει ένας την ημέρα να πηγαίνει στην Καλαμάτα για ενίσχυση κρατητηρίων. Δηλαδή ένας αστυνομικός την ημέρα, φεύγει με υπηρεσιακό όχημα, διανύοντας 140 χιλιόμετρα πήγαινε – έλα για να φυλάει κρατουμένους στην Καλαμάτα. Πως είπατε; Οικονομική κρίση!
Το ωραίο της υπόθεσης είναι, ότι τα κρατητήρια της Διεύθυνσης, πολλές φορές έχουν λιγότερους κρατούμενους από τα κρατητήρια της Κυπαρισσίας, δεδομένου ότι τα Τμήματα της Υποδιεύθυνσης Κυπαρισσίας, δεν διαθέτουν κρατητήρια, αλλά ούτε Αστυνομικούς. Έναν το 8ωρο με το ζόρι. Την ημέρα που επισκέφτηκα την Κυπαρισσία, είχαν στα κρατητήρια (14) δεκατέσσερις κρατούμενους και η Καλαμάτα (3) τρεις.
Τώρα από πλευράς αστυνόμευσης, η Τροχαία Κυπαρισσίας έχει στην δικαιοδοσία της 100 χλμ. Εθνική οδό, καθώς και Επαρχιακό δίκτυο, επτά Δήμους (Νέστορος, Γαργαλιάνων, Φιλιατρών, Κυπαρισσίας, Αυλώνα, Αετού, Δωρίου), μία κοινότητα (Τριπύλας) και συνολικό πληθυσμό 40.000 κατοίκων. Αν αναλογιστούμε ότι εκτός των Δήμων Αετού και Δωρίου, όλοι οι υπόλοιποι είναι παραθαλάσσιοι και την Καλοκαιρινή περίοδο, δέχονται στα αξιόλογα θέρετρα και τις θαυμάσιες παραλίες τους, τουρίστες από όλο τον κόσμο, καθώς και διπλάσιους κατοίκους από τους συμπατριώτες τους. Που τον υπόλοιπο καιρό ζουν και εργάζονται στην Αθήνα κυρίως, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, τότε καταλαβαίνουμε ότι αυτοί οι δεκαπέντε Αστυνομικοί, υπερβαίνουν τον εαυτόν τους για να λειτουργήσουν την υπηρεσία.
Τελειώνοντας, το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι, ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για το τμήμα Κυπαρισσίας το οποίο εκτός των άλλων, διαθέτει δύναμη καθημερινά στο Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας και βέβαια έχει επιφορτισθεί να επιλαμβάνεται παντός είδους παράβασης καθόσον είναι μικτά και διαθέτει μόνο έναν Αστυνομικό στο Γραφείο Εγκληματολογικών Ερευνών.
Η Ένωση και τα υπομνήματα
Θα ήταν βέβαια παράλειψή μου, να μην αναφέρω ότι, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Μεσσηνίας με το από 3-4-10 υπόμνημά της προς τον Περιφερειάρχη τονίζει τα προβλήματα του Νομού, αλλά ο Στρατηγός μάλλον δεν τα έλαβε υπόψη του. Μήπως υπάρχει κάποιος ν’ ακούσει την κραυγή αγωνίας των υπηρετούντων στο Τμήμα Τροχαίας;
Μήπως υπάρχει κάποιος να σταματήσει την διάθεση σε καθημερινή βάση Αστυνομικών στην Καλαμάτα; Εκατόν σαράντα χιλιόμετρα καθημερινά, είναι πολλά και «κούφια» να είναι η ώρα να το μελετάμε…

Σημ: Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σύγχρονη Αστυνομία» του Σωματείου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αττικής. Ο Αντώνης Λιακόπουλος είναι συμπατριώτης μας, από τον Άγιο Γεώργιο Δωρίου Μεσσηνίας και γνωστός σε όλη την Ελλάδα από την συνδικαλιστή του δράση και τους αγώνες του για τη βελτίωση και την σωστή λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας.